GÖKKUŞAĞI

🌈 G/24⭐

"Anladım. Ben çalışmıyordum zaten burada." sözümün bitmesiyle asansör kapılarının açılması bir oldu. Yanımda ki kadına nezaketen bir baş selamı verip hızlıca yanından ayrıldım.

Babamın olduğu odanın önüne gelince babamın asistanı ki, artık değil, Ali abiyi burada gördüm. Beni görünce gözlerin de şaşkınlık gördüm. Beni her gören böyle oluyordu zaten. Yanına yaklaştığım da gülümsedim.

"Ali abi nasılsın?"

"İyiyim de sen Ata gözlerime inanamıyorum."

"Bu kadar şaşırma abi sadece yedi yıl yoktum."kendi kendime güldüğümde o da gülümsedi.

" Çok değişmişsin, büyümüşsün. "

" Babamın isteklerini yapmayınca değiştim."geldiğimden beri beni süzerken son söylediklerimden sonra bana baktı.

" Ata yani biliyorsun ben öyle demek istemedim. "elimi omuzuna götürüp sıvazladım.

" Biliyorum abi biliyorum, ben kendim söyledim. "

"Gel bir kahve içelim, konuşalım seninle." başımı sallayıp koridorun sonunda ki bekleme odasına gittik. Eski çalışanlardan görenler selam veriyorlardı. Hepsinde de aynı şaşırma nidaları idi.

Oturma alanına geçip kahveleri beklerken sohbet ediyorduk. Kahveler geldikten sonra asıl amacım için konuya girdim.

"Ali abi, şirketin durumu nasıl?" derin bir nesef çekip kahveyi masaya bıraktı.

"Nasıl olsun ki, kötü, babanın hastalığından sonra bu duruma geldik... Yine iyi idare ediyorduk ama baban o kadına bıraktı şirketi bu duruma geldi."

"Onu ilk başında uyarmıştım ama dinlemedi beni.Niye bu kadar ısrarcı oldu anlamam ki... Bir kadının peşine salak gibi düştü."

"Oğlum öyle deme, o senin baban."

"Benim babam annem ölene kadardı, ondan sonra baba diye bir şey kalmadı... Bu şirket kolayına kurulmadı."

"Biliyorum... Daha annen varken bende buradaydım.Şirketin ilk çalışanı bendim... Ama yapacak bir şeyimiz yok."

"Hayır var bu şirketten o kadını öyle yada böyle yollayacağım, sonra hayatımızdan gidecek."

"O zaman baban için boşanma davası mı açacaksın?"

"Hayır eğer öyle bir şey yaparsam bu şirketi komple kaybederim.. Her şey zamanla olacak." dediğimde yüzünde manidar bir gülümseme oldu. Ve omzumu okşadı.

"Abi bunlar aramızda..."

"Bu şirkette sadece bana güven, anneni çok severdim, onun emeklerinin böyle heba olmasını istemem." ayaklandığım da ona doğru döndüm.

"Sağol abi sana daha çok ihtiyacım olacaktı."

"İşim bu, gelmene sevindim." geldiğimden beri ilk kez kendine çekip sarılmıştı.Bende ona sarıldığımda bir kaç saniye daha durup çekilmiştim.

"Babamın odası boşmu?"

"Hayır Feride Hanım geçti."

"Tamam annemin odasını bana ayarlayın."

"Şey orası."

"Lütfen oraya dokundu deme." Eğer öyle bir şey olursa kendime gelemezdim.

"Hayır orası olduğu gibi duruyor... Hiç bir şekilde dokunulmadı sadece temizliğe ihtiyacı var." içimde ki derin nefesi bırakıp mutlu oldum.