AŞK

1.

Yardım edin! Lütfen sesimi duyan yok mu?

Ellerim mosmor olmuştu.Birkaç yerinde de kesikler vardı.Cama vurmaktan olmuştu bu yaralar.Acıyor muydu peki?Bunu ben de anlamıyordum.Hiçbir duygumu yaşayamıyordum.Ne korku ne de bi' acı..Bunun da altında bir hayır vardır diye düşünüyordum sürekli.Neden burada olduğumu, nerede olduğumu ve buna benzer bir çok soru..Kafam bu sorularla doluydu.Bazen ağlayasım geliyordu.Ama çok uzun sürmüyordu.Hemen kahkaha atıyordum.Fakat şunun farkındaydım.Eğer burada biraz daha kalırsam kafayı yiyebilirdim.

Geçen gün,zamanın farkında değilim hatırlamıyorum,yine yaptığım gibi duvara birşeyler karalıyordum.O sırada kapı açıldı.Çok değişik hissetmiştim o an.Dediğim gibi bu duygunun ne olduğunu bilmiyorum.Neyse yavaş adımlarla kapıya yaklaştım.İçeriye bir tepsi getirildi.Bu tepsiyi getirenin yüzü görünmüyordu.Sesini de duyamadım.Gerçi görsem ya da duysam da tanıyamazdım ve hiçbir şey yapamazdım.Acele koydu tepsiyi ve kapıyı kilitleyip gitti.Bu neydi şimdi anlayamadım.

Tepsiyi dikkatlice incelemeye başladım.Galiba bunların yenmesi gerekiyordu.Çünkü her gün bunlardan geliyordu.Daha fazla dayanamayıp yemeye başladım.Tatları çok güzeldi.Görünüşü garip dursa da yemeye devam ettim.Nerdeyse hepsini yiyip bitirdim.Daha sonra duvara karalamaya devam ettim.

Günler böyle geçip gidiyordu.Her gün aynı yani.Kapıya,cama vurmalar; duvarı karalamalar, görünüşü pek güzel olmayan fakat tatları idare eden yemekler..Tabii bi' de bunların yanında neredeyse tüm gün uyku.Artık o kadar çok uyuyordum ki yaşayan ölüye dönmüştüm.

Bu duyguların dışında farklı bir şey daha vardı.Onu hiçbir şekilde anlamlandıramıyordum.Size şöyle anlatayım isterseniz.

Çok yakın bir vakitte yine odada dolaşırken duvarın kenarında bir şey gördüm.Biri vardı.Duvara yapışıktı.Daha önce böyle bir şeyle karşılaşmadığım için korktum.Hemen geri çekildim.Sonra boş boş baktım ona doğru.İki dakika bakıştım.Daha fazla dayanamadım.Elimle dokundum.Zarar veremeyeceğini anlayınca gülümsedim.O an kendimi çok iyi hissetmiştim.

Tırnağımla onu söktüm duvardan.Azıcık zarar görmüştü.Ama sakıncası yoktu.Kullanılabilir haldeydi.Ona uzun uzun baktım.Bir yerden tanıdık geliyordu.Çözemiyordum ne olduğunu.Acaba niye duvardaydı?

Çok güzeldi.Gözlerimi ondan alamıyordum.Gözümden bir yaş aktı.Niye akmıştı?Hemen onu öptüm.Daha sonra kalbime götürdüm onu.Gözlerimi kapadım.Gülümsedim.

Zarar görmesin diye odada bulunan yatağımın üstüne koydum.Kimse görmesin diye de (!) üstüne yastığımı koydum.O kadar mutluydum ki dans etmeye başladım.Deliler gibi (!) dans ediyordum.Kahkahalarım odada yankılanıyordu.

Yorulduğumu anladım ve hemen yattım.Son bir kez onu öpüp tabii ki..

Flashback

Allah'ım çok mutluyum! Bugün harika bir gün.Resmen sevdiğim adama kavuşuyorum.

