düşündümde üzülmek değersiz
ne olur ki ağlasan içine kapanana kadar
sussan edebiyete kadar
içinde yaşasan herşey uyuyana kadar
bilmeyene , kuruyana kadar
izlesen sadece yıldızları
derin açık mavi denizi
hayallerinde kaybolsan ,
konuşmasan kimseyle
kitap okusan hergün
müzik dinlesen
edebiyete kadar mutlu olsan
büyüyen bir papatya gibi solsan yavaş ve acı
bilsen ama kaderini
ne olacağını sonunun
ona göre yaşasan
olmasa kimse seni üzecek
kalbini kıracak tek bir kelimeyle
budur belki mutluluk
feda etmektir akmasın diye gözyaşların
