Hold It Back Together [COMPLETED]

CHAPTER 29

Lea: Susunod na lang kami Owen.

Owen: Osige, kung may kailangan pa kayo nasa kwarto lang ako ni Reyana.

Angeline: Anong karapatan mo para pumasok sa kwarto ng Mame ko!? Sa kwarto ng babaeng pinatay mo ha! Wala kang karapatan!

Lea: Jel enough!

Angeline: No Tita!

Owen: Ama mo pa din ako Jel, respetuhin mo din ako!

Angeline: E si Mame nirespeto mo ba siya ha! Manihal mo ba siya o ginamit mo lang!? Pinatay mo siya! Pinatay mo siya!

Owen: Hindi ko siya pinatay! Mahal na mahal ko si Reyana! Mahal na mahal. Kung nasasaktan ka anak! Nasasaktan din ako, bago mo ko sinisi,  nasisi ko na ang sarili ko. Tao lang din ako Jel, nasasaktan at nagkakamali. Huwag kang mag-aalal. Huwag kayong mag-alala hindi na ako magtatagal sa bahay na ito. Bukas din ay aalis na ako, para sa ikakatahimik ng lahat.

Nagdari-daritso naman si Owen sa kwarto ni Reyana.

Owen: REYAANAAAAAAAAAA!

Sigaw niya ng pagkakalakas.

Owen: Hindi ko na kaya ito. Reyana.

Umiiyak

Owen: Patawarin mo ko Mahal, patawarin mo ko. Patawarin mo ko Reyana, patawarin mo ang asawa mo. Nagsisi ako, kasalanan ko, kasalanan ko!!

Kinuha niya ang larawan ni Reyana.

Owen: Ayaw ko ng maghangad ng iba. Ipangako mo sakin Reyana, hihintayin mo ko kung nasan kaman, tutuparin natin ang pangako natin sa isa't isa. Hindi ako titigil na mahalin ka. Ikaw lang at ikaw pa din ang gusto kong makapiling. Hintayin mo ko, magkikita parin tayo.

-------------

Hospital

Sharon: Goodmorning Reyana.

Reyana:Goodmorning Ate. Hindi po ba kayo umuwi?

Sharon: Paano naman ako makakauwi e ayaw ko namang iwan kita dito mag-isa baka kung ano pang mangyare sayo dito.

Reyana: Sorry po ha, pati kayo naaabala ko.

Sharon: Ano kaba! Wala naman yun e, atsaka hindi rin ako mapapakali sa bahay kung hindi ko masisiguro ang kaligtasan mo.

Reyana: Salamat Ate Shaw.

Sharon: Ay bet ko yan! Ate Shaww! Hmm ano kaya pwede kong itawag sayo? Rey? HAHAHAHA chaka naman tunog panlalaki kung Reyna kaya? HAHAHA bongga diba?

Reyana: Hay Ate Shaw! Wag na tawagin mo na lang akong Reyana mas okay yun at mas sanay ako dun.

Sharon: Osie? Sigurado kabang sasama ka sakin sa Manila?

Reyana: Kung okay lang po sa inyo?

Sharon: Sigurado kang gusto mo ng iwan ang buhay mo dito sa Batangas?

Reyana: Gustong gusto.

Sharon: E matanong ko lang? Bakit nga ba gustong gusto mo ng umalis dito?

Reyana: Ate Shaw, gusto ko na lang kalimutan lahat. Gusto ko ng bagong buhay malayo dito. Yun din naman po talaga ang plano ko bago ako maaksidente

Sharon: E paano yung mga iiwan mo dito? Sa tingin mo ba hindi ka nila hahanapin?

Reyana: Hin.... Hindi... Hindi ko alam nauutal niyang sabi.

Sharon: Nakita ko ito kanina Inabot ang dyaryo kay Reyana.

Reyana: Ano po ito?

Sharon: Basahin mo.

Isang guro, namatay dahil sa insidente.

Kinompermang Reyana Velasquez ang pangalan ng guro.

Naghihimutok ang kaniyang pamilya sa kaniyang pagkamatay.

Reyana: Unti unting bumuhos ang kaniyang mga luha.

Sharon: Sorry dapat pala hindi ko na lang pinakita sa'yo ito.

Reyana: Okay lang po Ate Shaw.

Sharon: Katulad niyan? Ayaw mo bang puntahan ang pamilya mo para sabihing hindi ka talaga patay?

Reyana: Mas madadalian kaming lahat makarecover kung lahat kami magsisimula ng kaniya kaniyang buhay.

Sharon: Sigurado kana ba diyan?

Reyana: Opo, pero Ate Shaw pwede bang bago tayo pumunta sa Manila gusto ko muna silang makita.

Sharon: Osige, gusto mo bang samahan na kita?

Reyana: Hindi na po, kahit ako na lang. Tapos magkita na lang po tayo sa terminal ng bus.

Sharon: Osige. Bibili muna ako ng makakain natin ha.

Reyana: Sige po, Thank you ulit Ate babawi ako.

Sharon: Naku ano kaba wala yun, isang pamilya tayo dine sa Batangas diga! Wag mo muna isipin yang bawi bawi na yaan. Ang mahalaga ay makapagpagaling ka.

Reyana: Maraming maraming salamat talaga Ate Shaw.

Sharon: Basta magpahinga kana muna diyan ha.

Reyana: Sige po

Lumabas na si Sharon sa kwarto ni Reyana.

Reyana's Pov
Hindi insidente lang ang nangyare sakin. Ang pagkakatanda ko hindi lang yun basta bangga pakiramdam ko may bumangga sakin. Oo tama, may gustong pumatay sakin? Si Monique! Siya lang naman ang kating kating mawala ako sa buhay ni Owen kaya hindi na din ako magtataka kung siya ang nagpapatay sakin. Malakas nga talaga ang kapit ko kay Lord, hindi niya ako nagawang pabayaan. Bahala na din siyang gumanti kay Monique. Paano na kaya sina Jel, ano na kayang nangyare sa kanila? Sana naman po wag niyo din silang pababayaan.

Napaluha nanaman muli siya.