La venganza (Η εκδίκηση)

Chapter 1

 Αφού την ξενάγησε στο σπίτι, μεταφέρθηκαν στο σαλόνι. Εκείνη κάθισε στον καναπέ και εκείνος στην κουζίνα, ετοίμαζε καφέ και για τους δυο τους, και συζητούσαν τα του σπιτιού του.

 +  Πάντως μπράβο σου που καταφέρνεις και συντηρείς τον εαυτό σου μονός σου. Η αλήθεια είναι πως δεν στο' χα.

↗    Χάχα, όντως Νινάκι?

+  Ναι... Μεταξύ μας, από παλιά για εσένα δεν είχα την εικόνα του ανθρώπου που μπορεί κάποια στιγμή να ανεξαρτητοποιηθεί και να συντηρεί τον εαυτό του. Σε έκαναν πάντα οι άλλοι ότι ήθελαν. Πόσο μάλλον εγώ... Σε χώριζα και όποτε ήμουν μόνη μου και είχα ανάγκη για σεξ σε φώναζα και εσύ ερχόσουν πάντα, σαν σκυλάκι...γ αυτό και σε φώναζα σκούμπι... Ποτέ δεν μου έδειξες ότι υπάρχει αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμός μέσα σου...

Τα λόγια της του προκάλεσαν διάφορα συναισθήματα. Θυμό, οργή... ένιωσε ότι αδικείται... ξανά... Ξαφνικά μετά από 11 χρόνια που την γνωρίζει, νιώθει να αποστασιοποιείται από τον εαυτό του και να βλέπει την αλήθεια.. Όντως, είναι αλήθεια, έτσι του φερόταν, και η ίδια ποτέ δεν του το είχε κρύψει. Όσες φορές κουβέντιαζαν σχετικά με την σχέση που είχαν τότε, εκείνη δεν έχανε ευκαιρία να του λέει ξανά και ξανά ότι ο ανδρισμός του επάνω της έβγαινε μόνο στο σεξ. Δεν τον έβλεπε σαν άντρα, δεν μπορούσε να τον δει σαν άντρα, τον είχε υποβαθμίσει πάρα πολύ, τον θεωρούσε λιγότερο έξυπνο από εκείνη για να μπορεί να την κάνει δική του ψύχεται και σώματι. Τον χρησιμοποιούσε για να περνάει εκείνη καλά, και πέρναγε όντως καλά, γιατί ένιωθε ικανοποίηση μόνο με άντρες που θεωρούσε κατώτερους της. Με άντρες που ήξερε ότι μπορεί να τους κάνει ότι θέλει, που με ένα της βλέμμα θα τρέχουν πίσω της. Και επειδή ακριβώς είχε αυτήν την εικόνα του αδύναμου εκάστοτε άντρα, στο κρεβάτι τους παραδινόταν. Όπως έκανε και με εκείνον. Τον άφηνε να την κάνει ότι θέλει, και στο τέλος και οι δυο τους έβγαζαν ψυχολογικά απωθημένα ο ένας επάνω στον άλλον... και περνούσαν καλά. Περνούσαν τις καλύτερες στιγμές τους σαν έφηβοι. Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο που στην ζωή της μετά από αυτόν, και στην πλειοψηφία των φαντασιώσεων της, ακόμα και 11 χρόνια μετά, σκεπτόταν αυτόν όταν χάιδευε τον εαυτό της.

 ↗  Τα πράγματα άλλαξαν πια Νινάκι. Της είπε, προσπαθώντας να συγκρατήσει τον θυμό του. Δεν είμαι πια το σκυλάκι σου, δεν μπορείς να με κανείς πια ότι θέλεις. Τότε ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και δεν έβλεπα τι κακό μου έκανες. Ναι, πράγματι, μαζί σου δεν είχα ούτε εγωισμό ούτε αξιοπρέπεια, δεν είχε μείνει χώρος να έχω. Είχες τόσο πολύ εσύ και για τους δυο μας. Τώρα όμως έχω. Δεν μπορείς πια να με ρίξεις ούτε με τα νάζια σου ούτε με το βλέμμα σου. Τώρα πια είμαι βράχος.