"မင္းက အေရာက္ပို႔ေနတာလား.."

ေဟာက္ရႊမ္းေပးတဲ့အၾကံက မေကာင္းဘူးလို႔ပဲ ရိေပၚေတြးလိုက္တယ္။
.
.
..............
သစ္ငုတ္ေတာင္ တိုက္ပါမ်ားရင္ နဲ႔တယ္တဲ့။
ဝမ္ရိေပၚက မခ်ိဳမခ်ဥ္ရယ္ျပံဳးျပလိုက္တယ္။

"အမ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေနတာလား?"

ေ႐ွာင္းယန္ယြီမ်က္ႏွာက ေဒါသနဲ႔႐ွက္စိတ္ေရာၿပီး ေသြးေရာင္လႊမ္းသြားတယ္။ အ႐ိုင္းအစိုင္းလို႔ထုတ္မေျပာရံုတမယ္အၾကည့္ခံရလည္း ဝမ္ရိေပၚက အာရံုထားမေနေတာ့ဘူး။

"႐ွင္း႐ွင္းပဲေျပာေတာ့မယ္"

"......"

"မင္းဘက္က အလိုက္အထိုက္ေနမေပးႏိုင္ရင္ ငါတို႔ဘက္ကလည္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို မရရေအာင္ျပန္ေခၚရမွာပဲ.. ဒီေလာက္ဆို လႊတ္ထားေပးတာ လံုေလာက္ၿပီေလ"

ဝမ္ရိေပၚ ေယာင္ယမ္းၿပီး လက္သီးဆုပ္မိတယ္။
ေဆးရံုမွာေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ကေျပာခဲ့တဲ့ 'မင္းတို႔ဆက္ဆံေရးကိုမထိခိုက္ေစရဘူး' ဆိုတဲ့စကားက ဝမ္ရိေပၚအေတြးထဲကို ျပန္ဝင္လာတယ္။

"ေမေမ့က်န္းမာေရးက မေကာင္းဘူး.. ေဆးစစ္ထားတဲ့အေျဖကလည္း အားရစရာမ႐ွိဘူး...ဆိုေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး လႊတ္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး.. အခုအခ်ိန္က အမတို႔မိသားစု စည္းစည္းလံုးလံုး႐ွိေနရမဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ"

"..........."

"မင္းက မိသားစုဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိတဲ့သူဆိုေတာ့.. အမထိုင္ေျပာေနလည္း နားလည္မယ္မထင္ဘူး.. ကြၽဲပါးေစာင္းတီးဆိုသလိုေပါ့ေလ"

ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အၾကည့္က ဆတ္ခနဲေရာက္သြားတယ္။
စကားလံုးေတြက ထိုးႏွက္မႈအျပည့္နဲ႔.....
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕သည္းခံႏိုင္စြမ္းက ဒီမွာကုန္ခမ္းသြားတယ္။

"အင္း.. မိသားစုဆိုတာကို နားမလည္ေပမဲ့.. ကြၽန္ေတာ္ကသေဘာထားႀကီးပါတယ္..အၿပီးျပန္ေခၚလို႔ရရင္ ေခၚသြားပါ.. ေကာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မခြဲႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္"

"မင္း..!!"

"ကြၽန္ေတာ္ သြားၿပီေနာ္... ထပ္မေတြ႔ရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့.. ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ေျပာစရာကုန္ၿပီေလ"

Crazy Something (Completed)Where stories live. Discover now