When Heart Decides

CHAPTER 21

Now thinking about the things she did to herself, she end up blaming herself. Alam niyang nasasaktan siya pero bakit nakalimutan niyang may isang buhay na nga pa lang dapat alagaan sa sinapupunan niya?

Simula noong araw na dumating si Neon, tila nanumbalik ang sigla nito. Thanks to his words. But it would be different if Treyton is here with me, she thought. Her friends always visit her too. Naikwento na rin niya sa mga ito ang nangyari. She got many advices from them but still, she can't understand why her Dad can't accept Treyton for her.

Hanggang ngayon, ramdam pa rin niya ang malamig na pakikitungo ng kanyang ama sa kanya.

"I won't let you put disgrace into this family." Sa tuwing nakikita nito ang kanyang ama ay lagi nitong naaalala kung anong eksaktong sinabi niya sa kanya at hindi niya mapigilang masaktan dahil doon.

"Dixie Atarah, leave Treyton and I will leave him alone." Her tears are about to flow again. She knew how mad her Dad is and she doesn't want to make him more mad. Pero bakit gano'n? Bakit ba ipinagkakait niya sa akin ang kasiyahan ko?

Before she could cry, Atarah controlled herself because if she drowned herself in tears again, pakiramdam niya'y lalong nadadagdagan ang kasalanan niya sa anak niya.

Napahawak ito sa kanyang tyan. In the end, she smiled with tears in her eyes. Pakiramdam niya'y iyong sanggol ang nagcocomfort sa kanya.

She shouldn't be stress. She shouldn't be feeling anything that might increase the risk of premature labor once she reach that stage but she can't help it.

I understand that my father doesn't want to put our family in disgrace but why is he taking away my happiness? Bakit para sa kanya, kahihiyan ang umibig sa isang bakla? Ikinakahiya ba niya akong nagmahal ako sa isang bakla? Does love requires gender? Bakit hindi na lang niya tanggapin iyon?

Isang gabi, napalingon ito sa pintuan nang marinig niyang bumukas iyon. Then her Mom showed up. Nginitian na lang niya ito kahit na sa totoo lang ay nahihirapan siyang ngumiti sa sitwasyong mayroon siya ngayon.

"Are you okay, honey?" Tumango lang ito bilang sagot kahit na ang totoo ay hindi. She doesn't want to talk dahil kapag ginawa niya, alam niyang mababasag lang ang boses niya. "I know you're not and it's okay not to be okay, Atarah." Hinaplos ng Mom nito ang kanyang buhok.

"Are... are you also m-mad at me for loving a gay like him?" She straightforwardly asked her Mom.

Sa halip na salita ay mahihinang tawa lamang ang narinig nito bilang sagot mula sa kanyang ina. Naramdaman muli nito ang paghaplos na ginawa ng kanyang ina sa buhok niya bago siya nito nginitian.

"I don't have the right to judge your feelings, Atarah. Whoever your heart decides to fall in love with, I'll respect it." Her Mom replied with a smile written on her face. "Besides, I already knew it." Dagdag nito na nakakuha ng kanyang atensyon.

"H-how?" Gaya nung nauna, muli munang tumawa ang ginang sa harap niya.

"Remember the story you shared to me before? I know that was yours Atarah and I'm proud that you have a unique love story like that." Wala sa sariling pinaglapat nito ang kanyang mga labi.

Sa hindi malamang dahilan ay tinubuan siya ng kahihiyan. Not that she's ashamed of it. Hindi niya lang kasi inaasahang matatandaan pa iyon ng kanyang ina. Iyon 'yong panahong nagtatalo pa ang isip at puso niya dahil sa nararamdaman niya.