သူ မင္သက္မိေနရာက သတိဝင္လာၿပီး အျမန္ေ႐ွာင္လိုက္ေတာ့မွ သီသီေလး လြတ္သြားသည္။
အရွိန္လြန္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚပစ္လဲက်သြားလို႔ ခါး႐ိုးဆီက မ်က္ခနဲေအာင့္တက္လာသည္။
သစ္ကိုင္းေျခာက္က ဘာလို႔ သူ သစ္ပင္ေအာက္ေရာက္မွ ကြက္တိျပဳတ္က်လာတာလဲ သူ႔ကံကိုကဆိုးလြန္းတာပါ!!!
ဒါမဲ့ အာ့ေလမတိုက္ဘဲ အသားလြတ္က်လာတဲ့ သစ္ကိုင္းေျခာက္ကို စိတ္မဝင္စားအားဖူး၊ ေ႐ွ႕မွာျမင္လိုက္ရတဲ့ ေဆြးေျမ့ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ေက်ာင္းေဆာင္က သူ႔ကို က်က္သေရကင္းမဲ့စြာႀကိဳဆိုေနသည္။
သူ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ေလ်ွာက္လာတာ ေက်ာင္းေဆာင္နဲ႔အေတာ္နီးနီးေရာက္လာသည္။ အေတာ္ၾကာ အသံုးလဲမျပဳ ၊စြန္႔ပစ္ထားဟန္တူတဲ့ အေဆာင္အအံုမွာ ေလျပင္းျပင္း တိုက္ရင္ေတာင္ ၿပိဳလဲက်ေတာ့မဲ့ဟန္ အမႈိက္ပံုလို ပ်က္စီး ေနသည္။
သစ္သားေတြကေဆြးေျမ့ေနပီး ေရနံေခ်းဝေနတာေၾကာင့္ မည္းခ်ိပ္ေနသည္။ တံခါးေတြၿပိဳလဲေနပီး ျပတင္းေပါက္ မွန္ေတြကလဲ တစစီ ကြဲအက္ေနသည္။
ေအးလက္တာ!!!
လူသူမ႐ွိတိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ေက်ာင္းပ်က္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ေပမဲ့ အျပင္မွာဆက္ၿပီး မရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေအးလြန္းတာေၾကာင့္ ဒီမွာ ခဏေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။
ေဆာင္းေလေအးတခ်က္အေဝွ့မာ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးခဲသြားသည္။ ေက်ာင္းေခါင္မိုးေပၚ တေျဖာင္း ေျဖာင္းနဲ႔ ႏွင္းစက္ေတြ ႐ိုက္ခတ္သံမွလြဲ၍ အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္လြန္းသည္။
တခ်က္ တခ်က္ ေလတိုက္လို႔ တံခါးေတြ ျဗန္းခနဲ ႐ိုက္ခတ္သံက အနဲငယ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္။
စိတ္ထဲမွာ တစံုတရာက စိုက္ၾကည့္ေနသလို ခံစားရလို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့လဲ ေျပာင္႐ွင္းေနတဲ့ ေမွာင္မဲေနတဲ့ အေဆာင္ရဲ႕အတြင္းပိုင္းဘဲ ေတြ႔ရသည္။
"ခြၽတ္"
သစ္သားေတြ နင္းလို႔ ထြက္လာတဲ့ တ႐ွပ္႐ွပ္ ေျခလွမ္းသံေၾကာင့္ အေနာက္ကို ကပ်ာကယာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ သည္။
YOU ARE READING
တေစၦသတို႔သား(တစေၦသတို့သား)
Horrorအခ်ိန္ေတြသာ ေနာက္ျပန္ရစ္လို႔ရရင္ ကာဂိုရွီမားကို သူ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး!!!!ေၾကကြဲဆို႔နင့္ဖြယ္ပံုျပင္တပုဒ္ကေတာ့ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရလိုက္ႏိုင္ဘဲ စတင္ခဲ့ေလၿပီ!!! အချိန်တွေသာ နောက်ပြန်ရစ်လို့ရရင် ကာဂိုရှီမားကို သူ ဘယ်တော့မှ ပြောင်းခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး...
