Bir Kadınla bir Adam varmış.
Hiç ummadıkları bir anda,
Aynı gökyüzünden süzülüp,
Aynı kadere adım atmışlar.
Ama Kadınında, Adamında kaderi farklıymış aslında.
Yani bir çeşit numara yapıyormuş zaman, ikisinede.
Bir an kazandıklarını düşündürmüş,
Ama aslında büyük kayıpmış yaşattığı.
İkiside kanmış buna.
Adam geçmişinden gelen hüznünü anımsamış.
Ve ona tutunmuş inatla.
Kadında bu hüzne neden oluşuna bir anlam verememiş.
Şaşkınlığıyla mücadele etmeye çalışmış.
Uzak durmak için bahaneler yaratmış kendine.
Başka bir yaşam alanı yaratmak için çabalamış.
Yüreğindeki asıl sesi susturmuş,
Vekaleten orada bulunan sese kulak vermiş.
Yaşadığı mutsuzluk sadece kendine ait değilmiş.
Herkes adına mutsuz olup,
Herkes adına umutsuzluğu yaşamış Kadın.
Çünkü işin içinde başka adamlar,
Başka kadınlarda varmış.
Kalabalık bir hikayeymiş bu aslında.
Bütün roller iki kişiye verilmiş, acımasızca..
Hakkı olmayan aşk, ağır gelmiş kadına, taşıyamamış.
Gizlemiş kendinden bile,
Gizlemiş herkesten.
Gözlerinden kaçmaya çalışmış,
Ama aynaya her bakışında yakalanmış.
Adamın gözlerine yakalanmamak için uğraşmış.
Acımasızmış gözleri adamın.
Yüzüne vurmuş,
kadın unutmak istedikçe.
Ait olmadıkları bir hikayede,
En esaslı iki rolü üstlenmeyi hazmedememiş ikiside...
Kaçmaya çalıştıkça,
Birbirine daha çok savrulmuşlar.
İnkar etmeye çalıştıkça,
Gerçeklerle daha çok çarpışmışlar.
Diğerleri herşeyden bihaber,
Kendi mutluluklarına devam etmiş.
Masumiyet korumuş onları...
Zaman onların lehine işlerken,
Kadın ve Adam için işkence haline gelmiş.
Her geçen gün, kaçınılmaz sonun ta kendisiymiş.
Erteleyip durmuşlar zamanı haksız yere.
İşgal ettikleri aşkın, yaşam alanı için.
Adamda, Kadında zamanın biriktirdiği acılar yüzünden,
Bu kaçışlardan vazgeçip,
Birbirlerini bulmuşlar önce,
Saklandıkları yerde.
İkisininde, bu kandırmacaya daha fazla direnecek gücü kalmamış.
Birbiri ardına sıralanan zifiri günler yüzünden.
Bu gelişin, gitmek demek olduğunu,
Anlamakta zorlanmamışlar sonra.
Zifiri günlere bir yenisi daha eklenmiş böylece.
Ardından böyle, kaç günün sıralanacağını
Kimse bilemezmiş zaten.
Herkes için en doğrusuymuş bu gidiş.
Kadın içindeki gerçek seside susturmuş sonunda,
İğreti umududa.
Mucize beklentisi yokmuş ikisindede.
Zaten orada bulunmaları,
İşlerin bu hale gelmesi,
Başlı başına bir mucizeymiş...
Ama bu mucizenin kimi kurtardığını anlayamamışlar Asla..!
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
Tarih: 22.06.1998
