(Zawgyi)
ေဆးရံု၏မ်က္ေစာင္းထိုး႐ွိ cafeတစ္ခုတြင္ ဝမ္ရိေပၚ၊ ေ႐ွာင္းက်န္႔ႏွင့္ အားယြမ္တို႔အတူထိုင္ေနသည္။
ေခ်ာကလက္ကိတ္မုန္႔ေတြေပပြေအာင္စားေနသည့္ အားယြမ္ေလးကို ေ႐ွာင္းက်န္႔က တစ္ခ်က္မဟန္႔တား၊ လုပ္သမ်ွျပံဳးကာၾကည့္ေနသည္မို႔ ဝမ္ရိေပၚေငးေနမိသည္။
သူက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာမွမဟုတ္တာ
ဆရာဝန္ပဲ
ၿပီးေတာ့ သူ႔အမ်ိဳးသမီးေရာ?...
"အားယြမ္က ဒီဇင္ဘာလဆို ၄ႏွစ္ျပည့္ၿပီေလ"
"ေျသာ္..ဟုတ္လား၊ အားယြမ္က ဥာဏ္ေကာင္းပံုပဲေနာ္"
"ဟုတ္တယ္..."
"...."
"ရိေပၚရဲ့မားမားက ဘာမွေသခ်ာေျပာမျပရေသးဘူးထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ မားမားကသူေရးေပးထားတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ဖို႔ပဲေျပာထားတယ္"
"ကိုယ့္မွာေတာ့ ရိေပၚမားမားေပးထားတဲ့စာတစ္ေစာင္ပါတယ္၊
ဒီစာက ရိေပၚအတြက္တဲ႔..ကိုယ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါေပးလိုက္ဖို႔ ကိုယ့္မားမားဆီေပးထားတာ"
ထုတ္ေပးလာသည့္ အျဖဴေရာင္စာရြက္ေခါက္ေလး...
ဆက္သြယ္ေရးလြယ္ကူလ်င္ျမန္လြန္းေနသည့္ေခတ္မွာ စာတစ္တန္ေပတစ္တန္ႏွင့္ ေ႐ွး႐ိုးစြဲလုပ္ေနသည့္မားမားကို ဝမ္ရိေပၚပထမဆံုးအႀကိမ္ စိတ္တိုခ်င္မိသည္....(😏)
...
...
...
"အဲ့ေတာ့ မားမားတို႔သေဘာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအဆင္ေျပသြားေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့တိုက္ခန္းမွာ ဒီကအကိုတို႔ကို လာေနေစခ်င္တယ္ေပါ့"
မားက ႀကိဳေျပာထားရင္ ငါျငင္းမွာစိုးလို႔
ဒီလိုေျခခ်ဳပ္ဖမ္းလိုက္တဲ့သေဘာေပါ့...
ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကို ငါၾကည့္မေနႏိုင္မွန္းသိလို႔....
"ကိုယ္က ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္အဆင္ေျပပါတယ္၊ ရိေပၚအဆင္မေျပရင္ အားနာစရာလံုးဝမလိုဘူးသိလား...ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလို႔ရတယ္။
ကိုယ္ မားမားတို႔ကိုဘာမွျပန္ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို ကေလးအေမကေရာ?"
"အားယြမ္မာမီက ကေနဒါမွာေနတာ၊ဒယ္ဒီနဲ႔မေတြ႔ဘူး... ေနာ္! ဒယ္ဒီ"
YOU ARE READING
Goodbye My Love ||Completed||
Fanfictionႏွလံုးသားကိုမ်က္ကြယ္ျပဳဖို႔မတတ္ႏိုင္တဲ့အခါ အဆံုးစြန္ခ်စ္မိဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္...
