J'y suis jamais allé

ΠΟΤΕ δεν ήμουν εκεί.

Ποτέ δεν κάλυπτα επάξια τις ανάγκες σου.

Ποτέ δεν ήμουν αρκετός για τα ''standard'' σου.

Ποτε δεν έβαζα τον εγωισμό μου κάτω από τον δικό σου.

Ποτέ δεν έκανα τίποτα σωστά.

Ή μήπως ποτέ δεν ίσχυε τίποτα από όλα αυτά;

Mindf*ck, πολλές φορές το ποτέ μοιάζει πολύ και άλλες φορές τόσο μα τόσο λίγο. Είναι αστείο, αν το καλοσκεφτείς πόσες φορές κατηγόρησες τον εαυτό σου ότι δεν είναι αρκετός για κάποιον άλλον άνθρωπο, ότι πάντα κάνεις εσύ κάτι λάθος, κάτι μη αρκετό. Πόσες φορές δικαιολόγησες κάποιες λάθος πράξεις ενός ατόμου που αγαπάς, απλά και μόνο για αυτό; Ναι ξέρω,τώρα μόλις χαμογελάσες στα κρυφά, γιατί σου ήρθαν άπειρες από αυτές τις περιπτώσεις κατευθείαν στο μυαλό, χωρίς καν να προσπαθήσεις.

Ωραία, ας δούμε τώρα το όλο από την αντίστροφη οπτική γωνία. Πόσες φορές κάποιος αποπειράθηκε να δικαιολόγησει εσένα για κάτι; Μήπως η απάντηση τείνει προς το πολύ λίγες έως ποτέ; Μήπως ξαφνικά το απότομο χαμόγελο που αποκόμισες από τη προηγούμενη παράγραφο, ξαφνικά μετατράπηκε σε μια φάτσα που είδε στον ύπνο της τη Μαρία από το φετινό GNTM;

ΌΧΙ, αυτό το ''δεν πειράζει'', είναι ο μεγαλύτερος συμβιβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη και δεν χρήζει ουδεμίας δικαιολόγησης. Ξέρεις κάτι; ναι, πειράζει. Εκτός αν δεν έχεις πρόβλημα τα απωθημένα σου και ο ειρμός των σκέψεων που καραδοκούν μέσα στο κεφάλι σου μετά τις 12 το βράδυ, να επηρεάζουν τη ψυχική σου υγεία και ταυτοχρόνως να έχουν αντίκτυπο πάνω από όλα, στην καθημερινότητα σου και κατά συνέπεια στις πράξεις σου και στον τρόπο που συμπεριφέρεσαι στους γύρω σου.

Υπεραναλυτικότητα, ένα θέμα το οποίο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και μεταχείριση. Να ξέρεις πως η υπεραναλυτικοτητα με σκοπό τη δικαιολόγηση και την εξυγίανση των λάθος πράξεων και συμπεριφορων από τους ανθρώπους που για τον Α ή Β λόγο, θέλεις να είναι στη ζωή σου πάση θυσία, είναι λάθος.

Έπειτα, κανείς δεν είπε όχι στις δεύτερες ευκαιρίες, με την προϋπόθεση ότι θα δίνονται με μέτρο όμως και πάνω από όλα, με απόλυτη συνείδηση. Κάποια στιγμή πρέπει να βάλεις τα πράγματα κάτω, και να θέσεις έναν προσωπικό "πήχη", όπου θα σου υπενθυμίζει με την λογική, ότι τα συναισθήματα σε εμποδίζουν να καταλάβεις.

Τέλος, μην ξεχνάς κάτι πολύ σημαντικό, 1 κιλό από δύο διαφορετικά υλικά, ναι, είναι ένα κιλό, όμως παραμένουν δύο διαφορετικά πράγματα. Το κάθε πράγμα έχει την δική του αξία και καμία φορά καλό είναι να το βλέπουμε όπως πραγματικά έχει και όχι όπως μας βολεύει ή θέλουμε να είναι.

Οπότε ναι, κοίτα να κάνεις εσύ κάτι για σένα, ξέρεις κάτι; εγώ ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ, εσύ δεν το βλεπες.

Μαντώς Παναγιώτης 

Photo: https://www.filmcomment.com/article/the-amelie-effect/