Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 25

Ένα βράδυ Κυριακής δόθηκε η εντολή στη Ηλέκτρα να βοηθήσει στη κουζίνα, γιατί η οικογένεια θα είχε καλεσμένο για δείπνο. Την έφαγε η περιέργεια για το ποιό άτομο ήταν καλεσμένο στο σπίτι. Οι ετοιμασίες ήταν προσεγμένες, αλλά όχι πολύ επίσημες.

Έβγαζε το χοιρινό από το φούρνο, όταν χτύπησε το κουδούνι. Μετά από κάποια δευτερόλεπτα ακούστηκαν φωνές και η Ηλέκτρα κατάλαβε αμέσως.
Κοίταξε από ένα σημείο της κουζίνας που έβλεπε στο χωλ.
Ήταν αυτός και βοηθούσε μία κοπέλα να βγάλει το παλτό της. Ήταν εκείνη η Αναστασία που είχε έρθει στη δεξίωση εκείνο το βράδυ πριν περίπου 3 μήνες. Την έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι.
Τι ήθελε μ' αυτή; Τα έφτιαξαν; Το πήγαιναν σοβαρά; Τόσο γρήγορα το αποφάσισαν;

Δεν πρόκειται να έβγαινε να τους σερβίρει. Με τίποτα δεν θα το έκανε. Θα ένιωθε υποτιμητικά και άβολα.
Η κ. Αλεξάνδρα και αυτή η Αναστασία θα την κοιτούσαν με ενα υπεροπτικό, αυτάρεσκο ύφος. Σαν να ήταν δουλικό. Δεν ήθελε να το ζήσει. Θα την ξεφτίλιζαν. Το μόνο σίγουρο.

Φυσικά πότε κάνει η Ηλέκτρα αυτό που θέλει;

Το πρώτο πιάτο, που ήταν σούπα, παραδόθηκε μία χαρά χωρίς να της δώσουν ιδιαίτερη σημασία.
Όταν πήγε να παραλάβει τα άδεια πιάτα για να φέρει το κυρίως γεύμα, συνέβει αυτό που φοβόταν.
Οι δυο γυναίκες κάθονταν από την μία πλευρά του τραπεζιού και οι άντρες από την άλλη.

Η Ηλέκτρα μάζευε τα πιάτα από την μεριά των νέων παιδιών και αυτή η κομπλεξική Αναστασία την στιγμή που πήγε η Ηλέκτρα να μαζέψει το κουτάλι της, το έριξε κάτω κοιτώντας την τάχα απολογητικά.
- Δεν πειράζει που είσαι αδέξια. Θα το μαζέψω εγώ για σένα.
Ξεστόμισε με θάρρος η Ηλέκτρα και την αποστόμωσε. Δεν θα ανεχόταν αυτή της την συμπεριφορά.
Ο Ανδρέας ήταν ανέκφραστος, αλλά η Ηλέκτρα ήταν σίγουρη ότι μέσα του χαμογελούσε από ικανοποίηση.
Η αγενής συμπεριφορά ήξερε ότι τον εκνεύριζε.

Έσκυψε για να μαζέψει το κουτάλι και έτσι, όπως ήταν κοντά στα πόδια της Αναστασίας, αυτή έβγαλε λίγο το γόνατο προς τα έξω από το τραπέζι και την σκούντηξε.
Η Ηλέκτρα έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω, λερώνοντας λίγο το χαλί με σούπα.
- Απ' ότι φαίνεται δεν είμαι η μόνη αδέξια εδώ πέρα.
Γέλασε αθώα και την ακολούθησε η κ. Αλεξάνδρα.

Ο Ανδρέας σηκώθηκε αμέσως από την καρέκλα του και βοήθησε την Ηλέκτρα να σηκωθεί. Έπιασε το πεσμένο πιάτο και της το πρόσφερε. Μπορεί να μην μίλησε, αλλά τα έλεγαν όλα τα μάτια του. Συμπόνια και ανησυχία. Τα μάτια της είχαν βουρκώσει.
Όταν είδε ο Ανδρέας ότι ήταν καλά, γύρισε στη θέση του.

- Συγγνώμη.
Είπε ειλικρινά στο κ. Τεο. Μόνο σ' αυτόν πίστευε ότι άξιζε να απολογηθεί.
- Όλα καλά Ηλέκτρα.
Έγνεψε και έφυγε γρήγορα απ' εκεί.

Είχε λερωθεί από τη σούπα.
Δεν μπορούσε να ξαναπάει. Απλά δεν μπορούσε, δεν άντεχε.
Η βοηθός της μαγείρισσας έδειξε κατανόηση και προσφέρθηκε να σερβίρει η ίδια.
Η Ηλέκτρα έτρεξε στο δωμάτιό της και κλείστηκε εκεί μέχρι το επόμενο πρωί που δούλευε στους ελαιώνες.

Την γελοιοποιήσε λες και ήταν κάποια υποδεέστερή της, κάποια υπηρέτρια. Τι κακιά κοπέλα! Σαν τι νομίζει ότι κατάφερε; Όλοι κατάλαβαν ότι έφταιγε εκείνη.
Η Ηλέκτρα στάθηκε όμως, στο ύψος της και από ότι φάνηκε μπορεί η Αναστασία να υπερείχε στο χρήμα, αλλά ήταν το μόνο στο οποίο μπορούσε να ξεπεράσει την Ηλέκτρα. Σ' όλα τα υπόλοιπα ήταν τόσο λίγη...