အခ်စ္​ဦးမို႔...ခ်စ္​ပါသည္​[ အချစ်ဦးမို့...ချစ်ပါသည် ]

အခ်စ္​ဦးမို႔..ခ်စ္​ပါသည္​..."34"

"အင့်...ကိုကို ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး အဟင့်...."

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကလေးပဲsemeလုပ်မယ်ဆို
ကိုကို့ကိုမနာစေချင်ဘူးဆို..အဲ့ဒါမို့ ကိုကိုသင်ပေးနေတာ..."

"အင်းအင်း..."

ကလေးငယ်ကိုဂျင်းထည့်နေရတာ စိတ်မကောင်းပေ့မယ့်
ကိုယ့်ကအောက်ရောက်သွားရမယ့် အဖြစ်က
ပိုသနားစရာကောင်းတယ်မဟုတ်လား...

အနမ်းလေးတွေကို တစ်ဖြည်းဖြည်းအောက်လျှောသွားကာ
ကလေးရဲ့အထိမခံနိုင်တဲ့ အရာလေးဆီသို့...

မနေတတ်သလိုအော်နေတဲ့ ကလေးငယ်ဟာ
တစ်ကိုယ်လုံးကောက်ကွေးနေလို့....

ကလေးငယ်အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့အခါရောက်မှ
သဘတ်လေးကို ချွတ်ကာ ကလေးငယ်ကို တိုက်စစ်စင်
လိုက်သည်။

"အီးဟီးနာတယ်... ကိုကို နာတယ်လို့...."

"အုံဖွ အုံဖွ မနာအောင်ကိုကိုလုပ်ပေးမယ်နော်...
ဒီလိုမလုပ်ရင် ကိုကိုက တအား နာမှာကလေးလေးရ..."

"အင့် ဟင့် ဘာလို့လဲဟင်...."

"အပေါက်သေးသေးလးကနေ ကလေးက ခိုးပြီး ထွတ်ရင်
ကျပ်သိပ်ပြီးကူးကူးက နာတယ် မဟုတ်လား...
အဲလိုပဲ ကိုကိုက သေးသေးလေးထဲဝင်ရတော့ တအားနာတာပေါ့...."

"အဟင့်..အာ့ဆို ခု ကိုကို ကနာနေတာပေါ့နော်..."

ခွင့်လွတ်ပါခွင့်လွတ်ပါ.....

"ဒါပေါ့အဲ့ဒါမို့ ကလေးက ကိုကို အရမ်းအကျပ်အောင်
စိတ်လျှော့ထားပေးနော်...အာ့..."

သူအပြောအဆုံး အနည်း လျှော့ပေးလိုက်တဲ့
ကလေးရဲ့အတွင်းသားလေးတွေကြောင့်
မင်းသန့်အဆုံးထိ တိုးဝင်လိုက်ကာ သာယာမှုကိုအပြည့်ခံစားလိုက်ရသည်။

ကူးကူးရဲ့အတွင်းကို တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ဆောင့်ထည့်နေတဲ့
ကိုကို့ဟာခေါင်းကိုမော့ကာ ညည်းးညူနေသည်။

ကိုကို အရမ်းနာနေလားမသိဘူး ရယ်..

တစ်ဖြည်းဖြည်း နဲ့ သာယာလာတဲ့ ကူးကူးဟာ
ထိုအရာကိုပိုလိုချင်လာသည်။
အဆုံးသတ်မှာ ကူးကူးအတွင်းလေးထဲ နွေးခနဲဖစ်သွားပြီး
ကိုကိုလည်းကူးကူးရင်ဘတ်ပေါ်သို့မှီကျလာသည်။
ခဏကြာတော့ ကူးကူးကို ရင်ခွငိထဲ ထည့်ကာ
ပွေ့ပိုက်ထားရင်း...