The day where love is still pure and true

Beginning

Malamig na umihip ang hangin i step backward ng mabasa ang sapatos ko ng ulan na siya ring ginawa niya

"Ikaw na yata yung pinaka simpleng mag isip na nakilala ko" he said at bahagyang ginulo ang buhok ko na parang bata

"hey bro" he suddenly said ng makitang nag lalakad sa harap namin yung kapatid niya, lihim akong napairap.

they really look the same maliban sa style ng buhok yung kapatid niyang si Yohan ay naka undercut fade at longer hair sa top na hinawi sa gilid papuntang likod while Tristan ay cleancut lang ,

isa pa kung gano ka bait si tristan ay siyang kabaliktaran ni Yohan, tristan was a dean's list while Yohan ay laging sangkot sa gulo at laging tulog daw sa klase kung papasok man sabi ni kuya alex

Pero nabangit din naman ni kuya na matalino rin daw ito kaso tamad mag aral lang talaga, parehas na  engineer ang kanilang kurso gaya kay kuya civil engineer si Yohan while tristan is chemical engineer , mas matanda ng isang taon si tristan kay Yohan , nag kasabay lamang daw silang dalawa sa college nung mahinto si tristan sa pag aaral nung umuwi ito ng canada kaya nag abot sila at parehas na nasa huling baitang na ngayon ng kolehiyo.

napairap ako kay Yohan ng bigyan ako nito ng cold stare at ang kuya niya, saglit lang nito tinignan si tristan at nag tagal na sakin ang tingin.

"can you lend me your umbrella and wait me here??? may kukunin lang ako sa laboratory" tristan said

what???? nilingon ko ito ng mabilis, no!!!, nooooo!  , palihim at dahan dahan akong umiling hababg binibigkas ang salitang NO!!!! Ng walang kumalabas na boses.

walang kibo na lumapit samin si Yohan, suddenly my heart thump in double,  hanggang nag paalam si tristan saglit tanging tango nalang ang nagawa ko.

napairap ako sa kawalan pang ilang irap ko na nga ba ito? tumingin nalang ako sa malayo ng maiwan kaming dalawa ni Yohan, actually lagi ko naman talaga nakakasama ang isang ito dahil tropa sila ni kuya alex pero ewan asar talaga ko dito sa hindi malamang dahilan,baka dahil...

he is so babaero at napaka angas talaga , pag nakita mo talaga si Yohan siya yung snober na mayabang but still girls envy him, pano ng yari yun diba? Maybe because of his looks? Ganun naman e! people adore a person with good looks.

"you like my brother don't you?" mabilis ko siyang nilingon na ngayon ay naka ngisi, takang tinignan ko siya hindi ko alam kung saan niya nakuha ang ideang yon, he smirk at me kaya mula sa pagkagulat ay sumimangot ako presko talaga ang datingan ng isang ito as ever

"ha-ha" sarkastiko kong tinawanan ito, he put his hand into his pocket saka humakbang palapit sa akin, tinaasan ko siya ng kilay, he lean para lumebel sa mga mata ko dahil hanggang balikat niya lang ako, hindi ako maliit sakto lang para sa isang babae ang height ko sadyang matangkad lang si Yohan

"W-what?!" Hamon ko dito at pinanlakihan ng mata and try to act cool kahit na nakaramdam ako ng bahagyang kaba, never ko pang nalaman na nanakit ito ng babae baka kung sakali na maasar siya sa akin ay ako ang una na masapak niyang babae.

"Hindi mo type?" He ask, lumikot ang mata ko at inilayo ang muka niya sa akin gamit ang hintuturo ko na itinulak ang kanyang noo
Kabang kaba ko di ko alam kung dahil ba sa mga tanong niya o sa dahil sa presensya niya na nakaka pag pa goosebumps sa akin.

"Lumubay ka nga! Nasan ba yung kuya ko!?" Pag iba ko ng topic, He smirk at muling lumapit sa akin, i take a step backward ang mga mata nya ay seryoso walang makitang bakas ng emosyon, like the usual...

ngayon ko napag tanto ang kaibahan nila ni tristan maliban sa ugali, this man in front of me has a hooded eyes at kulay hazel brown ang mga mata nito with unbelievably long and thick lashes too pero yung kanya bumagay sa makapal nitong kilay samahan pa ng pares na dimple sa mag kabilang pisngi na lumilitaw kahit na nag sasalita lang,