WHAT'S WRONG WITH SECRETARY KIM? [COMPLETED]

CHAPTER 20:

Kaya naman ay umupo s'ya sa di kalayuan sa pintuan ng coffee shop. Naghintay pa s'ya nang may umupo sa tabi n'ya. Inangat n'ya ang tingin at nanlaki ang mata n'ya.

"I know you knew me." sabi pa neto. Tinignan n'ya ang mukha neto.

"Ikaw 'yung lalaking nakausap ko nang gabi na 'yun sa labas ng clinic ni Jin tama ba ako?" tumango ito. Umorder s'ya ng kape at tinignan ang kaharap."What do you want from me?"

Huminga ito ng malalim. Binigay neto ang isang brown na envelope."Buksan mo."

Kaya naman ay binuksan n'ya ang brown envelope. Tinignan n'ya ang mga pictures doon. Jimin.. Lahat ng mga pictures na 'yun ay matagal na. Hindi n'ya maiintindihan kung bakit, kung ano ang koneksyon n'ya kay Jimin.

"A-ano 'to? Bakit si Jimin ang nandito?" tanong n'ya. Tinignan naman s'ya ni Suga.

"Simple lang. S'ya ang hinahanap mo sa USA di'ba? 3 years ago." mahinang sabi neto. Napatingin s'ya sa pictures.

"Mama. Asa'n po si mochi?" tinignan naman s'ya ng ina. Naiiyak ito at hindi na mapigilang niyakap s'ya.

"A-anak, kinuha si Mochi. Hindi ko alam kung ibabalik pa ba sa atin si Mochi. N-natatakot ako na baka hindi na." naiiyak s'ya dahil umiiyak na ang ina niya.

He can't stand seeing his mother cry. Walang sakit ang katumbas ang nangyari noon. Kaya sunod-sunod ang kamalasang nangyari sa kanila. Palaging nag-aaway ang kanyang Papa at Mama.

"Kung hindi mo sana pinamigay si Mochi ay sana nandito ngayon ang anak natin!" sigaw naman ng Papa n'ya napaiyak ang Mama n'ya at nagtago naman s'ya sa likod ng pintuan.

"P-patawarin mo ako. Hindi ko sinasadya. I want the best for him!"

Naglakad s'ya na naiiyak.

Tumulo ang luha n'ya. Tinignan n'ya ang pictures ni Jimin nung bata pa, nakasuot na ito ng magandang damit at mukha itong prinsipe sa suot.

"He is the person you wanted to find in USA, a friend of yours no I mean secret friend of yours help me to find the real reason behind it. Nandya'n ang lahat ng detalye sa likod ng mga pictures pati na ang statement ng mga magulang mo." tinignan n'ya ang kaharap.

"B-bakit si Jimin pa?" nauutal na sabi n'ya. Nanginginig ang boses n'ya habang nagsasalita.

Hindi pwede. Ayokong harapin ang katotohanang si Jimin ang hinahanap na n'ya matagal na panahon.

Kinamumuhian ko s'ya sa lahat ng tao ay kinamumuhian ko s'ya.

"Ako na ang naghanap pero pwede kang pumunta sa USA at ibibigay namin ang address na si Jimin kung handa ka ng kausapin s'ya. He is waiting for you too." malamig na sabi neto.

"A-alam n'ya ang tungkol dito?" tumango ito. Tinignan n'ya ang pictures at binalik ito sa kinalalagyan.

"Bago n'ya lang din nalaman pero mas nauna s'yang nakaalam kesa sa'yo. You two should talk para mawala na ang kung ano man ang nagdadala ng bigat na loob sa inyong dalawa." uminom ito ng kape at yumuko s'ya.

"This is the reason why I wanted to dislocate to USA. Bukod sa ayaw kong mawalan ng trabaho kailangan ko din s'yang hanapin, my mother was longing for him until my mother died in depression and my father died because of accident."

"Lola. Asa'n na po sila Mama? Bakit hindi pa nila ako kinukuha? Mag-tatatlong araw na po." niyakap naman s'ya ng Lola n'ya at naiiyak ito.

"A-apo. May sasabihin ako sana ay wag kang mabibigla." tinignan n'ya naman ang Lola.

