Loving You Until My Last Breath

chapter 1

I was  in loved to him. Yes, I'm really posses. I will do anything just to make him happy. I want him to love me back. I love him but I didn't expect na ibe-betray ako ng best friend ko.

"Felicy?" Tanong ko dahil sa pagkakabigla sa mga nakita ko. Nasa rooftop sila nang maabutan ko na niyayakap ni Felicy si Mark. She know that I like him tapos ganon lang gagawin nya? I thought she is bestfriend. I didn't expect this!

Agadan silang kumalas sa pagkakayakap nilang dalawa at halatang nagulat din.

"Ma--mali ang ini-isip mo" nauutal na paliwanag ni Felicy. Napatingin naman siark sa sinabi nyang yon.

"What? Why don't you say the truth para tantanan na din nya ko! Oo mag on kame kaya wala kang  rason na magselos dahil sya ang pinili ko!" Sigaw nya sa akin. Sobrang sakit ng sinabi nya sa akin. Why? Why he can't love me back? Why he did this? Sana kase sinabi na nya nung una palang!

Unti unti ako lumalapit habang ramdam ko ang luha ko nakahit anong oras ay handa nang bumagsak. Nakalapit na ako sa kanila at napatingin sa kawalan. The air seems so nice I think it's calling me. I continue walking hanggang makalagpas ako sa kanila. Nasa kawalan lang ang isip ko. Wala na akong paje sa kanila. It was August 05 alam ko na mag ee-eclipse na kahit anobg oras. When I heard a count down.

"5--4--3--2--"

"Don't Agatha!" Rinig na sigaw ni Felicy.

Hindi nyo na ako mapipigilan. I chose to be dead than to be alive with a betrayers.

Nakikita ko na nagsisimula nang mag-eclipse. Then I started to fall like a feather, all I feel now is sadness and anger also much is pain. Ramdam ko ang luha, hindi ako lumuluha dahil kay Mark ngunit dahil sa friendship na nawasak. Sampung palapag mula sa rooftop. I feel like I'm so free. Ang sakit lang dahil si Felicy pa ang nanloko sa akin. I can't understand why! Bakit!

I can hear the voices of my fellow students. Halatang alalang alala sila but I don't care ramdam ko ang bigat ng nararamdaman ko and I suddenly fall asleep.

" Binibini" naririnig kong sigaw. Natitiyak ko na isa itong lalaki.
Pinilit kong imulat ang mata ko at nakita ko ang isang lalaking pornal ang suot. Nagpalinga-linga ako sa paligid at nagulat ako dahil nasa isang gubat ako. There is a lot of green trees.

"W-who are you?" Tanong ko sa lalaki dahil sa pagkagulat kong hawak nya ang kamay ko.

"Binibini? Isa ka ba sa mga Amerikano dito?" Tanong nya. Bumitaw sya sa pagkakahawak sa akin at mistulang takot na takot.

"No, I'm not but can I ask something?" Tanong ko. Nababasa ko ang facial expression ng lalaking ito. Mistulang hindi nya ata ako naaintindihan.

"Nasaan ako Ginoo?" Muling tanong ko. Baka kasi hindi nya ako naiintindihan.

"Nasa parteng Laguna ka at  kagubatan namin  Binibini. Maari ko bang itanong kung bakit ika'y naandito?" Tanong nya. Medyo natatawa ako dahil hindi naman ako maruning magtagolog talaga. Actually I'm half American kaya mas sanay sa English.

He leads his hand and ut presents him as a gentleman but I remember Mark ginawa rin nya sa akin ito.

Wait Mark? Hindi bat?

Kinapakapa ko ang sarili ko at kahit anong pasa ay wala ako.

"I-i-mposible kayang?" Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sumagi sa isip ko.

"Kayang?" Dugsong ng lalaki.

"Anong petsya na Ginoo?" Tqnong ko. Tumingin ito sa malayo at tila bang iniisip kung anong date na.

"Ah! January 11, 1989 binibini. Bakit mi na itanong?" Nanlaki ang mga mata ko.

1989? Ibig bang sabihin nito nasa past ako? Wow!!

"Binibini maari kanang tumayo dahil may kung anong mga insekto sa lupa na gumagapang" sabi nya at inooffer sa aking ang kanyang kamay. Hindi ko ito tinangap dahil he reminds me Mark baka maloko ako muli.

"Bakit masyado ka atang masungit? Hindi pwede dito sa kagubatan ang masungit sige ka baka mamaya habulin ka ng mga tribo dito at kuhain ang magaganda mong mata." Sabi nya. Medyo naiirita ako dito.

"Is that a compliment? If it is, well thanks. Get lost!" Sabay irap sa kanya. Dumeretsyo deretsyo lang ako baka sakaling may iba pang taong pwedeng tumulong.

"Hindi dyan ang daan binibini!" Malkas na sigaw ng lalaking yun. Hindi ko sya pinansin mga 10 radius lang ang layo ko sa kanya. Hangagng napatigil ako dahil may isang tribong humarang sa akin. Hindi ko maiintindihan ang salita nila. Kinabahan ako ng sobra dahil unti unti silang lalapit sa akin. Akmang hahawakan na nila ako ay may humarang na lalaki.

"Takbo na binibini" mahina nyang bulong sa akin. Wala ako sa modo kaya hindi ako nakatakbo. Nakita ko kung paano nya patumbahin ang isang tribo nakiat ko rin kung paano sya nasugatan sa kaliwang braso nya.

"Hindi ka ba nakakaintindi ng tagalog?" Tanong nya. Nagulat nalang akonng hawakan nya ang kamay ko at hinila ako. Tumigil kami dahil wala na kami sa gubat.

"Thank you," sambit ko sa kanya. Ngumiti lang sya pero alam ko namang hindi nya yon na intindihan. Kunyare lang tong ugok na toh.

"Ako nga pala si Calli de Guzman" nakangiting pagpapakilala nya sa akin.

"Agatha, Agatha Ferrer"muli syang ngumiti ngunit nasa kawalan parin ang isip ko. Bakit ako napunta dito? I should live in my present at hindi dito but this baka mas maganda dito. Walang nakakakilala sa akin. No pain, no betrayers.

"Binibini?" Tanong nya sa akin. Agad naman akong lumingon at tinanong kung bakit. Matagal pala akong tulala sa kawalan at hindi sya marinig.

"May tutuluyan ka ba? Sasapit na ang dilim" tanobg nya at halatng nagaalala.

"Wala" tanging sagot ko. Inaya nya akong tumuloy sa bahay nila. Tanging sya at ang isa nyang kapatid na babae lamang ang naroroon ngunit pagdating ng kanyang ama ay dapat na akong umalis.

Maganda ata malawak ang bahay nila. It was made of woods and the chandelliar is made of capiz shells also their windows.

Itinuro ni Calli kung saan ang kwarto ko. Nagpakilala din ako sa kapatid nya. Mabait naman sya medyo joyful at talkative si Cassy.