Hamlet

4. Perde | 5. Sahne

(Çıkar.)

KRAL

Peşini bırakmayın, göz kulak olun, rica ederim.

(Horatio çıkar.)

Ah, büyük acıların zehri bu işte;

Babasının ölümü bütün bu zehrin kaynağı.

Gertrude, Gertrude, acılar geldi mi

Tek tek gelmiyor ki gözcüler gibi,

Tümenle geliyor dertler. Önce babası öldü,

Arkasından oğlun ayrıldı birden,

Kendi azgınlığıyla hak etti uzaklaştırılmayı.

Derken halk da huylanıp Polonius'un ölümünden

Başladı kötü kötü şeyler düşünmeye,

Dedikodular çıkarmaya.

Doğrusu biz de pek şaşkınlık ettik

Onu gizli gizli gömmekle çarçabuk.

Bu arada Ophelia da koptu kendinden,

Yitirdi güzelim aklını, ki onsuz nedir insan

Bir boş kalıptan, bir hayvandan başka?

Sonunda, bütün bunlar kadar kötü olarak da

Kardeşi gizlice çıkageldi Fransa'dan.

Şaşkınlık dumanları sarmış kafasını,

Bir sürü dedikodu da geliyor kulağına;

Babasının ölümü üstüne kötü söylentiler.

Millet sebep bulmayınca, ister istemez

Söz kulaktan kulağa döne dolaşa,

Suç bizim sırtımıza yükleniyor sonunda.

Sevgili Gertrude, bütün bunlar

Yaylım ateş gibi dört bir yandan

Yaralıyor, öldürüyor beni yok yere.

(Dışarıdan sesler gelir.)

KRALİÇE

Aman yarabbi! Nedir bu gürültü?

KRAL

Nerede nöbetçilerim? Tutsunlar kapıyı!

(Bir haberci girer.)

Ne var, ne oluyor?

HABERCİ

Kralım, kaçın kurtarın kendinizi!

Taşan denizler daha çabuk dolduramaz ovayı

Genç Laertes ve arkadaşlarından.

Böylesine devirip geçemez ordularınızı!

Halk kral diye alkışlıyor kendisini,

Ve sanki dünya yeniden doğuyormuş gibi

Herkes unutmuş geçmişi, gelenekleri,

Her deyimi onaylayan, destekleyen töreleri,

"Biz seçtik, Laertes kral olacak," diyorlar.

Şapkalar, eller, diller yırtıyor havaları:

"Laertes kral olsun! Laertes kral!"

(Dışarıdan sesler gelir.)