When Heart Decides

CHAPTER 31

"Naiintindihan po namin Ma'am pero nakakaabala na po kasi kayo sa iba. Nagrereklamo na rin po ang karamihan sa kanila. I'm sorry po." Nilingon nito ang dalawang gwardyang kasama niya at lumapit ang mga iyon sa kanila tsaka hinawakan ang mga ito, iyon ay sina Neon at Atarah.

Pabalik-balik kasi ang mga ito rito sa condominium, for about five days now. The receptionist kept telling them that Treyton is not coming back yet, ni hindi rin nila alam kung bakit.

Atarah's also asking them his whereabouts just in case pero wala namang masagot ang mga ito since they really don't know and that's not part of their job anymore.

But Atarah won't stop, she will never stop. Gusto lang nitong makuha ulit ang bata pero paano? She knew Treyton left for a purpose and she hates it. Her parents wanted to sue him now but she stopped them. She told them she will fix it herself that's why she's doing this.

"Just... just tell me where he is." Naluluha na naman nitong sambit.

Wala na yata siyang ibang ginawa kundi ang umiyak na lang nang umiyak. She's even asking herself when will she stop from crying.

"Maybe he's... he's in their house. I can go there. For sure he's there—"

"He is." Napatingin silang lahat sa nagsalita.

Naglalakad ito ngayon papalapit sa direksyon nila at iyong tunog lamang ng suot niyang sandalyas ang naglikha ng ingay no'ng mga oras na 'yon. Tsaka ito huminto hindi kalayuan sa kanila.

"I'll handle them." Saad nito sa mga guard.

Tumango naman ang mga ito at muling binigyan ng tingin ang kinapupuwestuhan nina Neon at Atarah tsaka umalis ang mga ito.

Lumapit si Atarah sa kinapupuwestuhan nito at hinawakan siya sa magkabila niyang kamay.

"Mandy, p-please help me."  Panghihingi nito ng tulong.

"Yeah, let's talk. We need to talk. Just the two of us." Seryosong sagot nito na noo'y nalipat na ang tingin kay Neon.

Kung gaano kaseryoso ang boses nito'y gano'n din ang mga titig nito. And Atarah doesn't know why.

Both of them are now sitting inside the car. Si Mandy ang nagmaneho ng kotse, si Atarah naman ay nasa tabi niya. Hanggang sa huminto ang mga ito sa isang coffee shop at alam niyang doon sila mag-uusap.

"He's not going to sue me, right?" Kinakabahan nitong tanong sa kaharap matapos nitong ikwento sa kanyang naroon siya at narinig niya kung anong pinag-usapan nila ni Treyton noon.

Napakibit balikat lamang si Mandy.

"I can't tell. Kung anong sinabi niya, iyon ang gagawin niya. Besides he always meant whatever he says." Mandy said and sipped on her coffee while Atarah's feeling really worried and nervous now.

She doesn't want everything to end in court. Ngayon ay nagsisisi siya kung bakit gano'n pa ang sinabi niya noon but she didn't mean it at all.

"What... what should I do?"

"Talk to him."

"How? Ayaw niyang magpakita sa akin. How can I talk to him?" She sounded annoyed now pero hindi pa rin nawawala ang kabang nararamdaman niya. "I know he's mad at me but does he really need to—"

"He's not mad Atarah. He was hurt." Pagtatama nito.

Napatitig naman ng diretso si Atarah sa kanya matapos niyang banggitin iyon. Mandy then heave a deep sigh and looked outside the shop.