Bir Haziran akşamıydı artık evde yaşananları çekemiyorumdum çareyi sokakta buldum kadın başıma sokakta dolaşıyordum herkes bakıp gidiyordu biri laf atmıştı hızlı adımlarla yürümeye başladım hala arkamdaydı korkudan tek duyduğum kalbimin sesiydi önüme birden bir karartı çıktı orta boylu bir baydı birden arkamdan bana laf atan adama bir yumruk geçirdi ve yanıma geldi ve iyi misin dedi sakince bende sanırım evet dedim gülümsedi bana gözleri karanlık da dahi parlıyordu yemyeşildi sanırım beni çok etkilemişti birden gözlerim doldu çünkü hala kararsızdım evden kaçmak konusunda o da fark etti ve bana anlat dedi gidip bir parka oturduk sibel yalçın parkında fikirlerimiz hakkında konuştuk saatlerce ardından bana bu parkı anlattı devrimci bir parktı bende devrime aklım çok yatkın ama pek bilgim yok dedim ilk olarak beni idil kültür merkezi denen yere götürdü bana devrimci kitaplar verdiler ayçe idil Erkmenin hayatı Dayının kitabı bunları almıştık fakat ona nerede kalacağımı bilmiyordum ilk başta ona anlatmadım saat iyice gecikmişti bilerek oyalanıyordum bana ee şimdi nereye gideceksin seni bırakayım dedi bende bilmiyorum dedim o da nasıl yani dedi bende evden kaçtım dedim o da neden otururken anlatmadın dedi bende anlatamadım dedim gözlerimiz göz göze geldik sanırım çok fena aşık olmuştum o da elini cebine koymuş düşünüyordu durdu ve bize gel dedi bende olmaz dedim o da ısrar etmeye başladı en kabul ettim o da beni evine götürdü gittiğimizde anlattı bana buranın devrimci bir arkadaşıyla beraber kaldığını ve onunda çok iyi biri olduğunu bana burada kalabileceğimi söyledi konu Berkin'den açılmıştı fakat çok uykumuz gelmişti belliydi iyice esnemeue başladım o da gülümseyip hadi uyuyalım artık dedi ben nasıl yatacağız diye düşünürken battaniye yastık alıp koltuğa koydu bana da kendi odasını verdi uyuduk sabah olmuştu (...)