"Ano po 'yun?"

"Patay na sila apo. Magkasunod silang namatay."

At the age of 11 he felt he lost half of his life. The person he wanted to be in this life just left him, walang natira. Kahit isa man lang sa dalawa.

"Mauuna na ako." tatayo na sana ito nang hawakan n'ya ito, napatingin naman ito sa kanya.

"S-salamat sa lahat ng tulong mo. Hindi ko alam kung ano ang gagawin kung hindi mo ako tinulungan." ngumiti s'ya at sa kauna-unahang pagkakataon ay nakita n'ya itong ngumiti.

"You're welcome. I know everything to you from your family to your love life." nanlaki ang mata n'ya at aakmang magsalita nang tinignan s'ya neto."No worries your secret is safe with me. I should go."

Huminga ng malalim si Taehyung at sinandal ang katawan sa sandalan. Nakakapagod ang araw na'to. Tumingala s'ya at pinikit ang mata.

KANINA pa napapansin ni Jungkook si Taehyung na tahimik at minu-minuto ay bumubuntong ito ng malalim na hininga, kumunot ang noo n'ya.

Tinignan n'ya ang phone n'ya nang nakitang nag text si Namjoon sa kanya. Binasa n'ya ang text neto.

From Joonie:

Nakuha ko na lahat ng pinag-uutos mo. Inayos ko na din ang gamit at nilagay sa tamang lalagyan.

To Joonie:

Salamat kaibigan! Maaasahan ka talaga sa oras ng pangangailangan!

From Joonie:

Whatever. Don't talk to me moron.

Tumawa na lang s'ya at binalik ang tingin sa kasintahan na ngayon ay nakatulala pa din. Ano kaya ang iniisip neto?

"Baby, are you okay?" hinalikan n'ya ito sa balikat, tinignan naman s'ya neto at ngumiti sa kanya.

"Yes. Can I go home? Gusto ko ng magpahinga. I am so tired madami akong ginawa kanina."

Tumango s'ya at bumaba na sila ng kompanya. Akala mo iuuwi kita sa condo mo? No way baby.

Nakangiting nagmaneho si Jungkook. Ang isa sa mga gusto n'ya ay ang makasama ito sa iisang bahay, lahat ng gusto n'ya ay matutupad walang labis walang kulang.

"Hindi ito ang patungo ng condo ko." nagtatakang sabi neto sa kanya.

"Alam ko." nakangiting sabi n'ya pa.

"Alam mo naman pala. Ba't iniba mo ang patungohan?"

"Dahil hindi naman kita iuuwi."

"Ano?!"

"Yes baby. You gonna live with me in the same roof, sleep with me in the same bed."

At kagaya ng inaasahan n'ya ay umawang ang labi neto. Tumawa s'ya at masayang nag drive.

HE is crazy! Talagang inuwi pa s'ya neto at ang gago sayang-saya sa ginawa, pero dahil pagod s'yang makiaway dito ay hinayaan na lang n'ya.

Naubos ang lakas n'ya kakaisip sa gagawin. Hindi n'ya alam kung paano kakausapin ang nobyo kung sakaling pupunta s'ya ng USA. Hindi para mareassign doon kundi para puntahan ang isang taong makakasagot sa lahat ng tanong n'ya.

Napaigtad s'ya nang hinila s'ya ng boss at kinarga. Napatingin naman s'ya dito. In just a seconds he felt safe and calm, kinarga s'ya neto papasok sa loob. He look at him napakagwapo ng nobyo n'ya lahat na ata ng pwedeng makita sa kanya ay makikita mo.

"I know you are tired baby, so let me carry you and don't worry you can rest for now before you continue your work tomorrow." hiniga s'ya neto sa kama at hinalikan s'ya sa noo. Niyakap n'ya ito.

"Thank you for staying by my side. Mahal kita.." he stunned because of what he said. Napangiti s'ya.

"Y-yeah." natawa s'ya nang niyakap s'ya neto ng mahigpit at tinago ang mukha sa leeg n'ya."Damn baby. How dare you, you make my heart beat so damn fast!"

Natawa s'ya at natulog na. Before he can fully asleep he kiss his neck and whisper.

"Mahal din kita.."

By that, he sleep peacefully.