A weird love story

2.0

'Ik ga. Jij veel succes met je wedstrijd en Nancy ik kook morgenavond.' Zeg ik en druk een kus op haar haren. 'Veel plezier.' Zegt ze terwijl ik wegloop. Ik stap in mijn auto en rijd naar de moskee.

Ik bid het gebed daar en rij dan door naar de flat van Laila. Ik loop de flat in en loop naar de derde verdieping.

Ik zoek het juiste nummer en bel dan aan. Ik doe een stap naar achteren en strijk mijn haren goed. Stomkop, ze ziet je niet eens. Even later wordt de deur geopend door een ander meisje. 'Hai ik ben Youssra, de zus van Laila.' Zegt ze en steekt haar hand uit. 'He ik ben Zohair.' Zeg ik en schud haar hand. 'Voor ik je binnen laat, Laila heeft al genoeg meegemaakt en als je niet serieus met haar ben, ga dan gewoon weg. Bespaar haar alle pijn.' Fluistert ze. Ik glimlach. 'Je zusje is speciaal. Ik ben zeker niet van plan haar pijn te doen.' Zeg ik. Ze glimlacht tevreden en doet een stap opzij. Ik loop naar binnen, trek mijn schoenen uit en loop verder. 'Ze is zo klaar. Je kan op de bank zitten.' Zegt Youssra dan. Ik knik goedkeurend en neem plaats. Mooi huis. Ik zie Brownie verderop liggen en loop erheen. Ik hurk neer en aai hem.
Hij is wel een lieve hond en ruikt ook gewoon fris.

Dan zie ik Laila de kamer binnenlopen met haar stok. 'He, je ziet er heel mooi uit.' Zeg ik en loop naar haar toe. 'Dank je, dat is erg aardig.' Zegt ze en glimlacht breed. Ik pak haar hand en druk een kusje op haar wang. Ze laat me los en roept haar hond. De hond komt meteen en ze doet het tuigje over hem heen. 'Ready?' Vraagt Youssra die ons goed bekijkt. 'Yes.' Zegt Laila blij en loopt het huis uit. 'Maak het niet te laat.' Roept Youssra nog.

'Dus waar wil je eten?' Vraagt Laila terwijl de de trap aflopen. 'Zat nog te twijfelen. Jij een idee?' Vraag ik. 'Ik ken een super schattig restaurantje waar ik vroeger altijd at.' Zegt ze dan. 'Ja dat is goed.' Zeg ik. Ik open de deur voor haar en glimlach. 'Mijn stupid ass lacht de hele tijd naar je terwijl je het niet eens ziet.' Lach ik. 'Macht der gewoonte i guess.' Lacht ze. 'Nou mijn auto staat verderop. Ik weet niet hoe dit werkt, dus ik pak je hand gewoon even oke?' Vraag ik. 'Sure.' Lacht ze. Ik leid haar naar mijn auto en open de deur. 'Stap maar in en dan zet ik je hond achterin?' Zeg ik vragend. 'Wacht ik heb een deken om het schoon te houden in mijn rugzak.' Zegt ze en duwt de riem in mijn handen. Ze pakt de deken uit haar rugzak en opent de deur. Ze legt hem neer en strijkt hem goed. 'Brownie op.' Zegt ze dan en klopt op de deken. De hond springt in de auto en gaat braaf zitten. Laila pakt de halsband van me af en legt hem neer. Ze aait de hond even en sluit dan de deur. Ze stapt in en sluit de deur. Ik loop naar de andere kant en neem plaats. 'Je kan alles perfect zelf is het niet?' Vraag ik en start de auto. 'Ik heb me aardig aangepast ja.' Zegt ze en doet haar gordel om haar heen. 'Oke, waar is het restaurant?' Vraag ik. Ze geeft me de naam en ik zet het in de navigatie.

