Merhaba arkadaşlar yeniden buradayım! Gelişimi sizlere kendi hayatımı anlatarak kutlamak istedim çünkü hikayem o kadar kötü ki bu hoşunuza gider diye düşündüm(!) Aslında 2018'den sonrasını yazmaya başladım emin olun öncesindeki berbatlıkları anlatmaya ne benim elim ne de sizin göz ve beyniniz buna katlanır :) Her gün bi şeyler paylaşmaya özen göstereceğim, yazdıklarım kısa yaşadıklarım roman gibi ona göre:)) Esenle kalın.
"İnsan ne istediğini bilmeli, eğer bilmiyorsa ortada mal gibi kalıyormuş bunu yaşayarak öğrendim. Bazı filozof ve bilginler derler ki: düşünmeden yaşayanlar, hayatın tadını çıkartarak yaşıyormuşlar, merak ediyorum onlar öyle mi yaparak bu zamana kadar gelmişler. Bu düşünceye katılmıyorum, insan plansız olduğu her konuda mağlubiyete bir adım önde başlar."
Lise son sınıftaydım ama gelecek kaygım yoktu! Bu zamana kadar ne öğrendim ki bilgilerime güvenip üniversite sınavında kendimi gösterecektim... Okulum, stajım bide dershaneme vaktinde gidebilmek için yaşıyordum resmen. Okul hayatımda hiçbir şey kazanmadım evet doğruyu söylüyorum hiç-bir -şey. Bu hiçlik ise her konuda, sakın dersler olarak anlaşılmasın, ya da ben kazandım sandıklarımın aslında bi hiç olduğunu öğrendim. Dershaneye babam yazdırdı, okul ve staj varken çalışabileceğimi düşündüm ama olmadı. İkinci döneme gelmiştik ve ben daha ne istediğimi bilmiyordum. Ne içindi bu okula gidip gelişlerim, ne için babam beni dershaneye göndermişti? Bilmiyordum. Herkesin bi hedefi vardı bi tek benim yoktu. Hedef istiyordum ama korkuyordum belki de çünkü kendime güvenmiyordum. Güvenmiyordum çünkü bu zamana kadar hiç çalışmamış bi insan ne kazanabilirdi ki? En basit en zahmetsiz bir şey seçmeliydim... Buldum, tabikide besyo! Kurs ayarladım ve gitmeye başladım. Okulum, stajım, dershanem yetmezmiş gibi birde besyo antremanı çıkarttım başıma harikayım. Bu bölüm için bir şey bilmene gerek yoktu, sallasan bile o puanla yerleşir bi öğrenci. Önemli olan kondisyon ve hızdı. Çalıştım, dersimi değil de bunları çalıştım ve en azından bi hedefim var diyebiliyordum. Zamanla iyi bi sporcu oldum derken bi çocukla sürekli göz göze geldiğimi fark ettim. Artık tüm gözlerim onun gözlerinin nereye baktığını takip ediyordu, işte boktan hayatımı iyice bok etmeye başladığım zaman gelmişti...
