တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာ္ဟန္ကြမ္ကြၽင္း၊ေနာင္ေတာ္ေဝ့၊က်င္းရီတို႔နဲ႔အတူယြင္မုန္က်န္းကိုသြားရတယ္
"က်န္းခ်န္ငါတို႔ေရာက္ၿပီ".
"မင္းေရာက္တာငါ့အပူပါလားေဝဝူ႐ွန္"
"မင္းကလဲစိတ္ႀကီးဘဲငါတို႔ကတိုင္ပင္စရာ႐ွိလို႔လာတာေနာ္လန္႔က်န္႔"
"အင္း"
"စစ္ေကြၽး၊က်င္းရီမင္းတို႔ကအားလင္ကိုသြားေတြ႔လိုက္ဦး"
"ဟုကဲ့ေနာင္ေတာ္ေဝ့စစ္ေကြၽးတို႔သြားေတြ႔လိုက္ေပါ့မယ
"စစ္ေကြၽးငါ့ကိုကူညီေနာ္ငါေ႐ွာင္ေပးမယ္ငါေျပာလိုက္ရင္သူစိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္တယ္ကြ"
"ေအးပါငါေျပာေပးေပါ့မယ္"
"က်င္းလင္" "အားလင္"
"မင္းတို္ေရာက္တာၾကာၿပီလား"
"မၾကာေသးဘူးအားလင္ခုဘဲေရာက္တာေရာက္ေရာက္ခ်င္းအားလင္ကိုလာေတြ႔ၾကတာ"
"က်င္းလင္လိပ္ျပာပ်ိဳကိုေပးငါထိန္းေပးမယ္"ေျပာၿပီးက်င္းရီကလိပ္ျပာပ်ိဳကိုေခၚၿပီထြက္သြားသည္
"က်င္းရီဘာျဖစ္ေမတာလဲစစ္ေကြၽးငါ့ေတာင္စကားမေျပာဘဲထြက္သြားတယ္"
"က်င္းရီကအားလင္ကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔တဲ့"
"ေျပာစရာ႐ွိတယ္တာေျပာတယ္သူကထြက္သြားၿပီ".
"သူကအားလင္ကိုမေျပာရဲလို႔ကိုယ့္ကိုေျပာခိုင္းလိုက္တာ"
"ဘာေျပာမွာလဲေျပာ"
"ေျပာရင္စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္အားလင္ဟို.....ဟိုေလ"
"တဟိုဟိုနဲ႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲစစ္ေကြၽးျမႏ္ုျမန္မေျပာဘူးလား"
က်င္းရီတြင္ေတာ့"စစ္ေကြၽးစုတ္ျမန္ျမန္မေျပာဘူးဟိုကစိတ္လက္တစ္စစ္ေလာက္ရယ္စိတ္ဆိုးၿပီထြက္သြားရင္ဒုကၡ"
အမွန္ေတာ့က်င္းရီဘယ္မွမသြားဘဲအေဆာင္အကြယ္ကေနသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာပါ
"က်င္းရီကအားလင္ကိုသေဘာက်လို႔ေတာ့အဲ့တာမေျပာရဲလို႔ကိုယ္ကို႔ေျပယခိုင္းတာပါ"
"ဘာလန္စစ္ေကြၽးခင္ဗ်ားဘာစကားေျပာတာလဲ"
"ကိုေျပာတာမဟုဘူးေလအားလင္ရဲ႕က်င္းရီေျပာခိုင္းတာ"
"သူေျပာခိုင္းတိုငး္ခင္ဗ်ားကလာေျပာတယ္ေပါ့ခင္ဗ်ားေရာက်င္းရီနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ကိုသေဘာတူလား"
"အဲ့တာက ကို........ကို"
"လာျပန္ၿပီတကိုကိုနဲ႔စကားကိုျမန္ျမန္ေျပာလို႔မရဘူးလား"
"ကိုကအားလင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္အဆင္ေျပပါတယ္က်င္းရီမွမဟုဘူးဘယ္သူုျဖစ္ျဖစ္အားလင္စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရပါတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္က်င္းရီကိုလက္ခံလိုက္ရင္ခင္ဗ်ားေပ်ာ္မွာလား"
"ကို...ေပ်ာ္ပါတယ္"စစ္ေကြၽးေခါင္းကိုငုံ႔ၿပီးေျဖလိုက္တယ္
"ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္ၾကည့္ေျဖမလိမ္နဲ႔ခင္ဗ်ားတို႔လန္ဂိုဏ္းရဲ႕စည္းကမ္းထဲမွာလိမ္မေျပာရဘူးဆိုတာပါတယ္မဟုလားအမွန္တိုင္းေျပာ"
"အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ကိုအဆင္မေျပဘူးကိုအားလင္ကိုခ်စ္တယ္လက္လႊတ္မခံႏိုင္ဘူးဒါေပမဲ့ကိုဘာဆက္လုပ္ရမလဲက်င္းရြကကို႔ကိုအားကိုးတႀကီးနဲ႔အကူညီေတာင္းတာကိုကိုဘာဆက္လုပ္ရမလဲေျပာေလအားလင္ကိုဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ"
"ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲဟုလားအဲ့တာငါ့ကိုေမးရမွာမဟုဘူးမင္းကိုေတာင္စဥ္းစားတုံးျဖတ္ရမွာမင္းငါ့ဘက္ကိုေရာမၾကည့္ဘူးလား"
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ အားလင္"
"ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုဘဲေမးမယ္ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ္ကိုခ်စ္လားမခ်စ္ဘူးလားဒါဘဲေျပာ"
"ကိုယ္လဲအားလင္ကိုခ်စ္တယ္အရမ္းခ်စ္တယ္ျမင္ျမင္းခ်င္းကတည္းကခ်စ္ခဲ့တာအားလင္စိတ္ဆိုးသြားမွာဆိုးလို႔ဖြင့္မေျပာခဲ့တာ"
စစ္ေကြၽးေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းက်င္းလင္ကစစ္ေကြၽးကိုဖက္လိုက္ၿပီး"ငါလဲမင္းကိုခ်စ္တယ္စစ္ေကြၽးငါ့ကိုဆိုအျမဲဂ႐ုစိုက္စိတ္ပူေပးတဲ့မင္းကိုငါ့ခ်စ္တယ္"
"ေရး"ထိုအခါမွပုန္ၿပီးနားေထာင္ေနတဲ့က်င္းရီထြက္လာၿပီး
"က်င္းရီမင္းဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္တာလဲ"
"ဘယ္တုန္းကမျပွန္ေရာက္တာမဟုဘူးငါ့ဘယ္ကိုမွမသြားဘူးဟိုနားေလးမွာေနၿပီမင္းတို႔ဘာေျပာမလဲဆိုတာနားေထာင္ေနတာ"
"က်င္းရီငါေတာင္းပန္ပါတယ္ငါအားလင္ကိုခ်စ္တယ္သူကိုအဆုံး႐ႈံးမခံႏိုင္ဘူး"
"ဟားဟားဟား အမယ္ေလးစစ္ေကြၽးရယ္ရီရလြန္းလို႔ဗိုက္ေတာင္ေအာင့္တယ္"
"မင္းကဘာကိုရီတာလဲက်င္းရီ"က်င္းလင္ကေမးေတာ့
"စိတ္ေလ်ာ့ပါကြာငါေျပာျပမယ္အမွန္ေတာ့ငါ့က်င္းလင္ကိုမခ်စ္ပါဘူးသူငယ္ခ်င္းလိုဘဲသေဘာထားတာပါဒါေပမဲ့စစ္ေကြၽးကမင္းကိုသေဘာက်ေနမွန္းငါသိတယ္မင္းလဲစစ္ေကြၽးကိုသေဘာက်ေနမွန္းငါသိတယ္ဒါေပမဲ့မင္းတို႔ကတစ္ေယာက္က္ကိုနစ္ေယာက္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမ႐ွိဘဲသိုဝွက္ေနၾကတာကိုအဲ့ေတာ့ငါကမင္းတို႔ခံစားခ်က္ေတြေပၚလာေအာင္တမင္လုပ္လိုက္တာဟီးဟီးငါေတာ္တယ္မလား"
"က်င္းရီ မငး္ေတာ့လား"
"ဘာမင္းေတာ့လားလဲမင္းတို႔ခုလိုအဆင္ေျပသြားေတာ့မေကာင္းဘူးလားငါကိုေက်းဇူးေတာင္တက္သင့္ေသးတယ္"
"ဟုသားဘဲအားလင္ကိုတို႔ကက်င္ူရီကိုေက်းဇူးေတာင္တင္ရဦးမယ္သူေၾကာင့္တာမဟုရင္ကိုယ္တို႔ေတြခုလိုျဖစ္လာမွာမဟုဘူးေလေနာ္"
YOU ARE READING
💜Lan Sizhui ❤ Jin Ling 💙 One Short(Zawgyi) (Unicode)complete
Fanfictionက်င္းလင္နဲ႔စစ္ေကြၽးကိုခ်စ္လို႔ေရးလိုက္တာပါ ဇာတ္လမ္းနဲ႔ဘာမွမဆိုင္သလိုကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ႐ွိတဲ့အတိုင္းေရးထားတာပါ
ျမႇားနတ္ေမာင္ (Final)
Start from the beginning
