1

854 28 21
                                    

Most of you should know that I have rps in FB. And aside from, Teesha, Taias and Sylver's name, my rps got to decide the names of their children.

Also, since tumatalon minsan sa ibang universe ang mga Puntavega, naaapektuhan din ang plots ko. But it's okay because it's fun.

So here's another challenge that I decided to take on.

This chapter is not written by me. Alam niyo naman na kung ako ang nagsulat, maraming mali hahahaha

GAWA NI IDLE ang chapter na 'to and for me, I'm considering this as a challenge. I will follow through with a plot someone else has created/started. Hahaha

And I guess, since even I, the writer doesn't really know what happened and will happen, parang mas enjoy. 😂

This chapter was sent to me like literally ten minutes ago. Ganoon ako kabilis nakapag desisyon na guluhin ang buhay ko.

Sabi nga ng Tatlong Bibe, tapangan mo lang Yoon.

To IDLE, the person who wrote this, thank you and I love you 💜

----------

"Xan, he's back." bungad ni Cait as soon as I answered the phone.

It was around midnight kaya't medyo naalimpungatan pa 'ko. I squinted to get my eyes to focus and it just dawned on me na video call pala 'tong sinagot ko.

"What are you talking about? Who's back?" Tanong ko naman at kinusot kusot pa ang aking mga mata. I looked towards the right side of the bed and smiled as I saw him sleeping peacefully.

"Erish! He's back! Apparently he's been with Bobbie in Canada all this time. And remember when Julio found Bobbie and said she was pregnant? It was Cloud's all along!" Pag kukwento niya kaya't natigilan ako. Her voice was quite loud kaya't dali dali akong napalingon to check kung nagising ba ang katabi ko.

I sighed in relief nang makitang mahimbing na natutulog parin siya kaya't agad ko namang binuksan ang pinto upang tumungo na sa kitchen.

"And? What about it, Cait?" I deadpanned at tinitigan siya. She raised an eyebrow at me as she rolled her eyes; clearly not amused

"Anong what about it? What's your plan? Are you not coming home?"

"I planned on coming home pero may mga business pa'ng pinapagawa si Tita kaya't di pa 'ko makauwi." sagot ko as I placed the phone on top of the island table.

Mag titimpla muna ako ng kape dahil mukhang wala parin ako sa wisyo. Di parin kasi ang si-sink in sa'kin na umuwi na si Erish.

"And what about Xavier? Are you going to bring him with you?" Napabuntong hininga ako as I placed the Starbucks k-cup in my keurig.

Gustohin ko mang isama siya pauwi ay alam 'kong di ko magagawa ito. Kakaenroll pa lang kasi ni Xavi sa kanyang paaralan and he seems as though he was enjoying it so far. I didn't want to take that away from him.

I also needed to weigh his father's reaction. I didn't want to bring him home yet not until it's clear to me that his father will accept him.

"Hindi pa siguro. He just started school two weeks ago and he seems to be enjoying it kaya't di ko na muna siya iuuwi." Sagot ko naman at nginitian ng matipid si Xantha

"We both know that's just an excuse." a voice chimed in kaya't napatingin uli ako sa aking telepono. Bumungad naman ang mukha ni Ahyessa na nasa tabi na pala ni Xantha.

"Hello to you too, Jess." bati ko pero ang malditang 'to ay inirapan lamang ako.

Attitude talaga ng gagang 'to.

"The kid deserves to know his father, Xan. It's been long enough already." seryosong tugon ni Ahyessa at tumango tango pa si Xantha na nasa tabi niya.

"I know he does, Jess. Ang sa akin lang naman, gusto ko munang makita ang reaksyon niya. I need to know he's willing to accept Xavi bago ko iuwi ang aking anak. I don't want my child to feel rejected kung man di siya tatanggapin ni Erish." I explained as I poured myself a cup of coffee at umupo na sa bar stool.

"Fine, I understand but you need to come home soon. Malapit ng ikasal sila Andeng oh."

