"ေခတ္... ကိုကို တို႔ ဒီမနက္ကမ္းေျခသြားၾကၿပီေနာ္ သိၿပီးၿပီလား။ Aiden
ေလးကို ဘယ္ပို႔ထားၾကလဲ"
"အင္း Ava အေမဘက္အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ အိမ္ပို႔ထားလိုက္တယ္။ ကိုကို
ကေခၚသြားခ်င္ေနတာ ကိုကိုက မေခၚခ်င္ အားယား ကိုကိုေတြေရာေနၿပီ
ငါ့အစ္ကို အငယ္ကို ပါကိုကိုေလး ေျပာင္းေခၚရေတာ့မယ္ပံုပဲ"
ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုေတြ ေယာက္ဖေတြရဲ့
အေခၚအေဝၚနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး တိုင္ပတ္ေနပံုကို သေဘာတက်နဲ႔ ခိုးခိုးခစ္ခစ္
ရယ္သည္။
"နင္က ေယာက္ဖကိုပါ ကိုကိုေခၚေနတာ
ကိုး ေခတ္ရဲ့။ ဘာျဖစ္လဲ ကိုေဝဟင္ဆို
ကိုေဝဟင္ ဒါမွမဟုတ္ ေယာက္ဖေပါ့
ခြိခြိ"
"ေအးပါ ရယ္ေန... မေန့ညက ဖုန္းဆက္တယ္။ ကိုေဝဟင္ က Aidenကိုေခၚ
သြားခ်င္ေပမဲ့ ငါ့အစ္ကိုက သိတဲ့အတိုင္းပဲ"
"ေအးေပါ့ဟာ...သူလည္း ခြဲေနရတဲ့ ႏွစ္
က နည္းမွမနည္းတာ ။ ျပန္ေတြ့ခ်ိန္
ေတာင္ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိဘဲေနခဲ့
ရေတာ့..."
ႏွစ္ေယာက္သား စကားစအလိုလိုျပတ္
သြားသည္။ မၾကာေသးခင္ကျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ မိသားစုေတာ္လွန္ျဖဳတ္ခ်ေရးအေရးအခင္းမွ အေရးေတာ္ပံုတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းမို႔ အလိုလိုရပ္တန္႔မိလိုက္ၾကတာပင္။
"ေအးေလ ငါ့ အစ္ကို အလုပ္က ခြင့္ရတုန္းေနၾကပါေစေပါ့...ၿပီးရင္ သူက
ရန္ကုန္ျပန္ ကိုကိုလွလွေလးက ဒီမွါ
တစ္ပင္တိုင္စံရင္း ဘြဲ႔လြန္စာတမ္းျပန္
ေရး ၊ အလုပ္လည္းလုပ္ေပါ့"
အေျခအေနကို ျပန္လည္ဆယ္ယူေတာ့
လည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ ေနာက္ကျပန္ပါ
လာသည္။
"နင္ေရာ ေခတ္ ။ ေက်ာင္းက ဆက္
တက္ဖို႔..."
ကြၽန္ေတာ္ အေျဖမေပးမိ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အခုထိ တကၠသိုလ္
ဆိုသည္ကို ေသခ်ာမတက္ရေသး။
၁၆ႏွစ္ေလာက္တည္းက ကြၽန္ေတာ့္
ပညာေရး ၊ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ေမြးဝမ္း
ေက်ာင္းအတြက္ ဘာမွ အစီအစဥ္မရိွ
ခဲ့တာ။ မိသားစုအတြက္ ခ်စ္ရသူအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ ၪီးေနွာက္ကိုအ
ျပည့္ အဝအသံုးခ်ခဲ့တာ။
"ကိုကို နဲ႔ အတူတူတက္ခဲ့တဲ့ ေကာလိပ္
ပဲဆက္တက္မွာလား"
ကြၽန္ေတာ္သည္ စီးပြါးေရးကို ဘယ္ေသာအခါမ်ွစိတ္မဝင္စားသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ သိထား၍ သူမထိုသို႔ထုတ္ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရဲ့ ပညာေရးအတြက္ အေသအခ်ာတိုင္ပင္သင့္ေနၿပီ။
Epi 5 (Zawgyi)
En başından başla
