GÜZ YARASI

1. Bölüm: YARIŞMA

                              Bölüm şarkısı:
              Demir Demirkan - Gitti Gider

Aşağıda ki yıldıza basarak beğenirseniz çok sevinirim, emeğimin karşılığını almış olurum.

Yorum yaparak tek olmadığımı gösterirseniz çok sevinirim canlarım.

Beni instagramdan takip ederseniz çok mutlu olurum;

İg: biliyoruzki

İYİ OKUMALAR...

Kalemi tutan ellerim kağıdı kelimelerle değil de renkler ve çizgilerle doldurmaya başladığında insanlardan az da olsa farklı bir dünyada yaşadığımı anlamış oldum. Kelimelerle aram her daim uzaktı; onları kullanmayı bilirdim ama kullanmaya üşenirdim. İnsanlar benim hakkımda yanlış bir şey düşündüğünde açıklama yapamayacak kadar üşengeçtim, susmak daha büyük bir dostum olmuştu. Sessizlikle yatar, sessizlikle kalkardım.

Kelebek.

Aptal kelebek.

Susmak bir kabullenişti, kalıpsız ruhtu. İnsanlar ruhumun ucundan tutup bir kalıba soktu, güldüler, daha sonra sürükleyerek başka bir kalıba götürdüler. Sustum, böylesi iyidir diye düşündüm ama bu saçmalıktı.

Kelimeler duvardı, içine girdiğim kaptı ve ben baştan kaybetmiştim.

Kelimelerle insanlara karşı bir duvar örmeli, onların beni sürükleyerek bir başka kaba sokmasına imkan tanımamalıydım. Ne yapacaksam o duvarın arkasında yapabilirdim, güçsüzsem güçlü olacağımı bilerek ağlar ve toparlanırdım.

İnsanlar bir kere ağladığınızı gördüğünde sizin bir dahakine daha güçlü olacağını aklına getirmeden sizi bir başka kalıba sokarlardı.

İnsanlar böyleydi.

Duvarların arkasından başlarını çıkartan canavarlar gibi sizi gözetler, söylenir, bundan da büyük zevk alırdı.

Sahi canavar duvarın arkasında bağırarak söylediği gibi mutlu muydu ki beni bir kalıba sokuyordu?

Elimde ki kalemi çevirdim, ardından belimde hissettiğim acıyla arkama yaslandım ve derin nefes aldım. Yorulmuştum. Parmaklarımın arasında dolanan kalem durmadan devam ederken gözlerim önümde ki kağıttaydı. Alt dudağımı dişlerimin arasına aldım, ardından zevkle gülümsedim. Yorulduğuma değmişti. Hem de çok.

Bir el omuzuma koyulurken, "Mükemmel,"dedi hızlıca. Başımı çevirdim ve dibimde duran, omuzumu sıkarak önümde ki kağıda bakan hocama baktım. Dudaklarını hafifçe bükerken,"Gerçekten çok güzel olmuş."dedi sarhoş olmuş bir şekilde.

Dudaklarımda kocaman gülümseme oluşurken,"Beğenmenize çok sevindim hocam."dedim kısık bir sesle.

Önüne düşen sarı saçını kulağının arkasına sıkıştırırken içeride ki insanlara kısaca baktı, ardından doğruldu ve bir adım geriye çekildi. Tekerlekli sandalyede kadına doğru döndüm ve başımı kaldırarak yüzüne baktım. Kırklarının başlarında olduğunu kafede duymuştum ama kendisine o kadar iyi bakıyordu ki on yaş genç duruyordu. Yüzümde ki gülümsemeyle yüzüne bakarken kollarını göğüslerinin üzerinde birleştirdi ve bana samimiyetle baktı. "Yağmurcum..."dedi ve gözlerini kaldırarak içeride ki öğrencilerine göz attı, bu kısa sürmüştü, daha sonra benim kahverengi gözlerime tekrardan döndü. "Çizimlerin için başvuru yapacaktın, sonuç falan belli oldu mu?"

Göğsümün ortasına bir sıkıtı çöreklenmesine rağmen bunu çaktırmamak adına gülümsemeye devam ettim. "Yarın sabah randevum var, gidip başvuru yapacağım, son gün olduğu için karar da verilecek."