'Dus je woont op jezelf?' Vraag ik als ik wegrijd. 'Met mijn zus ja.' Zegt ze. 'Was dat niet moeilijk? In het begin.' Vraag ik. 'Nah ik woon al een paar jaar daar en natuurlijk was het na het ongeluk wennen, maar me zus hield me goed.' Zegt ze. Ik knik goedkeurend. 'En hoe kies je, je kleren?' Vraag ik. 'Ik vertel mijn zus wat ik wil en zij pakt het voor me. Ik heb het ooit op gevoel gedaan en trust me het zag er niet goed uit.' Lacht ze. Ik moet ervan lachen. 'Vertel jij eens wat over jezelf.' Zegt ze dan. 'Wat wil je weten?' Vraag ik en kijk haar kort aan. 'Wat is jou verhaal?' Vraagt ze. 'Mijn verhaal, uhm tja ik heb niet zo'n spannend leven.' Lach ik. 'Vertel over je jeugd.' Dringt ze aan. 'Nou heb een slechte jeugd gehad. Werd mishandeld door mijn vader tot ik zo'n dertien was en ik terug begon te slaan. Werd veel geschreeuwd, waardoor er politie kwam en hem oppakte. Hij is nu wel weer vrij, maar we hebben geen contact meer.' Begin ik 'Wat erg voor je.' Zegt ze dan. 'Dat soort dingen gebeuren.' Zeg ik neutraal. 'Ik hoor de pijn nog in je stem. Het moest vast zwaar zijn om erover te praten.' Zegt ze met medelijden. 'Niet echt. Weet je onze deal nog? Geen medelijden.' Zeg ik. 'Klopt, klopt oke en verder?' Lacht ze. 'Werd in pleeggezinnen gezet en gescheiden van mijn jongere broertjes. Ik tripte, ging van gezin naar gezin.' Zeg ik. 'En nu?' Vraagt ze. 'Ik woon op mezelf met een goede vriend van me. Heb wel nog gewoon contact met mijn familie en de laatste pleeggezin. Ze zijn Nederlands, maar ze waren goed voor me.' Zeg ik. 'Goed om te horen.' Zegt ze zacht. 'Ja top, en nu iets leukers. Wat voor studie doe je?' Vraag ik. 'Ik doe momenteel een bakkersopleiding. Zit in mijn laatste jaar.' Zegt ze. 'Bakker? Nice, nice.' Zeg ik. 'Yup, ik wil mijn eigen bakkerij beginnen. Met die lekkere cakes enzo.' Zegt ze. 'Cool, erg cool. Dus je kan wel wat maken?' Vraag ik. 'Yup deze blinde kan koken.' Lacht ze. Ik moet lachen en parkeer de auto. Ik stap uit en als ik Laila wil helpen zie ik dat ze al staat met haar hond. 'Je bent snel.' Zeg ik lachend. 'Yup, nou welke kant moeten we op?' Vraagt ze. 'Uhm die kant. Oh. Uhm omdraaien en dan rechtdoor.' Zeg ik. Ze moet lachen en loopt die kant op. Brownie vindt de stoep en leidt haar daarheen. 'Deze hond is aardig slim.' Zeg ik dan. 'Ja, hij kan wel het een en ander.' Zegt Laila lachend. We lopen het restaurant binnen en ik zoek een plaatsje uit. Het is niet zo druk gelukkig. 'Brownie zit. Braaf.' Zegt Laila en aait haar hond. Ze pakt handgel uit haar rugzak en maakt haar handen schoon. 'Wil je ook?' Vraagt ze aan mij. 'Ja graag, echt handig.' Zeg ik en doe wat handgel op mijn handen. 'Uhm moet ik het menu voorlezen?' Vraag ik dan. 'Nee kijk maar wat je wilt. Ik ben hier vaker geweest en weet dus al wat ik wil.' Lacht ze. 'Ik kom nogal dom over he? Ik weet niet hoe ik met je moet omgaan.' Lach ik. 'Best dom, ook wel schattig.' Lacht ze. 'Weet je ik hoorde die dom niet eens. Je noemde me schattig, dat is goed genoeg.' Lach ik en kijk op het menu. 'Ik dacht dat je het woord schattig niets vond.' Merkt ze op. 'Vind ik ook niks, maar als het van een mooie dame komt moet je het wel accepteren.' Zeg ik. 'Heel smooth hoor. Ik ben wel blind, maar niet dom you know.' Zegt ze dan. 'Viel te proberen.' Lach ik.