vortrex: reis naar verbetering

jaarlijkse testdag

jesse zat op een boomstronk vlak bij hun huis. hij had maar even de tijd, want hij moest zich snel gaan klaarmaken voor de jaarlijkse keuring.
Door de regering officieel jaarlijkse testdag genoemd.
de samenleving kon nou eenmaal alleen goed functioneren als alle mensen zich perfect gedroegen.
psychische stoornissen, geaardheid anders dan de norm, afwijkend gedrag, lak aan de regels, of geen respect.
het maakte niet uit of je nu een keer een rokje droeg of een moord pleegde.
als je anders was dan de norm had je een groot probleem.
jesse was over het algemeen een gewoon persoon.
hij had een baantje in een kwekerij, probeerde altijd goede cijfers te halen, en had pas een keer een gaatje in zijn kies gehad.
dus over het algemeen had hij het, als veertienjarige jongen, best goed getroffen.
maar hij hield ervan om door zijn moeders modebladen te bladeren, en dat had hem een probleem bezorgd.
hij keek altijd naar de shirts om te zien of er nog een leuke print was uitgekomen deze maand.
maar al deze modellen waren zo dun, zo ongelooflijk dun.
langzaam maar zeker begon hij te geloven dat hij ook zo dun moest zijn, omdat hij anders nooit zo´n gaaf t-shirt aan kon.
dus begon hij met push-ups en joggen. hij liet de koeken die zijn moeder hem meegaf naar school liggen, of gooide ze weg.
in kleine stapjes begon niet eten en bewegen zijn leven over te nemen.
en toen brak de dag aan dat hij gekeurd ging worden.
hij ademde diep in en uit voor hij terug liep naar zijn huis.
hij stapte de auto in met zijn moeder die hem naar het testcentrum bracht.
ze sloten aan in de rij. hij keek wie er allemaal in de rij stonden.
zijn oog viel gelijk op een meisje met een zongebruinde huid en zwart haar dat in een hoge staart bijeen was gebonden.

sofie stond voor de spiegel zich op te tutten. haar moeder had erop gehamerd dat als ze er mooi uitzag, niemand haar zou arresteren.
natuurlijk had zij gezien dat haar dochter zich afwijkend gedroeg.
ze had vaak genoeg luid gezucht als sofie erop hamerde dat ze geen jurk aan wilde.
wat ze echter niet wist was dat de poppen waar sofie vroeger altijd mee speelde, nu roetzwart waren geverfd.
dat er naalden in hun lijfjes staken. dat er zilveren maantjes op hun gezicht waren geschilderd.
dat sofie een hele verzameling pentagon zilveren kettingen had
dat sofie, als ze thuis kwam met een bloemenkroon in werkelijkheid de hele tijd naar de gloeiende blauwe vlinders in het bos had gestaard.
dat die vlinders haar op hadden getild en haar als een veertje door de lucht hadden laten vliegen.
voor de zoveelste keer die dag had ze haar tanden gepoetst.
ze had een regenwater douche genomen en haar ravenzwarte haren verzorgd met zelfgemaakte parfum.
daarna had ze haar haren in een hoge staart gebonden en haar pukkels geprobeerd weg te werken met aloe vera.
ze zag er op haar best uit, maar ze wist diep vanbinnen dat het haar niet ging redden.
na een lange fietstocht waren ze dan eindelijk bij het testcentrum.
toen ze een tijdje in de rij hadden gestaan viel haar iets op.
een jongen die ongeveer haar leeftijd leek keek naar haar.
ze lachte naar hem en bestudeerde hem eens goed.
hij had een gespierd figuur maar hij leek ook heel tenger.
ze wist niet goed hoe ze het moest plaatsen, maar ze wist dat hij speciaal was vanaf het moment dat ze hem zag.