The Coward Beast Series

7

"Ano bang pakialam niyo?" Inis na saad.

"Baka naman tinamaan kana talaga ng pana ni Kupido brad." Si Darwin na napapangisi.

"Ulol." Aniko at tumayo.

"San ka pupunta?" Tanong ni Xavier.

"Impyerno sasama ka?" Sagot ko sa kapatid at tuluyang nilasan ang sala plano ko nang umuwi wala naman akong napala.

Habang naglalakad palabas ay sinipat ko ang kabahayan. Inalala ang mga nangyari noong college days. Tambayan namin tong bahay na ito simula college. Dito kami nag-iinuman at dinadala ang mga babaeng aming nadadale.

Lahat ng balastugan namin ay dito namin ginagawa. Lahat ata ng sulok ng kabahayan na ito ay nabahiran na namin ng aming kapusukan. Kung saan na maabutan ng libog doon na lang.

Pero noong makagraduate na kami ay minsan na lamang kami magpunta at magkita-kita dito dahil busy narin sa trabaho.

Lima kaming magkakaibigan. Ako, Si Xavier Montemayor kapatid ko. Si Darwin Saavedra. Alex Alcantara at Adrian John Ayala. We are often called beast. It may be sound bad but we take it as a compliment.

We will not called beast for nothing. Dahil anak mayayaman we are very entitled. Mataas ang tingin namin sa sarili namin. Gusto namin lahat ng sinasabi namin sinusunod agad. We don't take no as an answer.

Sabi nila may topak kami. Very hard headed and short temper. Mabilis kaming mainis sa maliit na bagay. Pero hindi ako naniniwala doon. Mahaba kay ang pasensya ko. Mga three seconds, pag natapos ang three seconds hindi mo pa nasusunod ang pinapagawa ko I'll make sure na hindi na dadapuan ng ngiti yang mukha mo sa araw na yon and I can make worst than that. You can try me.

We don't take any orders from anyone. Well siguro ako. Kasi ako kahit magulang ko hindi ko sinusunod pag ayaw ko.

College ng palayasin ako ni Daddy sa mansion. Kinuha niya lahat sa akin. Laman ng wallet. ATM's ko. Pati kotse ko binawi niya. Dala ko lang ay bag na laman ay iilang damit.

Nagalit siya sa akin dahil hindi ako pumayag na maging fiancee ang anak ng business partner niya. Sobra galit niya sa akin ng panahon na iyon kaya pinalayas niya ako sa bahay. Umalis ako ng walang wala.

Nagalit ako sa kanila? No. Actually hinihintay ko na lang talaga na gawin iyon ni Daddy. Matagal ko ng gustong maging independent. Away from the wings of my parents. Malayo sa kanilang anino.

Hirap kayang magmayabang tapos susupalpalan ako na ang yabang yabang e kaya ka lang naman matapang kasi mayaman kayo. The last person who said that to me I sent in hospital. Basag ang mukha na animo nanghiram ng mukha sa aso.

Noong umalis ako nag-working students ako. Business Administration ang kinuha ko dahil iyon talaga ang gusto ko.

Nagtrabaho ako sa kilalang fastfood chain pero hindi rin nagtagal kasi hindi ako na nakukuntento I want more.

Nagtrabaho ako sa real state. Dito ako tumagal. Dahil sa angkin kagwapuhan ay marami akong nabentang bahay at condominiums.

Nagtuloy-tuloy ito at ito narin ang naging business ko. Ngayon ay mayroon akong limang nagtataasang building sa Metro Manila. Meron din sa Quezon city at Marikina. Nagmamay-ari narin ako ng mamahaling subdivisions.

Matagal ko ng nalampasan ang yaman ng mga magulang ko. I have lots of money. Sa sobrang dami kong pera bumibili ako ng mga kompanyang lubog sa utang. I don't know na-cha-chalenge kasi ako. Gusto kong patunayan na kahit ang bagsak at lubog sa utang na kompanya ay kaya kong ibangon muli. With my money and connections. So far lahat naman ay maayos na tumatakbo.

"Where are you going? How rude of you to leave Michelle alone." Nakangising aso na tanong ni Alex.

Sumunod pala ito sa akin.

"I know I am rude and I am proud of it. At wala akong pakialam kay Michelle. Mag-isa siyang pumunta dito edi umalis siya mag-isa." Nagtuloy ako sa paglalakad hanggang sa makarating sa parking.

I gotta go. Baka mapatulan ko pa ang mga hinayupak na mga kaibigan ko sa pagpupumulit na kesyo nahulog na raw ako kaya ganito ako. Mga gago ba sila? Hindi pa ako tinatamaan ng sakit na yon.