Emre-Hayatım hazır mısın?

-Hemen çıkıyorum.

Dikkatlice çıktım.Çıkar çıkmaz Emre'nin gözleri fal taşı gibi açılmıştı.

Emre-Nazlı'mm çok güzel olmuşsun.

-Sen de çok yakışıklısın canım.

Hemen koluna girdim.Ağır ağır adımlarla piste doğru ilerledik.Girer girmez alkış tufanı koptu.Çok heyecanlıydım.Masamıza geçtik.

İlk dansımızı etmek üzere ortaya geçtik.O kadar güzeldi ki o an.Hiç bitmesin istedim.

Danstan sonra masamıza döndük.Yanımıza iki kadın geldi.Bir gösteri için beni almaları gerektiğini söylediler.Emre de izin verip beni o kadınların yanına gönderdi.Giderken Emre'ye son bir kez baktım.Sanki veda eder gibi.

Flashback son

Gözlerimi açar açmaz karşımda iki adamın durduğunu farkettim.Aniden çığlık attım.Tabii ben böyle bağırınca ağzımı sıkıca kapattılar.Direnmeye çalıştım.Olmadı.

Hiç konuşmuyorlardı.Son bir kez baktım.Gerisini hatırlamıyorum.Bayılmışım.

EMRE'DEN

Yine ter içinde uyanmıştım.Her seferinde olduğu gibi kabus görmüştüm.Allah'ım ne zaman kurtulucam?

Annem-Emre iyi misin yavrum.N'oldu?

-Anne yine..

Annem-Tamam annecim.Merak etme bu günlerde geçecek.

Sarılıyorduk.Çok yorulmuştum.Artık ne dayanacak gücüm kalmıştı ne de halim..

Annem-Hadi yavrum kalkta kahvaltını yap.Leyla bekliyor seni.Ayıp olmasın.

-Leyla mı?

Annem-Evet o geldi.Kahvaltıya çağırdım.Hem sen de biraz açılırsın.

-Peki annem.Sen çık ben geliyorum şimdi.

Annem çıkar çıkmaz derin bir nefes aldım.Kalkıp üstümü değiştirdim.Bekletmeden aşağı indim.

Leyla indiğimi görünce gülümsedi.Ben de gülümsedim.

-Oo Leyla hanım siz buralara gelir miydiniz?

Leyla-Gelirim tabii.Niye gelmicekmişim.Hem senin gibi ölü bir insan değilim ben, deyip güldü.

Benim de hemen suratım düştü.Leyla da bunu anlayıp utandı.

Leyla-Ya ah kalın kafam.Çenem düşük benim kusura bakma Emre.

-Yok ya.Haklısın aslında.Çok fazla ölü gibiyim.Ama merak etme.Düzelicem,deyip sofraya geçtim.

Acele kahvaltı ettik.Sonra hazırlanıp çıktık.Arabanın kapısını Leyla'ya açtım.Teşekkür edip bindi.Ben de direksiyona geçtim.

Yola koyulalı beş dakika oldu olmadı trafik tıkanmıştı.

Leyla-Burada hiç trafik olmazdı.Kaza falan mı oldu acaba?

-Sen arabadan inme.Hemen bakıp geliyorum.

Leyla-Tamam ama hemen dön.

-Merak etme.Geleceğim.

Hızlıca arabadan indim.Uzun araba kuyruğu oluşmuştu.Merakla ilerdeki kalabalığa yaklaştım.İnsanlardan durumu öğrendiğim kadarıyla bir kızı yola atmışlar, sonrasında da araba çarpmış.

Biraz daha yaklaşmaya karar verdim.Kızı sonunda görebilmiştim.Yüzünü görmek için saçlarını çektim ve...

Umarım beğenirsiniz.Olaydaki Nazlı,Emre,Leyla kişilerini gerçekten esinlenerek oluşturdum.Beğeni ve yorum sayısına bağlı bölüm gelecektir.🙈❤️