The Legend Of Ozcar The Beast

Legend/1/: Her

 ***

" Run faster baby Rhino!" sigaw ko ng makitang pa-ika ika ito. Nagmamadaling nilapitan ko ito.

" Come on, baby Rhino. Maaabutan nila tayo rito. Lika na, bilis!" pahapyaw kong sigaw sa kanya. Kanina pa kami hinahabol ng mga Jalish sa loob ng kagubatang ito. My legs are really weak to runaway but if we stop, I dont know what theyre gonna do to us. Kaya nanghihina man ay mariin ko paring tinulak tulak ang baby rhinosauros na nang hihina rin na nakasunod sakin.

Nakarinig ako ng kaluskos sa likod namin. Tumalikod ako upang tingnan kong malapit na ba sila. Nakita ko ang mga ito kalahating kilometro ang layo mula rito.

" Sh*t!" I whispered and continue to run. Di pweding maabutan nila kami rito kundi lagot na talaga. Tiningnan ko ang batang rhinosauros na nanghihina na rin.

" Hold on baby rhino, malapit na talaga tayo." umungol lang ang munting rhinosauros sa gilid ko. Ang totoo'y hindi ko alam ang aming pupuntahan at kung saan na kami ngayon. Takbo lang kami ng takbo upang makalayo sa mga jalish na humahabol samin. Malapit na ang mga jalish. Lagot na talaga.

Di kalayuan saming kinaroronan, napansin ko ang isang maliit na kweba na napapalibutan ng mga makapal na damo. Tiningnan ko ang munting rhinosauros. Nanghihina na talaga ito. Bata pa ito mga 5 Q(months) probably.

"Nawa'y patawarin mo ako baby rhino sa gagawin ko. I left with no choice kundi gawin ito. Mahal kita munting baby ko." then i kiss his horn. Naramdaman ko nalang ang isang butil ng luha na dumaloy sa pisnge ko. ' come on Meca' I mutter to myself.

Mabilis akong tumakbo at hinila ang munting rhinosauros papunta sa madamong kweba. Naramdaman kong malapit na talaga sila. Hindi madali ang makapasok sa maasukal na damuhang ito. Nang makalapit na kami'y mabilis kong pinasok ang munting rhinosauros sa loob ng masikip na kweba. Pagkapasok nito'y ngumiti ako ng peke.

"Goodbye baby rhino. Its for your own good." Naluluha na talaga ako. Masakit man ay patakbo akong lumisan mula rito. Tumakbo ako in the opposite direction. Sinundan padin nila ako. Para saan pa ba ang pagtatakbo ko?

Ang mga jalish ay ang tawag sa mga soldiers or knight sa aming nayon. May sapat silang lakas para panatilihin ang kapayapaan sa loob ng nymphs wood; ang lugar namin. Kami ang mga nilalang na naataasang pangalagaan at panatilihin ang balanse ng kagubatang ito. Mahigpit na ipinagbabawal ng aming punong nymphs ang pagdadala ng mga mapanganib na nilalang sa loob ng aming nayon sapagkat sila ay magiging banta ng kapayapaan sa lugar.

Sa kaso ko naman, mahilig akong pumunta sa west wing kung saan isa sa pinakadelikadong lugar ng kagubatan. Ang west wing ay lagpas na sa boundary ng aming nasasakupan at mahigit ding ipinagbabawal ang pagpunta sa nasabing lugar. Ako, na isang dakilang pasaway ay palaging pumupunta sa lugar na iyon. I'm an animal nymph, my role is to guide, instruct and study all species of animal being; study their behaivors and manipulate them as well. Pero iba nga lang ako sa lahat ng animal nymph saming nayon.

" Bilisan nyo, malapit na sya." dinig kung wika ng isa sa mga jalish. Napansin kong papalapit na sila. ' atlast, nailayo ko din sila'

At dahil wala nakong iba pang mapagpupuntahan. Sa harap ko ay bubundok bundok na mga bato at imposible namang maakyat ko ito. Huli na ng mapansin kong nacorner na nila ako. I just turn around to them.

Nasa harap ko ang Siyam na Jalish at kilala ko ang mga ito. Nakatutok sakin lahat ng kanilang mga armas pandigma. Ngumisi lang ako.

' wala kayong mapapala.'

Naglakad sa gitna ang kanilang nakataas taasang jalish; si Lucile.

Walang emosyon nya kong tiningyan.