ႏႈိးစက္သံက တတီတီျမည္သံေၾကာင့္ အိပ္ေနရာကေနလန္႔ႏိုးလာသည္။
မ်က္လံုးေတြကိုပြတ္သပ္ရင္းေဘးဘီဝဲၾကည့္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကိုကာထားတဲ႔လိုက္ကာၾကားကေန အလင္းခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကိုျမင္ရသည္။ မိုးေကာင္းေကာင္းလင္းေသးပံုမေပၚ။
6:00 ပဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္းဒီေန႔ေတာ့ပထမအၾကိမ္ေျမာက္ alarm ႏွင့္ပင္ႏိုးလာသည္ေလ။ အရင္ကဆို alarm 3 ခါျမည္ျပီးမွႏိုးေနက်မို႔ ဘယ္တုန္းကမွ alarm ကိုတစ္ေခါက္ထဲမေပးရဲခဲ႔။
ဒီေန႔က အိပ္မက္ေတြလည္းမက္သည္။ ဘာမက္လည္းဆိုတာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမမွတ္မိ။ ဒါေပမယ့္ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အေရးၾကီးတာတစ္စံုတစ္ခု။
ကုတင္ေပၚကမဆင္းေသးဘဲငူငူၾကီးသာထိုင္ေနမိသည္။ ဘာမွလုပ္စရာမွမရွိဘဲ။ ေစာလည္းေစာေနေသးသည္။ စေနေန႔ပိတ္ရက္လည္းျဖစ္ေန၍။
သူ႔ေခါင္းထဲကိုမဖိတ္ေခၚပဲဝင္လာသည့္အေတြးအခ်ိဳ႕ေတာ့ရွိသည္။ မယ္မယ္ရ႐ရယ္ေတာ့မဟုတ္။မနက္စာဘာစားရမလဲဆိုတာမ်ိဳး။ လိုက္ကာေတြအသစ္လဲရင္ေကာင္းမလားဆိုတာမ်ိဳး။
ဆံပင္ျဖဴေတြကိုလက္ေခ်ာင္းရွည္ေတြနဲ႔ထိုးဖြလိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚကခပ္ျမန္ျမန္ဆင္းရန္လုပ္သည္။
ဘာအလုပ္မွမရွိဘူးဆိုျပီး အားသလိုေနေနလို႔မွမျဖစ္ပဲ။
°'•~•'°
Cereal ေတြကိုခြက္ထဲထည့္ျပီးမွ ေရခဲေသတၱာဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ႏြားႏို႔ကကုန္ေနသည္။
" ဟာ...ေသေရာ "
နဖူးကိုလက္နဲ႔အုပ္ရင္းဘယ္သူ႔ကိုက်ိန္ဆဲရမွန္းမသိျဖစ္သြားရသည္အထိ။ မေန႔ကပဲ mart သြားခဲ႔တာေလ။ မနက္တိုင္းလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ႔ ႏြားႏို႔ကုန္ေနတာကိုေမ႔ခဲ႔ရသလား။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္ရင္းသာ။ ကုတ္အက်ၤ ီႏွင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုယူရန္အခန္းထဲဝင္သြားခဲ႔လိုက္သည္။
ေကာင္းပါ့။ မနက္စာေတာင္မစားရေသးဘဲ အျပင္ထြက္ရေတာ့မယ္။ အခန္းထဲကျပန္ထြက္ဖို႔အလုပ္ ဖုန္းကရုတ္တရတ္ထျမည္သည္။
ေပၚလာသည့္နာမည္က Song Hyeongjun.
" အင္း hyeongjun ေျပာ "
တဖက္က hyeongjunရဲ႕စကားသံထြက္မလာခင္ကားသံအခ်ိဳ႕ကိုၾကားရသည္။ အျပင္ေရာက္ေနတာနဲ႔တူရဲ႕
YOU ARE READING
Amnesia {Hwangmini}
Fanfiction~Hwangmini~ တခ်ိဳ႕အမွတ္တရေတြဟာ အတိတ္ေမ႔သြားေတာ့မွေမ့ႏိုင္သလို တခ်ိဳ႕ခံစားမႈေတြကလည္း အတိတ္ေမ႔သြားေတာင္မွေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘူး
