Σαν καλοκαίρι

20. Δυσάρεστες εκπλήξεις

<<Είμαι κακιά φίλη;>>ρώτησα και για κάποιον λόγο μου ήρθε η διάθεση να κλάψω, αλλά η Μυρτώ και πάλι γελούσε.

<<Μεθυσμένη είσαι όχι κακιά.>>

<<Και ο Ανδρέας.>>

<<Τι ο Ανδρέας;>>ρώτησε η Μυρτώ καθώς προσπαθούσε να περάσει το ένα πόδι μου στο μπατζάκι της πιτζάμας μου.

<<Μεθυσμένος είναι.>>ένιωσα το ύφασμα να αγκαλιάζει το σώμα μου ζεστά και ανασήκωσα την λεκάνη μου για να την βοηθήσω να το περάσει όλο.

<<Θα ρωτήσουμε αύριο την Ανίτα να μας πει, που ανέλαβε να τον γυρίσει σπίτι.>>

Απομάκρυνα το χέρι μου από τα μάτια μου και ανακάθισα στο κρεβάτι. Αναγούλιασα πάραυτα και ξάπλωσα αμέσως βογκώντας.

Ανίτα την έλεγαν; Το Δήμητρα είναι πιο ωραίο!

<<Λες να κάνουν σεξ;>>ρώτησα με παράπονο, την ώρα η φίλη μου με σκέπαζε με το πάπλωμα μέχρι τον λαιμό.

<<Πιθανότατα.>>

<<Θα μπορούσα να κάνω εγώ σεξ μαζί του τώρα.>>γκρίνιαξα σαν μωρό παιδί και τύλιξα τα χέρια μου στο πάπλωμα.

<<Με τον Ανδρέα;>>

<<Ε με ποιον;>>

Την άκουσα να περπατά στο δωμάτιο μα οι ήχοι ήταν θολοί στο κεφάλι μου και δεν έδινα σημασία, ούτε φυσικά προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου, καθώς έτσι ζαλιζόμουν περισσότερο.

<<Με τον Σπύρο; Λέω εγώ τώρα.>>ακόμα και στην κατάσταση που βρισκόμουν μπορούσα να διακρίνω τον περιπαιχτικό της τόνο.

<<Με τον Σπύρο ναι, γιατί εγώ τι είπα;>>

<<Α καλά.>>ένιωσα το σώμα μου να γυρνάει στο πλάι με την βοήθεια της Μυρτούς.<<Κοιμήσου έτσι, δίπλα σου άφησα μια λεκάνη αν θες να ξεράσεις και ένα μπουκάλι με νερό.>>μου είπε με χαμηλή φωνή, μιλώντας μου γλυκά και εγώ χαμογέλασα μισοκοιμισμένη.

Δεν την άκουσα καν να βγαίνει, καθώς ο ύπνος με πήρε μέσα σε δευτερόλεπτα και το επόμενο πρωί ξύπνησα με τον πιο έντονο πονοκέφαλο που είχα ποτέ στα δεκαοχτώ χρόνια της μίζερης ύπαρξης μου.

Το παυσίπονο μπορεί να έκανε τον πόνο να περάσει, μα οι μαγικές ιδιότητες του αλκοόλ δεν λειτούργησαν εχθές σε μένα.

Η μνήμη μου δυστυχώς ή ευτυχώς ήταν αλώβητη και όλη τη χθεσινή βραδιά την θυμόμουν με λεπτομέρειες.