029

ONE

Day 00

third person's POV

The government is doing their best to help people survive this crisis.

Agad na namatay ang radyong pinakikinggan ni Mitsu at kaniyang ama.

"Papa,What should we do?" Nagaalalang tanong ni Mitsu.

Ito ang huling araw na ibinigay ng mga bampira bilang palugid bago magsimula ang kanilang laro. Apat na araw ang nakaraan ng magsimula ang walang awang pag-atake ng mga bampira sa mga tao sa iba't-ibang panig ng mundo. Hanggang napagdesisyunan ng gobyerno na makipag kasundo upang maiwasan ang kapahamakan sa mga tao.

Isang oras sa bawat araw. Mula alas sais ng umaga hanggang alas singko ng umaga ay Hindi maaaring lumabas ang sino man. It was a deal that if a vampire sees a human outside their house,They have the right to kill them. In other words,Humans are stuck in their homes.

How are they going to survive?

-Mitsu-

"Just wait here. I'll just find something we can use and eat for long or even short period of time."

Sambit ni Papa bago ngumiti at halikan ang aking noo.

"But its too dangerous! You can't go!"

Pagmamakaawa ko sa aking Ama. What if Hindi sumunod ang mga bampira sa usapan? Paano kung umatake sila kahit Hindi pa oras?! I can't let him go!

"We need the supplies to survive"

"I'll go with you!"

He hug me,so tight.

"Please kahit ngayon lang makinig ka sakin. Wag matigas ang ulo"

"Pero Pap-"

"Naalala mo noong bata ka pa? Hindi ka nakikinig sakin kaya napapahamak ka."

"Pero ib-"

"I know what's better for you"

"Its better if you stay! I'll be better! I'll be a good girl Papa! Please."

"I'm sorry Anak, I should've spend more time with you"

"Spend that time with me forever please."

Humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. I don't want him to go.

"Hindi mo talaga malalaman kung gaano kahalaga ang isang tao,Hanggat Hindi sila nawawala sayo."

------------------------

5:00

-----------------------

5:01

-----------------------

Sa huli,Hindi ko din siya napigilan. Im so worried about him. Hes the only family i have,I cant lose him.

Before he leaves,he gave me a small notebook. I don't know whats inside of it.

Pumasok ako sa bahay at umupo. I open the small notebook,Wala namang nakasulat. Binuklat ko at tiningnan ang bawat pahina at walang natagpuang kahit ano.
It was empty. Pero para saan ang notebook Nato?

I checked the clock 5:08.

5:20

6 ako noong maghiwalay si Mama at Papa. Dahilan? Pera. Nanglalaki si Mama para sa pera. But wala akong pakialam basta mas gusto ko Kay Mama dahil mas sagana. Noong pinalayas si Papa sa Bahay narinig Kong namamalimos siya sa palengke.

5:32

Galit na galit ako noon Kay Papa dahil inaasar ako sa school na 'Taong grasa' daw ang Tatay ko. Kaya noong dumaan kami sa palengke ay pinuntahan ko siya. Nakita ko kung gaano kadumi yung damit niya. Nakita nyako,Sumigaw siya ng "Anak" nagtinginan yung mga tao kaya nagalit ako! Nandiri ako. Napakabaho niya!

"Sana Hindi nalang ikaw yung Tatay ko" sabi ko bago umalis

5:40

My seventh birthday came. Ang dami Kong handa dahil sa bagong kinakasama ni Mama. "Sana ikaw nalang yung Tatay ko."

But even tho. You have nothing... Papa you still came. Ng nakita kita sa malayo palang ,Natakot akong makita ka ng mga tao sa birthday party ko. Mapapahiya ako kapag nakita ka nila. Agad akong tumakbo sayo,nang araw na'yon ang haba na ng buhok mo. Ang dungis mo na. Sobra.

Iniabot mo pa sakin yung mamon. "Ang lakas ng loob mong pumunta,Mamon lang ibibigay mo?" Sigaw ko sa'yo. "Anak makinig ka,wala akong pera patawarin moko. Happy birthday... Pwede lang mayakap?"

Nakakadiri ka!

"Sana Hindi nalang ikaw yung Tatay ko!"

Maluha-luha kang umalis nuon. Nung malaman ni Mama yung nangyare pinuri niyako. Sabi niya tama lang na layuan kita.

5:48

Isang araw,Umalis si Mama. Naiwan kami ng bago niya ng kinakasama. That time he force me to touch his private part. I'm scared so I cried.
Binugbog niya ako.
Nagsumbong ako Kay Mama pero naglit lang siya sakin.
Lumayas ako,hindi alam kung anong gagawin. San pupunta.

5:50

Naalala kita, dahil Alam ko naman ang papunta sa palengke. Sumilip ako sa malayo,Nakita ko kung paano mo ilahad ang kamay mo sa mga dumadaan. Lumapit ako sayo. Naalala mo pa kaya ako?

"Papa."

Humarap ka sa direksyon ko. Naluha ka ng makita ako. Agad kang lumapit. Nadurog yung puso ko ng Hindi mo ako niyakap. Galit ka ba?

5:54

"Pwede ba kitang yakapin?"tanong ko.
Agad akong tumakbo at niyakap ka.

" Papa sorry po." Pareho tayong umiyak sa palengke. Nagtinginan yung mga tao pero Hindi ako nahiya. Proud ako na nandiyan ka parin. Proud ako na naging tatay kita.

"Style nila yan para mamalimos!" Sigaw ng lalaking dumaan.

"Papa,Sasama po ako sa inyo."

"Matagal ko 'tong pinaghandaan"

Naglabas ka ng pera mula sa medyas mo. Hindi ko Alam kung ilan 'yon basta Hindi kita iiwan.

"I love you,Papa"

"I love you too anak"

Buti nalang ikaw yung Tatay ko.

Agad akong nagising ng marinig ang malakas na tilian mula sa labas.

I fell asleep

7:51