My brows furrowed. I hurriedly turned on my phone to check the time and see if I was late again today. Hindi naman. I was just right on time. Why is he extra early?!


Hindi na lang ako nagsayang pa ng oras at inayos na agad ang gamit sa locker room. I also approached Rian shortly and just asked for her instructions. I told her I can manage. I don't think having her around today would be a good idea.


I stretched my lips into a captivating smile before making my way towards Ace. Ilang metro pa ang layo ko sa kanya ngunit ang mga mata namin ay unti-unti nang nagtama. 


He was looking at me the same way as he did yesterday. Wala akong mabasa sa ekspresyon niya. I can only tell that his gaze lacks regard and interest. May kung anong humahalukay sa sikmura ko dahil sa klase ng tingin niya. Shit. No one looks at me that way.


I brushed off the ugly feeling and decided to maintain my smile. I was just about to widen my smile at him when he casually removed his eyes on me.


Pinagpatuloy ko naman ang paglalakad upang lubusang makalapit sa kanya. Hindi pa rin siya nakatingin sakin. Nang isang metro na lang ang layo ko sa pwesto niya ay ibubuka ko na sana ang bibig para batiin siya ngunit bigla siyang tumayo.


Napahinto ang mga paa ko kasabay ng munting paglaglag ng panga ko.


He literally stood up. And started walking away. Without giving me a fucking glance. It was as if he was pretending that he didn't see me although I'm certain that our eyes met earlier!


What the hell is this? Is he trying to play hard to get or something? God. I haven't met someone as elusive as him in my entire years of hooking up. He's so hard to figure out.


Nakasunod lang ang mata ko sa kanya hanggang makarating siya sa treadmill mula sa kabilang dako ng lugar. He got on the equipment and eventually started it. His back is facing me from the far away distance.


I gritted my teeth in persistence and began taking my steps towards him again. Dahil nakatalikod ang pigura niya mula sa pinanggalingan ko ay kumpyansa akong hindi niya na 'ko matatakasan ngayon. 


He was busy striding on the machine l when I got near. Sumampa na rin ako sa bakanteng treadmill sa tabi niya. I know he already sensed my presence even just by his peripheral vision. I mean, it's impossible not to. But he didn't even bother glimpsing at me!


Tuwid lang ang tingin niya sa harap. Hindi namamansin. I nearly rolled my eyes. Ang arte. It was as if he's damn telling people that he's untouchable. I get it, Ace. You're fucking expensive in many ways. But I badly wanna have you at all cost too.


Tumikhim ako.


"I'd feel bad if you keep on ignoring me," madramang wika ko.


Hindi ko na naitago ang hinanakit sa boses ko. Kahit ako ay bahagyang nagulat sa tono ng pananalita ko. 


Wala akong narinig mula sa kanya. Habang humahakbang ako sa treadmill ay tinapunan ko siya ng tingin. His face remained on its rigid form.

Never DescendingΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα