ASABÎ

11.Bölüm

"Hadi çocuğum hadi Oyalamayın"

Ayşegül teyze arabadan eşyaları çıkartıp yerleştirme derdindeydi.

"Tamam Anne ya!"

Esra ise söylenerek koca valizi taşımaya çalışıyordu.  El insaf yani ne getirmişti buraya o kadar.
Sanırsın adada mahsur kalacaksın ne alırsan al dediler.

Ben içinde bir kaç parça elbisenin ve Annemin aldığı çilek kız pijamalarımın olduğu küçük çantamı alıp  Ayşegül teyzenin ve  Esranın peşine takıldım. Nerede kalacağımızı göstereceklerdi.

Hâlâ aklıma geldikçe sorguluyorum.
Hangi anne 20 yaşına gelmiş  de hatta 21'e merdiven dayamış kızına çilek kız desenli pijama takımı alırdı ki?

Gerçi benim Annemden bahsediyoruz değil mi?

Esranın o hâline acıyıp çantasının ucundan tutup destek olmak istemiştim fakat eşşek ölüsünü geç bu çantada resmen sülale katliamı vardı.

Sadece Eşşeği değil sülalesini içine sığdırmış sanki canım arkadaşım benim.

"Ne koydun bunun içine Esra"

Eşarbından firar eden saç tellerini hırsla bonesine itelerken cevap verdi.

"Bir kaç parça kıyafet "

Ona inanamayan gözlerle baktım.

"Gerçekten mi? Bende öyle " diyip küçük çantamı gösterdim.

Çok merak ediyordum doğrusu dolabında birşey bırakmış mıydı?

"Hadi hadi eller çalışsın " diyerek kestirip atmıştı ama bu bizim taşıyacağımız bir yük değildi.
Kuvvetli biri gerekti bunun için.

Ellerimi belime koyup bakındım sağa sola tanıdık birilerini aradı gözlerim.

Koskoca Çiftliğin avlusunda ikimizden başka kimse yoktu.

"Nasıl çıkaracağız ki?"

"Yardım isteyelim. Abin nerde?"

Oda bir ucundan tuttuğu valizi bırakıp tıpkı benim gibi elini beline koydu.

"Bilmiyorum ki"

Çoktan içeride işini halledip özlem ile birlikte yanımıza gelen Assiye yardım lazım mı diye sormuştu.
Özlem ise önce kuzeni yani Esra ile sonra da benimle kucaklaştı.
Sıkıca sarılıp bizi özlediğini dile getirmişti. En son bir yıl önce tatil için Esralara  geldiğinde görüşmüştük.

"Hadi kızlar neden dikiliyorsunuz?  İçeri geçelim. Annem size yemekler yaptı. "

Heves ile şakımıştı âdeta fakat bizim bir sıkıntımız vardı ki oda bu koca valizi nasıl yukarı çıkaracağımız.

"Valizimi çıkaramıyoruz ki çok ağır."

Kızlar yardım istemek için içeri yöneliyordu ki, avluya kırmızı bir araba girdi. Huzeyfe abi ve diğerlerini görünce bir anda geriliverdim. Şimdi hep beraber bu çiftlik de mi kalacaktık.  Her ne kadar geniş ve büyük bir yer olsa da aynı evde üç yetişkin ve bekâr erkekle kalmak ne kadar uygun olurdu? 
Annem duysa kafamı kırar Anannem duysa neler olur hiç düşünemiyorum bile.

Arabadan inip bize doğru geldi huzeyfe abi.

"Hayırdır kızlar? "

Özlem tebessüm ile karşıladı kuzenini
"Hoşgeldin abi"

Huzeyfe abi de aynı güler yüz ve tebessümle karşılık verdi kardeşinden ayırmadığı kuzenine.

"Hoşbulduk  abim, dayımlar nerde?"