The Bad Boy's Love (Published under IndiePop)

Chapter 20: Changes

"May mawawala. Maghanda ka." Hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko. "Kailangan mong harapin ang mangyayari." Inalis ko ang kamay niya sa kamay ko. Hindi ko na siya nilingon at tumakbo ako palayo at papasok sa kotse ko.

Huminga muna ako nang malalim.

"Hindi 'yon totoo, Candice," bulong ko sa sarili ko. "Walang mawawala."

Nanginginig ang mga kamay ko habang nagmamaneho. Kinikilabutan ako. Halos lahat ng balahibo sa katawan ko ay nagsisitayuan.

Ayoko man siyang paniwalaan pero ang hirap lalo na at lahat ng hula niya dati sa akin ay nagkatotoo. Una tungkol sa Prince Charming ko, sumunod ang pagkawala ni Ginny, hanggang sa pagkamatay ni Juan Paulo. Pilit ko siyang inaalis sa isip ko. Siya at ang mga sinabi niya pero nahihirapan ako. Para bang ng e-echo ang mga sinabi niya.

Sino kaya ang mawawala?

"Candice!" Napalingon ako at nakita ko si Tyler. Lumapit siya sa akin at tinulungan niya ako sa dala kong gamit. "Bumalik na ba siya?" tanong niya.

"Hindi pa," sagot ko.

"Sana lang, maging maayos na sila ni Serina," sambit niya. Tiningnan ko siya at alam ko na nalulungkot din siya sa nangyari kay Kuya Charles at Ate Serina. "Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag naghiwalay sila."

"Sabi ko naman sa 'yo, 'wag mong sisihin ang sarili mo. Kung may nagawa ka man, at least pinagsisisihan mo na 'yon."

"Kumusta kayo ni Jeydon? Nag-usap na ba kayo?" tanong niya.

"Hindi pa," tipid kong sagot.

Natawa si Tyler. "Sa isang gabi, dalawang relasyon ang nasira ko. Ang sama ko talaga."

"Huwag mong sabihin 'yan. Wala kang kinalaman sa away namin ni Jeydon."

"Alam naman nating dalawa na kung hindi niya tayo nakitang magkasama, hindi siya magagalit. Candice, I'm sorry."

Tiningnan ko siya at ngumiti ako. "Sa isang relasyon, mayro'n talagang mga hindi pagkakaintindihan. Normal lang iyon. Kapag nalagpasan n'yo iyon, masasabi mong tunay ang pagmamahal n'yo sa isa't isa." Hinawakan niya ang balikat ko. "Alam ko na mahal ako ni Jeydon kaya malalagpasan namin 'to."

"Kung kailangan mo ang tulong ko, nandito lang ako," aniya. Tumango ako at dumiretso na kami sa office.

Magaan na ang pakiramdam ko rito sa trabaho ko. Hindi na kasi katulad ng dati si Tyler, nagbago na siya. Mabait na siya sa akin ngayon at magkaibigan na kami. Kung tutuusin, halos sa lahat ata naging mabait na siya. Hindi na siya 'yong masungit na boss na palaging nakasimangot at nakikihalubilo na rin siya sa amin. Ang sarap pala sa pakiramdam kapag mabait sa 'yo ang boss mo.

Alam ko naman kung bakit galit siya sa akin dati at hindi ko siya masisisi. Siguro dahil sa sakit na naramdaman niya kaya siya naging gano'n.

Kahit papaano nalilibang ko ang sarili ko dito sa trabaho.

"Uuwi ka na ba?" tanong sa akin ni Tyler.

"May dadaanan lang siguro ako. Bakit?"

"Pupunta kasi kami ni Tiffany sa Tagaytay baka gusto mong sumama." Natigilan ako nang marinig ko ang lugar na iyon. "May problema ba?"

"Wala naman. May naalala lang ako."

"Sino? Si Jeydon?" Hinawakan niya ang kamay ko. "Candice, gusto mo bang samahan kita sa kaniya?"

"Huwag na. Hindi na kailangan. Mag-enjoy kayo ni Tiffany."

"Sabihin mo lang kapag kailangan mo kami. Mag-ingat ka. Bye."