သာမန္ဘဝမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ပါတယ္ 田舎ライフを楽しみたいんだ (translation)

အခန္း(၁၈.၂)

အိုင္နဲလက္ကို ယူအမ္ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္။ အိုင္နဲကို ထိတာသူမႀကိဳက္။ အိုင္နဲကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားၿပီး လႊတ္မေပး။

"မင္း ဘာလုပ္တာလဲ? အိုင္နဲကိုလႊတ္။ ဒါ ငါ၊အိမ္ေ႐ွ႕စံရဲ႕အမိန္႔"

ယူအမ္လႊတ္မေပး။

"အကို ခ်စ္ခြင့္မပန္ရဘူး၊ အကို႔ကိုမေပးႏိုင္ဘူး"

"ယူအမ္။ အိုင္နဲ မင္းကေကာ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကိုျပန္ႀကိဳက္မွာလား၊ သူ႔လိုေကာင္ မင္းဆႏၵမပါပဲ ေစာ္ကားခဲ့တာ မင္းေမ့ေနၿပီလား။ သူထက္စာရင္ ငါပိုသာတယ္၊ ငါ့ကိုေရြးလိုက္"

"ကြၽန္ေတာ္...."

"အကိုလိုင္ခ်ယ္ အဲလိုစကားမ်ိုး မေျပာနဲ႔"

"ဘာလဲ၊ မင္းကနာတာလား။ ဟိုညက အ႐ွက္မ႐ွိ အိုင္နဲကိုယွက္ေနၿပီးေတာ့"

"အကိုဘာသိလို႔လဲ၊ အဲလိုလုပ္ရတာက အိုင္နဲခံႏိုင္ေအာင္လို႔ ျပင္ဆင္ေပးေနတာ၊ ကြၽန္ေတာ္ဟာနဲ႔ထိုးလိုက္ရင္ အိုင္နဲမခံႏိုင္မွာစိုးလို႔"

"ဘာလဲ...ဒာဆိုခ်ိဳလို႔မင္းကယွက္ၿပီးလုပ္ေနတာလား၊ လုပ္စရာမလိုဘူး"

"ေတာက္။ အကို!"

အိုင္နဲမ်က္ႏွာဘယ္နားထားရမလဲမသိ။ သူ႔အကိုနဲ႔ညီ သူ႔အေပၚဒီလိုေတြျမင္ေတာ့...သူ႔ကိုယ္သူပဲအျပစ္တင္ရမလား၊ သူ႔အကိုနဲ့ညီပဲ စိတ္ေဖာက္ၿပီးျဖစ္သြားလို႔လား မသဲကြဲ။ မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာတင္ နီရဲတာမဟုတ္၊ အုပ္ထားတဲ့လက္ပါရဲလာတယ္။

ယူအမ္ဆီကေန အိုင္နဲကို ဆြဲလိုက္ၿပီး ခါးကေနေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္။ အိုင္နဲ ႐ွက္တာေလးကို လိုင္ခ်ယ္သေဘာက်ေနမိ။

"ေတာ္..ေတာ္...ေတာ္ၾကပာေတာ့"

"မင္းကိုေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါတကယ္ မင္းကိုမိဖုရားေျမႇာက္မွာ"

"အကို....အဲလိုလုပ္ရင္...အမတ္ခ်ဳပ္ကားခ္နဲ႔တျခားလူေတြ-..."

အိုင္နဲစကားမဆံုးခင္ လိုင္ခ်ယ္ လက္ဖယ္ၿပီးနမ္းပလိုက္တယ္။ အိုင္နဲႏႈတ္ခမ္းႏုႏုကိုနမ္းမဝလို႔ ပါးစပ္ဟၿပီးလွ်ာထိုးထည့္လိုက္တယ္၊ လွ်ာခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး အိုင္နဲလွ်ာကိုအလြတ္မေပး။