"ဘယ္သူ~~"
ေျပာလက္စ စကားေတြက ေလထဲမွာရပ္တန္႔ကုန္တယ္။
အရြယ္အစားႀကီးမားတဲ့ေနကာမ်က္မွန္အနက္ေရာင္တပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရဲ႕ပံုရိပ္။ ဝမ္ရိေပၚ ဒိန္းခနဲရင္ခုန္သြားတယ္။
အမူအရာကို ႀကိဳးစားထိန္းၿပီး အိမ္တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူအာေတြေျခာက္လာတယ္။
သူ အမွန္တကယ္ ေမ်ွာ္လင့္မထားပါ။
ဒီလိုေန႔ရက္မ်ိဳး ေရာက္လာမယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွမေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ဖူးသလို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားမႈမ႐ွိခဲ့။
ဟိုးအရင္က ညိဳ႕မိႈင္းတဲ့ခံစားခ်က္ေတြက သူ႔ရင္ထဲကို အသစ္တစ္ဖန္ဝင္ေရာက္လာသလို ခံစားေနရတယ္။
"ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ?"
"ခက္ခဲတဲ့ကိစၥမွ မဟုတ္တာ"
တိုးဖြဖြညႇင္းေပ်ာင္းတဲ့ အသံ
ေျပာၿပီးတစ္ၿပိဳင္နက္ မ်က္မွန္ကိုအသာယာခြၽတ္ၿပီး ခံုေပၚတင္လိုက္တယ္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား?"
"မေျပစရာမွ မ႐ွိတာ"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ဝမ္ရိေပၚဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကြဲကြာေနတဲ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုမႈက ေႏြးေထြးမႈအလ်င္းမပါဝင္ေနခဲ့။
ဝမ္ရိေပၚ ေနရာကထၿပီး.. ေရခဲေသတၱာထဲက ေရဗူးနဲ႔ဖန္ခြက္တစ္လံုးဆြဲထုတ္လာၿပီး စားပြဲေပၚခ်ေပးလိုက္တယ္။
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ?"
"ရိေပၚ ဦးဟန္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္ဆို?"
"အင္း"
"သူေျပာတာကိုေရာ စဥ္းစားၿပီးၿပီလား?"
ဝမ္ရိေပၚ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္သံနဲ႔ ဟက္ခနဲရယ္မိတယ္။
ဦးဟန္နဲ႔ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို သူသိေနတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့..
"ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမယ္လို႔မေျပာခဲ့ပါဘူး"
"........."
"အဲ့ဒီအေၾကာင္း ဆက္မေျပာခ်င္ဘူး.. ကြၽန္ေတာ္မ႐ွိရင္ ပိုၿပီးအဆင္ေျပတယ္မဟုတ္ဘူးလား.. အခုဘာထပ္ျဖစ္ခ်င္ေနျပန္ၿပီလဲ နားမလည္ေတာ့ဘူး"
"မင္းက ငါ့ကိုဘယ္တုန္းကမွ နားမလည္ခဲ့ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ပဲ မွားတယ္ထားလိုက္ပါေတာ့"
part 21
Comincia dall'inizio
