Psychopomb(Completed)

Part 1

"မားမား...သားသား ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘူး.."
"ဘာလို႔လဲ သားသားေလးရဲ႕..မူႀကိဳမွာ ဆရာမေတေရာ
သားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေတေရာ႐ွိတယ္ေလ..
မေန႔ကေတာင္ သားသားေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္မလား..."
"ဟင့္ ဟင့္အင္း အဲ့မွာ ဆရာမ ႐ုပ္ဆိုးဆိုးႀကီးလဲ ႐ွိတယ္..အသားျဖဴျဖဴႀကီးနဲ႔ ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္လဲ ႐ွ္ိတယ္...သားသား..သူတို႔ကို ေၾကာက္တယ္ မားမားရဲ႕...."
"ဟင္...သားေလး...."
**ေမလီ စဥ္းစားမိလိုက္တယ္ သူတို႔မ်ိဳး႐ိုး တဆက္စီမွာ ဒီလို လူမ်ိဳး တေယာက္ဆီ ပါတတ္သည္ေလ..႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္. တေစၦဝိညာဥ္ေတကို ျမင္ရတဲ့..မ်က္လံူးပိုင္႐ွင္ လူသားေပါ့...သူမရဲ႕ သားေလးေရွာင္းက်န့္မွာမွ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္လို႔ကြယ္..သားေလးရယ္.....
.
.
.
_ငါးႏွစ္သားေလး ေ႐ွာင္းက်န္႔ခမ်ာ ထူးဆန္းလူေတက သူကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနမႈေတြ... သူ႔မ်က္ႏွာ ေ႐ွ႕တည့္တည့္ ေပၚေပၚလာတတ္မႉေတြကို..
ေၾကာက္လန္႔ေနခဲ့ရပါတယ္......
.
.
.
.
Three years later....
.
ေ႐ွာင္းေလးတေယာက္ စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာမ ဝင္မည့္အခ်ိန္ကို စာအုပ္ဖတ္ရင္း ေစာင့္ေနမိသည္..
သူက စကားနည္းတဲ့သူမို႔ တျခားအတန္းေဖာ္မ်ားနဲ႔လဲ
စကားစမေျပာတတ္သူ...သူ႔ကိုလာေျပာရင္ေတာ့..
အလိုက္အထိုက္ႏႈတ္ဆက္တတ္ပါတယ္...
.
"ေဟး မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ...."
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ပါ..."
_ေကာင္ေလးတေယာက္က လာႏႉတ္ဆက္တာမို႔
မ်က္ႏွာ ေမာ့မၾကည့္ပဲ ေျဖမိသည္...တဖက္က အသံတိ္တ္သြားတာမို႔ ေမာ့အၾကည့္.....
.
"အယ္ မင္းက ငါေျပာတာကိုၾကားသားပဲ..ဟားဟား"
_ျဖဴျဖဴစုတ္စုတ္ မ်က္ႏွာထက္မွာ ကန္႔လန္႔ျဖစ္အစင္းရာႀကီးနဲ႔ ေကာင္ေလးက..
တဟားဟားေအာ္ရယ္ေတာ့သည္...
*မလာပါနဲ႔.*
_ဖိုးဖိုးက အေဆာင္ေပးထားတဲ့..စြယ္ေတာ္ရြက္ပံု
ေလာ့ကတ္သီးနဲ႔ ဆြႀကိဳးေလးကို...အေ႐ွ႕ထဳတ္ၿပီး
ေအာ္မိသည္....
"ထြက္သြား!!."
"ဟင္..
"ဟမ္..
"ဟားဟား.....အ႐ူးေကာင္.....
.
.
_သူကဒီလိုပါပဲ သူရဲ႕ထူးထူးဆန္းဆန္း အျပဴအမူေတြေၾကာင့္ တျခားသူေတက သူ႔ကို
စိတ္မႏွံတဲ့ သူလို႔ထင္ေနၾကတာ...ပစ္ပယ္ထားၾကတာ
ဒါက ႐ွစ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးတေယာက္အတြက္
ႀကီးမားလြန္းတဲ့ စိတ္ဒုကၡတခုလို ျဖစ္လာတာေပါ့....
.
.
.

အတန္အသင့္နက္မယ္လိ့ုထင္ရတဲ့ ေခ်ာင္းေလးကို..
ဆက္သြယ္ထားတဲ့ တံတားေလး တစ္စင္း..
တံတားေဘးအစြန္းမွာ ေကာင္ေလးတေယာက္
ေဘးနားမွာေတာ့..
.
"မင္းကို ဘယ္သူမွ မခ်စ္ဘူး မဟုတ္လား...
မင္းမွာသူငယ္ခ်င္းလဲ မ႐ွိဘူးေလ..
ခုန္ခ်လိုက္စမ္းပါ..ငါမင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ေပးမယ္..
ခုန္ခ်လိုက္...."
"ဟင့္ အင့္...ဟင့္.."
"ဟာ မငိုနဲ႔ လာ ငါနဲ႔တူတူ ခုန္ခ်ၾကမယ္..ငါလက္ကို ကိုင္လိုက္....
ေ႐ွာင္က်န္႔ ငါ့လက္ကို ကိုင္လိုက္....."
_ေဘးနားကေန ေသလမ္းဆီသို႔ တြန္းပိူ႔ေနေသာ
ဝိညာဥ္ဆိူးမ်ား....
"ခုန္....ခ်.....လိုက္...."
....ေ႐ွာင္းက်န္မွာလဲ...စိတ္အားငယ္ေနေသာ.ကေလး
တေယာက္ေပမို႔... ခုန္ခ်ရန္..ေျခအလွမ္း.....
.
"ရာားး...ဒီဝိညာဥ္ေကာင္ေတြေတာ့..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ဦးေလးႀကီးက ဘယ္သူလဲဟင္..."
"Ohmo....ငါ့ကို ဦးေလးႀကီး..."
"အင္းေလ...သားက ၈ႏွစ္ေလ..ဦးေလးႀကီးကေရာ.."
"၂၂၄ ႏွစ္.."
"ဟင္.. သားဖိုးဖိုးထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီး ႀကီးေသးတာပဲ....အာ့ဆို ဦးေလးႀကီးကလဲ.. လူမဟုတ္ဘူးေပါ့...."
_ေျပာေနရင္း အားငယ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေခါင္းငံုသြားတဲ့ ေကာင္ေလး...
"ေအး..ဒါေပမဲ့ ငါက..ဝိညာဥ္ေတကို ႏိုင္တယ္ေလ..
မင္းေတြ႔တယ္မလား..."
_ဂုဏ္ဆာေနေသာ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္....
.
.
....All black suit နဲ႔ အရမ္းကို လိုက္ဖတ္ေနတဲ့သူ ....