"ေ႐ွာင္းက်န္႔!"
စားပြဲေပၚကဖုန္းကိုလွမ္းကိုင္တဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဆတ္ခနဲဖမ္းကိုင္တယ္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ မဆိုသာေပမယ့္... ႐ုတ္တရက္မို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔အံ့အားသင့္သြားတယ္။
"ရိေပၚ?"
"........"
"မႀကိဳက္ရင္ မလုပ္ဘူးေလ..ေနာ္? ဘာျဖစ္သြားတာလဲ?"
"မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာေနတာကို..."
ဝမ္ရိေပၚပံုစံက အျပစ္လုပ္မိမွန္းသိေပမယ့္ သူ႔အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆင္ေျခေပးခ်င္ေနတဲ့ ကေလးနဲ႔တူတယ္။
ဝမ္ရိေပၚ ျပံဳးျပၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚျပန့္က်ဲေနတဲ့ ပန္းကန္အကြဲအစေတြကို လိုက္ေကာက္လိုက္တယ္။
"ေကာ..ဒီေန႔ျပန္လာတာ ေစာသားပဲ"
"အင္း"
"........"
"ေဘဘီ့ကို ေျပာစရာ႐ွိတယ္..နားေထာင္ေပးမလား?"
"အင္း ေျပာေလ"
"တကယ္က ႐ွင္းျပခ်င္တာ.. ကိုယ္တို႔ၾကားထဲမွာ မလိုအပ္ပဲ အထင္အျမင္လြဲမွားေနတာမ်ိဳးေတြ မ႐ွိေစခ်င္ဘူး"
"......."
ဝမ္ရိေပၚက အသံတိတ္ေခါင္းညိမ့္ျပတယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ သူ႔လက္ထဲက ဖန္ကြဲစေတြကို အနားကအမိႈက္ပံုးထဲ ေသေသခ်ာခ်ာပစ္ထည့္ၿပီး စားပြဲေဘးကခံုမွာထိုင္တယ္။
တကယ့္တကယ္တမ္း ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိ။
ဝမ္ရိေပၚက စူးစမ္းသလိုၾကည့္တယ္။
"ေဘဘီသိပါတယ္... ကိုယ္နဲ႔ယူရီနဲ႔ၾကားမွာ အာလံုးကသာမန္ပဲဆိုတာ"
"......"
"အဲ့ဒီေန႔က ဘားမွာေတြ႔တယ္ဆိုတာက~~"
"ေျသာ္ အဲ့ဒီအေၾကာင္းက..႐ွင္းမျပလည္း ရပါတယ္.. ေကာ လိပ္ျပာသန္႔ရင္ ၿပီးတာပဲေလ"
ေျပရာေျပေၾကာင္းညႇိႏိႈင္းခ်င္တဲ့ အသံမ်ိဳးမဟုတ္..
ဒီလိုတုန္႔ျပန္မႈမ်ိဳးေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေမ်ွာ္လင့္မထားမိ။
"ဘယ္လို?"
"တကယ္႐ွင္းျပခ်င္တယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီကတည္းက ႐ွင္းျပရမွာေပါ့.. အခုမွ အစျပန္ေဖာ္ေနတာ မဟုတ္ေသးဘူးေလ"
part 23
Zacznij od początku
