Tada Never Falls Inlove (Tada-kun wa koi wo shinai)

Ichi

Ang pinakamagandang season sa Japan ay ang spring season dahil ang mga sikat nilang mga cherry blossoms ay nagsisimula nang mamulaklak kaya sobrang daming turista doon ngayon.

Sampung taon ng nakalipas mula noong mamatay ang mga magulang ni Mitsuyoshi, kaya minabuti niya na ipagpatuloy na maging isang photographer sa Japan. Isang malaking opotunidad ang spring season para sa mga photographer na tulad nya. Madaming magagandang tanawin at mga magagandang bulaklak.

Nagandahan si Mitsuyoshi sa isang puno ng cherry blossom kaya minabuti niya na kunan iti ng litrato. Naka-focus na ang camera niya nang biglang humangin kaya humanap siya ng magandang angulo para makunan ito ng litrato. Ngunit may isang problema... may humahara sa puno ng cherry blossom kaya hindi niya ito makunan ng maayos, kapag hindi palda ang humahara ay balikat naman ang humahara sa litrato. Mamaya-maya habang naka-focus parin ang camera niya sa puno... ay tumambad ang isang babae na mukhang dayo lang doon, hinayaan nalang niya ito...

"Wow ang ganda naman!" malugod na sabi ng babae habang nagmamasid-masid sa puno.

Nakatutok parin ang camera ni Mitsuyoshi sa puno kahit may babae na humahara, at nang ito'y humarap ngumiti ito sa kanya at aksidenteng niyang napicturan ang babae dahil napakaamo ng mukha nito at talagang nakakabighani sa mga mata. Agad na lumapit sa kaniya ang babae na dayuhan...

"Excuse me! pwede magpapicture?" makangiting tanong nito kay Mitsuyoshi.

"U-Uhm... I don't speak english v-very well." sabi niya sa kinakabahan na boses.

"May mali ba ako sa pagimik?" tiningnan niya si Mitsuyoshi.

"Ah. wala wala, okay lang." Inabot sa kaniya ang camera.

"Rainbow!" pumuwesto ang babae sa tapat ng cherry blossom...

"Uhh... Miss!" tawag niya sa babae at agad itong lumapit "Wala ka bang reserbang battery dyan ubos na kasi ehhh?"

"Hehehe..." nahihiyang tawa nito "...wala ehhh nasa kaibigan ko kasi yung mga gamit ko, napahiwalay kasi ako sa kanya eh?"

"Ahhh ganun ba?... ganto nalang itong camera ko nalang ang gagamitin ko, at memory card mo nalang ang ilalagay ko dito." nag-suggest ito.

"Hai! Arigato!(thank you)" iniabot niya ang memory card para ito ang gamitin.

Pumuwesto alit ito at nagpakuha ng litrato "Arigato(thank you) ,sige mauna na ako baka hinahanap na rin ako ng kaibigan ko!" umalis ito at naiwan niya ang memory card niya kay Mitsuyoshi.

———

Habang kumukuha ng mga litrato si Mitsuyoshi sa ilog na katabi ng parke ay may biglang lumipad na panyo sa kaniyang mukha...

"Ohayo!" masayang bati sa kaniya ng babae na kinunan niya ng litrato kanina, tiniklop niya ang panyo at ibinalik ito.

"Maiwan mo nga pala sa akin kanina." wika nito at binalik ang memory card sa kanya.

"Maraming salamat."

"Sige mauna na a-"

"Wow! tunay pala ang lihim na nalagusan!" manghang-mangha ito na dumungaw sa bakod ng parke.

"Huh?" nakita nalang niya na umaakyat ang babae sa bakod ng barke "anong lihim na lagusan?" tanong nito habang nakahawak sa bewang ng babae para ibaba.

"Yung lihim na lagusan sa Rainbow Shougun, alam mo yon...yung ang sinasabi sa huli ay 'always make your heart rainbow'." pagpapaliwanag sa kaniya ng babae at naalala niya yung Rainbow Shougun...

"Rainbow Shougun!
State one color of the rainbow."

"R-Red!"

"Wrong rainbow is the color of the rainbow, meet your marker!"