The Boy is a Ghost

TBIAG

A/n: Hi! This is my first story I made. I'm sorry for the grammatical errors hehe. I'm not that perfect. I hope you will like it.

Don't forget to vote guys!

Enjoy Reading!🖤

Naglalaro ako sa likod ng bahay namin ng may nakita akong isang lalaki na nakayuko. I was hesitating kung pupuntahan ko ba sya. He's weird. Parang may mali. When i stared at him, he's kind of pale? his nails are kind of black but not totally black. He's t-shirt was crumpled and may mga putik. Gutay-gutay na din ang kanyang pantalon. Something is off.

Nagulat nalang ako ng umangat ang kanyang tingin and he's staring back at me. And i was startled kaya agad kong iniwas ang tingin sa kanya at nagmamadaling bumalik sa bahay namin.

Pumasok ako sa kwarto ko. Hindi mawawala sa aking isipan ang lalake na nakita ko kanina. Ang weird. I can feel a little goosebumps when he stares back at me. It is like, he's calling me for a help. Yung mata nya parang nanghihingi ng tulong.

My mind is spacing out kaya hindi ko namalayan na mag gagabi na pala. Kaya lumabas ako ng kwarto ko at dumeretso sa kusina at nakita ko dun si mama na nagluluto. Napansin ata ni mama na may tao kaya lumingon sya sa'kin.

"Oh hi baby" bati ni mama sakin.

"Hi mama, hmmm mama may nakita po akong lalake kanina sa likod ng bahay natin. Ka edad ko lang po. Is he our new neighbor?" Tanong ko sa kanya. While sya, patuloy pa rin sa pagluluto. Lumingon sya sa'kin na nakakunot ang noo.

" What? baby, are you hallucinating? we don't have a new neighbor, baby. Wala pa ding tumitira sa kabilang bahay." sagot ni mama na binalik ang atensyon sa kanyang niluluto.

I was shock of what my mom told me. Is she serious? Then who's that boy in the backyard. I had a little speculation in my mind. And ayaw kong maniwala. Di totoo yung mga multo. Gawa-gawa lang to ng mga imahinasyon ko. Tomorrow babalik ako dun kung meron pa ba yung lalake.

Tapos na akong kumain kaya nandito na ako sa kwarto ko nakahiga. I was staring blankly at my ceiling. Di ako makatulog binubulabog ako ng mga iniisip ko tungkol sa lalake. When suddenly, I heard a cry. Napabalikwas ako at hinanap kung saan galing iyon. Pinakinggan ko ulit pero wala na iyong tunog. Kinalibutan ako at napa sign of the cross nalang.

"Di tutuo yung multo Sheila! Di tutuo yun. Gawa lang yan sa batang imahinasyon mo! grrrr" sabi ko sa sarili at padabog na humiga ulit. Pinikit ko ang mata ko at pinilit ang sarili na matulog.

I'm sleeping comfortably nang may napansin akong kakaiba. Someone is staring at me. Nagising ako at nakita ko kung anong oras na. It's already 3: 01 A.M.
Pinalibot ko ang aking tingin sa silid ng aking kwarto at nahagip ng aking tingin ang lalake kanina. He's staring at me! Omyghad! Nanginginig na ako sa takot! Mommy! Help me!!! Naiiyak na ako habang yakap ko ang aking kumot.

"Pano ka nakapasok!? and What are you doing here in my room!?" natatakot na sabi ko. No no no he's not a ghost. Don't fool yourself Sheila. Wag kang maniwala sa mga supernatural belief. There's no such thing like that.

"What? Are you deaf? What are you doing here in my room!?" Ulit ko na tanong sa kanya. I am waiting for his answer. He is just staring at me, blankly. Nawala na yung takot ko. Di naman sya mukhang ghost. Diba kapag ghost panget? like a zombies. Well, base lang yan sa mga napanuod ko.

Suot nya pa rin yung t-shirt niya kanina. He is super pale. Ba't ang putla nya? Wala ba syang kain? Nakita ko din yung mga kuko nya na sobrang dumi. He's handsome alright. Pero nakakaturn-off yung dungis nya.
"Ba't ayaw mong sumagot? Di mo ba alam na bawal yang ginawa mo? Isusumbong kita kay mommy!" pagalit na sabi ko habang nakasimangot ang mukha ko. And guess what? Nakatitig lang sya sakin. Hindi kumukurap. Alam ko naman na maganda ako. Pero nakaka-consious yung titig nya. huhu