"Oo nga! Tsaka, uhaw uhaw na 'ko sa alak, girl! Wala na 'kong kasama mag nomi dito. Nakakaiyak na." dagdag pa ni Ahyessa at napailing naman si Xantha. Nakakatawa talaga 'tong mga 'to.

"Mom, who's that?" a voice called out as I heard a pitter patter of little feet. Napatingin ako sa aking gilid at nakita ang aking anak na bagong gising.

Napangiti ako at ikinarga siya upang mapaupo sa aking kandungan. Napangiti naman ang dalawa niyang tiya at napatili pa si Ahyessa.

"I'm talking to your Tinang and Tita Ganda, baby." Sagot ko at napatingin naman si Xavi sa aking telepono. Agad namang napangiti ito at kumaway kaway pa.

"Hi, Tinang and Tita Ganda. Good Evening po." bati niya at natawa naman si Ahyessa

"Hala, Evening na nga pala sainyo! Good Evening to you too, baby. Why are you awake?" tanong ni Ahyessa na mas mabilis pa sa kidlat ang pag shift ng tono. Kung kanina lang ay halos murahin ako ngayon ay ang lambot lambot na makipag usap kay Xavier.

"I woke up because Mommy wasn't beside me and I heard voices." sagot niya at sumandal na sa'kin.

"Hala, he heard voices raw. Baka naman nakakaexperience na siya ng supernatural ah! Nako, sinasabi ko sa'yo, Harleen"

"Maysa dik-a ka 'no, Jess? Malamang kayo yung narinig niya!" I said as I looked down on Xavi. Tahimik lang siyang nanunuod sa kanyang mga tiya. Tila kuntento na nakikinig lamang.

"Stop it you too. Sige na, I'm sorry to bother you at this hour, Harleen. I'll call you back kapag umaga na sainyo. Goodnight, Prince Xavi!"

"Good night, our little Prince! Sleep well, okay?" pamamaalam ng dalawa kaya't kumaway na rin si Xavier at nag flying kiss pa.

I ended the call at ibinaba na si Xavier upang makatayo na rin ako.

"Mommy, you're leaving again?" tanong niya kaya't napalingon ako sa kanya gawi. He seemed sad, as he always is kapag nalalaman niyang umaalis ako.

When he was younger, I was always flying back and forth to the Philippines kaya't medyo sanay na siyang umaalis ako. Kaso, it didn't lessen the sadness I knew he felt.

"Only for a while, baby. Sandali lang ako don, okay? You won't even notice I'm gone since you'll have your new friends to play with in school, right?" sagot ko as I crouched down to his level. Mukhang naiiyak na kasi siya and I needed to calm him down bago pa man siya maiyak. Mahirap na at baka aatakihin pa siya ng hika niya.

"Yeah but I'll still miss you, mommy." malumanay na turan niya at niyakap na ako. I sighed as I softly caressed his hair.

"Mommy will come back for you, I promise. And when everything turns out alright, I might even bring you with me to the Philippines, okay?"

He seemed excited with that at mabilis naman siyang kumalas sa yakap ko. His eyes shined bright with hope which made me feel a bit sad. Matagal na kasi niyang hinihiling na bumisita raw kami sa Pilipinas. He wanted to see where his Tinang and Tita Ganda lives raw pero dahil sa takot akong makita siya ng iba ay di ko matupad tupad ang kanyang hiling.

It's not because kinakahiya ko siya. He was my greatest accomplishment and the biggest blessing that I've received. It's just that, maraming mag tatanong at alam 'kong kapag maririnig niya ang mga iyon ay mag sisimula na rin siyang mag tanong-maybe even doubt his existence. Kaya naman mas minabuti na namin na dito na muna tumira.

I just hope everything would work out well when I come home.

Sana naman kahit ngayon lang ay pagbibigyan na 'ko ni Lord at ng tadhana.

ERISH (PS:Sidestory)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora