ၾကည့္ရတာ ဒီေလာကႀကီးက ထိုက္ရင့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဆံုေတြ႔ေစခ်င္တယ္ျဖစ္မယ္...

အတိတ္ေတြကိုဖန္တီးမယ့္ ပစၥဳပၸန္ေလးက ထိုက္ရင့္ဆီေရာက္လာခဲ့ၿပီေပါ့...

"ငါ့ ေနာက္မွာရပ္က်န္ခဲ့တဲ့သူက ဘယ္သူလဲ..."

ထိုသူေ႐ွ႕ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုးေမးမိသည့္ ေမးခြန္းေလးေၾကာင့္ ဟန္ေယာရဲ႕ သဝန္တိုစိတ္ကိုသိသြားမွာစိုးရိမ္မိသည္...

"ဒီတိုင္း..."

"ဒီတိုင္း..."

ထိုက္ရင့္ရဲ႕ အေျပာအတိုင္း သံေယာင္လိုက္လာသူကို ၾကည့္ၿပီးခပ္ေရးေရးေလးျပံဳးလိုက္မိသည္... ဘာေၾကာင့္ သိခ်င္ေနရတာလဲ...

"ငါနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာခင္ခဲ့တာ..."

စကားေလးေျပာရင္း ေတာင္ေစာင္းေလးမွာထိုင္ေနၾကသည့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေက်ာျပင္က်ယ္ကို အေဝးတစ္ေနရာကေနရပ္ၾကည့္ေနသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...

"သူတမ္းတေနတဲ့သူက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တာဘဲ..."

အျပံဳးေလးျဖင့္တစ္ကိုယ္တည္းစကားေျပာေနသည့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ပါးျပင္မွာေတာ့ မ်က္ရည္စက္ေလးေတြက ေနရာယူလ်က္ေပါ့...

"ဆံပင္ေတြ႐ွည္လာတယ္ေနာ္..."

"ညႇပ္ေစခ်င္ေနတာလား..."

"ဟင့္အင္း... မင္းနဲ႔လိုက္တယ္..."

"ဘာလို႔လိုက္လာတာလဲ..."

"ဘာလို႔ ေတာင္ေပၚမွာေနေနတာလဲ..."

ထိုက္ရင့္ရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖခ်င္ပံုမရသည့္ေကာင္ေလးမွာ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကိုျပန္ေမးလာေလသည္...

ႏွစ္ေယာက္အတူ ေကာင္ကင္ႀကီးမွာခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ တိမ္တိုက္ေတြကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၾကရင္း ဟန္ေယာရဲ႕ အေမးကိုျပန္ေျဖလာသည့္ စကားသံေလးေၾကာင့္ ျပံဳမိျပန္သည္... ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျပံဳးျပဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီေလ...

"မင္းနဲ႔မွ ေတာင္တန္းေတြကိုၾကည့္တတ္တာေလ..." တဲ့... ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ...

"ဒါဆို ခုေတာ့ေတာင္တန္းေတြကိုၾကည့္လို႔ရၿပီေပါ့ေနာ္..."

ခ်ိတ္ပိတ္ႏွလံုးသား / ချိတ်ပိတ်နှလုံးသား [COMPLETE]Onde histórias criam vida. Descubra agora