"My Psycho"

"Η Συνάντηση"

Αρχιζα να κλαιω απο τον πονο, νομιζα οτι θα μου τον εσπαγε.Εκλεισα τα ματια μου και εσφιξα τα δοντια μου

Πλησιασε στο αυτι μου και νοιωθοντας την καρδια μου να χτυπαει πιο δυνατα απο ποτε

Ψιθυρισε...

'Μην ξανα τολμησεις να με σωσεις' μου ειπε με μια μικρη ενταση στην φωνη του

Κατευθειαν τραβηχτηκα και μου αφησε ταυτοχρονα το χερι

'Πας καλα αγορι μου μυγα σε τσιμπησε?! Εεμ σε εσωσα Εεμ και μιλας?!' του απευθυνθηκα με υψηλο τονο στην φωνη μου

Στην αρχη να πω την αληθεια ειχα τρομοκρατηθει καπως αλλα τωρα τα εχω παρει με τον αχαριστο που εμπλεξα

'Και ποιος σου ειπε εσενα οτι ηθελα να με σωσεις?!' ειπε με ενταση

Τα ματια του απο καθαρο γαλαζιο ειχαν γινει θολα

'Φιλε δεν ξερω και δεν με νοιαζει τι προβληματα εχεις αλλα εγω εκανα το καθηκον μου,δεν θα σε αφηνα σε αυτην την κατασταση και μετα να ειχα τυψεις γι' αυτο' του απαντησα με εμφαση

Οσο μιλαγα τοσο και πιο πολυ θυμωνε,ετοιμος να μου ορμηξει

'Δεν θα κατσω να ασχοληθω με ανθρωπους που δηθεν νοιαζονται για μενα' ειπε καθως σηκωθηκε αποτομα απο το κρεβατι

'Εεε περιμενε που πας? Δεν πρεπει να φυγεις,δεν εχεις αναρρωσει ακομα!' του φωναξα και τον κρατησα σφιχτα απο το μπρατσο του για να τον εμποδισω

'ΑΣΕΜΕ!' φωναξε πολυ δυνατα

Με μια κινηση με πεταξε κατω και την ιδια στιγμη ηρθε ο γιατρος και η νοσοκομα

Γιατρος: 'Τι συμβαινει εδω?'

Αυτος δεν μιλησε και εφυγε βιαστικα σπρωχνοντας τους

Ελεος πια τι αγενεστατο αγορι αρχιζω και τον αντιπαθω

Γιατρος: 'Που πας νεαρε μου?' του απευθυνθηκε,αλλα αυτος ειχε φυγει ηδη

Νοσοκομα: 'Εισαι καλα κοριτσι μου χτυπησες?!' ρωτησε αναστατωμενη

'Ναι μια χαρα ειμαι,ευχαριστω' της απαντησα

Γιατρος: 'Θα πρεπει να παμε να βρουμε τον νεαρο αδελφη,δεν ειναι ακομη ετοιμος να βγει' αποκριθηκε στη νοσοκομα

'Αδικος κοπος ειναι πιστεψτε με' επεμβηκα στην συζητηση

Γυρισαν και οι δυο με ζωγραφισμενη την απορια στα προσωπα τους

'Εγω παντως σας προειδοποιησα' τους αναφωνησα περπατοντας προς την πορτα και εσκασα ενα ειρωνικο γελακι

Ειχα ξεχαστει τελειως στο γεγονος οτι ημουν στο νοσοκομειο με την μητερα μου για την θεια μου,ημουν τελειως αλλου!

Παω στο ασανσερ,φτανω στον 3ο οροφο και τρεχω στο δωματιο

Αφου ανοιξα την πορτα αντικρισα την μητερα μου θυμωμενη

Πριν προλαβω να πω κατι...

'Που ησουνα Δαναη τοσες ωρες?!'

'Σου ζητω συγγνωμη ειχα χασει την αισθηση της ωρας ετσι οπως εκανα βολτα στον κηπο και ακουγα μουσικη...' της λεω με μια μικρη ενταση στην φωνη μου

'Δεν θελω αλλες δικαιολογιες αρκετη ωρα με εχεις σε αναμενα καρβουνα και χωρις να σηκωνεις το τηλεφωνο!' ειπε με πιο υψηλο τονο

'Δεν θα ξανασυμβει' της απαντησα αυτη την φορα με λυπη

Αποχαιρετησαμε την θεια μου και τον θειο μου που ειχε ερθει πιο πριν και δεν τον προλαβα

Στο δρομο για την εξοδο θυμηθηκα οτι ξεχασα κατι

'Περιμενε μια στιγμη μαμα ξεχασα την τσαντα μου'

'Κανε γρηγορα και αλλη φορα μην εισαι τοσο αφελης'

Φυσικα και την τσαντα μου δεν την ειχα αφησει στην θεια μου αλλα στον αλλον τον σαχλοκαζονοβα που νομιζει οτι καποιος ειναι

Μπηκα μεσα στο δωματιο χωρις να σκεφτω μηπως καποιος ειναι,βλεπω την τσαντα μου και καθως παω να την παρω παρατηρω κατι πανω στο κρεβατι του,ηταν ενα μενταγιον.Μου εκανε εντυπωση πως καποιος σαν αυτον να εχει μετανταγιον μαζι του

Το πειρα και το εβαλα σε κλασματα δευτερολεπτου με' στην τσαντα μου

Σε ολη την διαδρομη σκεφτομουν αυτον τον τυπο και το μενταγιον,βεβαια μπορει να το εχει κλεψει υπαρχει και αυτο το ενδεχομενο

Πολυ αξια του δεινω δεν κανει του χλεχλε

Με το που φτασαμε πηγα με την μια στο δωματιο μου,διοτι ειμαι και πολυ περιεργη ξεχασα να το αναφερω

Το εβγαλα κατευθειαν απο την θηκη και το επεξεργαστηκα

Ηταν καθαρο ασημι

Γενικα ηταν ενα ομορφο μενταγιον...

Στο ψητο

'Για να δουμε λοιπον'

'Τι στο...?'