Heart of Stone (Montenegro Series #1)

Chapter 13

Chapter 13

Umuwi na rin si Joaquin pagkatapos kong i-kwento sa kanya ang naging flow ng program kanina. Hindi ko alam bakit kahit antok na antok na siya ay sobrang attentive pa rin. Madaling araw na siya nakauwi dahil nagkwento pa siya how he easily closed the deal in New York and booked a flight immediately just to see me today.

Hindi ko rin alam anong nangyayari sa utak ko at parang sumasang-ayon na sa puso kong marupok. I shouldn’t be letting him these things but I couldn’t help it. Alam kong mahirap tanggihan ang isang katulad niya. And I know for sure that I will have more heart vs. mind battle in the future.

Kinaumagahan ay napagdisisyonan naming lumabas ng mga kaibigan ko. Napag-usapan na rin namin na sa susunod na linggo na lang umuwi sa probinsya dahil gusto pa namin magsama-sama dito sa bahay for at least another week without stress.

“Daan muna tayong Department store. Bibili ako ng regalo, anniversary namin bukas,” maligayang wika ni Alyssa.

Nangiti naman ako. “Anong regalo ba bibilhin mo?”

“Wala nga akong maisip, e. Any suggestions?”

Nagkibit-balikat ako. “Huwag ako ang tanungin niyo. Alam niyong wala akong alam sa mga ganyan.”

Nagtingin tingin kami ng mga panlalaking damit. Alyssa decided to buy her boyfriend a polo shirt and a pair of shoes. I think it’s a good idea.

Napadaan kami sa part ng mga lingerie. Nilapitan ni Tracey ang isang kulay itim na lingerie.

“Alyssa, bili ka nito!” She laughed.

“Oh, no...” I said grinning. I could feel my cheeks heating up.

“Huwag ka gumaya kay Ara na napakaconservative. Kita mo, namumula na agad ang pisngi.”

Parang naaasiwa namang nakatingin si Alyssa habang tumatawa rin.

“Magkano?”

My eyes widened. “Bibilhin mo talaga?” Hindi makapaniwalang tanong ko.

Ngumuso siya. “Maybe... For future purposes.”

I licked my lower lip. I couldn’t imagine her wearing that!

“What the...”

They both laughed at me. “Kakailanganin mo rin ’to sa future, Ara. Might as well buy one?”

I gave them a disgusted look. “Tigilan niyo nga ako.”

Lalo pa silang tumawa sa naging reaksyon ko. I’m really not a fond of those things. Gosh.

Nilapitan sila ng sales lady at nagpakuha ng stock. They’re really serious on buying one.

Matapos bumili sa department store ay namili kami ng grocery para sa isang buong linggo bago umuwi sa Bulacan. Then after that, we went home.

Dinukot ko sa bag ko ang cellphone ko nang tumunog ito.

Joaquin:

Where are you?

Ako:

Bahay na. Why?

Joaquin:

Just got out from work. I’ll go there.

I smiled and got excited.

Ako:

Okay, ingat. See you!

It’s six in the evening. Maaga ata ang out ni Joaquin.

“Ligo lang ako. Kapag dumating si Joaquin, sabihin niyo nasa cr ako.”