"She's beautiful." Nakaambang bubuksan ko na ang kotse ko ng muli itong nagsalita.

Nakangiting aso parin ito sa akin. Hindi ko alam pero biglang nagpantig ang tenga sa sinabi niya. Parang iba ang dating ng pagkasabi niya ng mga salitang iyon.

She knows Charity.

Pinakalma ko ang sarili. I know that he's teasing me.

"I know. But I don't care. Marami na akong nakasex na mas maganda sa kaniya." Sagot ko at sumakay ng sasakyan.

"Good because I like her."

Hindi ko pa tuluyang nasasarado ang kotse ng muli akong lumabas dito para undayan ng sapak ang gunggong na 'to. Bumagsak siya sa sahig sa lakas ng suntok ko.

"Try to touch her I will fucking kill you." Binuhat ko ito sa kwelyo niya at hinarap sa akin.

Nakakaloko itong ngumisi at maya-maya ay tumawa ng malakas. Tinulak ako nito para kumawala sa akin.

"Tangina mo Ian may pa I don't care I don't care ka pang nalalaman e halos patayin mo na ako sa sama mo makatingin." Umiling-iling ito. "So possessive..." Mangha itong tumingin sa akin. "Bakit Ian sanay naman tayong nagse-share ng babae diba? Minsan nga sabay pa tayo. Pwede ba tayong magshare diyan?" Muling umusok ang tenga ilong ko sa tanong niya.

Seeing Charity with him makes my beast inside of me come out. Nang muling aambahan ko ito ng suntok ay inunahan ako nito.

"That punch is for you to woke up brother. Para kang babae kung gusto mo sabihin mo agad. Bakuran mo. Because that's the man usually do when he likes women." Hiinawakan nito ang ang panga niyang sinuntok ko."Tangina sinugatan mo pa yung gwapo kong mukha."

"Wala akong gusto sa kanya. Libog lang ang nararamdaman ko. Kung ayan ang gusto mong marinig." Inis na aniko dito at tumayo sa pagkakasalampak.

"Bahala ka sa buhay mo bakla kang putangina ka." Anito at pumasok sa loob iniwan ako.

Ano bang problema ng hayop na 'yon? Sumunod talaga sa akin para lang bwisitin ako? Tangina ka rin Alex. Baliw ka.

"Ulol kung ako bakla ano kapa? Palakihan na lang ng sawa gago!" Sigaw ko dito.

Humarap ito sa akin at nag-middle finger hanggang makapasok sa loob. Inis akong sumakay ng kotse at pinaharurot ito.

We always like that. Ganyan kami lagi. Nagsasapakan pero kinabukasan nakalimutan na namin lahat. Parang walang nangyari.

Papasok na ako sa pagmamay-ari kong subdivision ng bigla kong niliko at bumalik. Putangina ayoko munang umuwi sa bahay ko naalala ko lang si Charity sa kwarto at sa mini bar kung saan ko siya paulit-ulit na ginamit.

Hindi ko maiwasan na tigasan tuwing naiisip ko ang katawan niya. Yung mayaman niyang dibdib na ang sarap kagat-kagatin lalo na ang hiyas nito na ang sarap kainin. She tastes so good and sweet damn!

Never akong umilit sa isang babae. Hindi ako nagsstay sa isang putahe. Pag natikman ko na tatapon ko na lang kung saan. Bakit itong si Charity parang lagi kong gustong tikman?

Ito pa diyahe. I never care for someone the way I do to her. Never din akong naging madamot sa babae katulad ng sinabi ni Alex. We always share pero pagdating kay Charity gusto ko ako lang ang hahawak sa kanya.

Tuwing maiisip ko na hinahawakan siya ng ibang lalaki laging nagdidilim ang paningin ko sa galit. Parang gusto kong pumatay.

Nag-e-enjoy kapa kasi sa kanya. Bulong ng aking isipan. Tama. Dadating din yung araw na magsasawa ka sa kanya Sebastian. Huwag kang masyadong mag-isip. Its nothing. Huwag mong isipin ang mga sinabi ni Alex. Ginugulo ka lang ng gago na yon.

Nang makarating sa hotel ko ay agad akong nagpark. Pagpasok sa loob ay nagyukuan ang mga empleyado ko. Ako dire-diretso lang sa paglalakad. Sumakay ako sa private elevator at pinindot ang pinakataas na palapag.

Pagpasok sa loob ay diretso ako sa kwarto para matulog. Walang kwenta ang araw na to. Itutulog ko na lang nagkamuta pa ako.