A DUMMY Story: Meet the BRATINELLA

Ikalawang Yugto - Ikatlong Parte

Pananaw ni Ekisa:

I pouted. Oo na. Nakakainis naman si Shobe eh, lagi akong pinagdidiskitahan. Lahat na lang ng sinabi niya pinapaniwalaan ko. Kasalanan ko bang mapagpatol ako? Tsssss. Pero namiss ko siya, ang mga mata niyang mabilog na laging nangungusap, pero mas madalas nanlilisik, ang matangos niyang ilong, mapupula at maninipis na mga labi, pati ang physical features niya nag-improve, bust line, hips, waist, curves at the right places. Kung hindi ko siya kakilala, iisipin kong kaedaran ko na rin sya. Hindi kami mukhang mag-ate eh. And that spooky aura she’s emitting, kaya siya natawag na Ice princess eh. Ang snob lang nang dating nya. She walks with utmost confidence, she never care whether people is talking negatively ‘bout her. Lagi nyang sinasabing:

Wala nang pag-asa ang mga insekyorang yan kaya puro paninira ang lumalabas sa mga bunganga nila. Hindi ko sila para pag-aksayahan ng oras, may mga bagay na mas mahalaga pa kaysa sa kanila.

“Eh asan na nga?” tanong ko ulit. She took out a box wrapped in something PINK! I soooooooooooooooo love PINK!

“Ano to?” tanong ko pagkatanggap ng regalo ko.

“Buksan mo kaya” aniya sabay taas ng kilay. Aba! Sabunutan ko kilay nito eh. Ayoko mang sirain ang wrapper dahil pink, wala eh, binalot talaga niya. So sinira ko ang wrapper. TT>TT PIIIIIIIIIIIIIIINK. I saw her grin.

“Sinadya ko yun, unnie. Alam kong hindi mo sisirain eh. Bawal daw yun eh” sabay ngiti. Loko talaga tong batang yun.

Pikit matang binuksan ko ang regalo niya.

-____-

O___-

-___O

O___O

“M-magic sing?” medyo nagblush siya. Siguro nahihiya. I hugged her. “Ya! Don’t be shy. Kung sa mata ng iba, walang kwenta o cheap ang gift mo, for me it’s the best” I said.

“Don’t flatter me so much unnie. Lumalaki ang ulo ko” she giggled. “Wanna know why I picked that as gift?” she paused for a while. Inilayo ko siya at tinignan.

>>_>> ----- ^____^

“Kasi, I want the whole world to hear you sing. I want the whole world know that my unnie is talented at mana ako sa kanya” she smiled. “Happy birthday Unnie. Wag kang magugulat ah.” Yun lang at umalis na siya. Bigla tuloy akong kinabahan.

Stacy left me standing there. Hindi pa din ako makapaniwala na nandito si Stacy, Kuya Dreico at Cyrel. Hindi naman malabong mangyari na magpunta din dito sila Unnie Elynne, Kaelle, at Anya, pero, ayaw kong i-entertain yung possibility na yun. Ayaw kong umasa at madisappoint. Mahirap na. I heaved a sigh.

“What’s with the long face, dongsaeng?” a very familiar voice asked me. I looked everywhere only to find her standing there with the man she love. They look so good together. I can’t help but smile, “S-sachie,” I said, eyes almost teary.

“Hep! Don’t dare cry in front of me” she said with a smirk. Lumapit pa siya, I mean sila. Ang sweet eh, inggit ako. Holding hands pa. Sabagay, matagal tagal na din silang hindi nagkita, can’t blame them. Ten years have passed, the last time I saw her, cute pa ang description ko kay unnie, ngayon, she’s stunningly beautiful. Almond shape eyes, lips same with Stacy, skin a little paler than mine, pero mas pale ang skin ni Stacy o pareho lang sila? Ewan ko. Hindi ko alam kung sino ang mas maputi sa kanila. Medyo tan kasi ang kulay ng balat namin ni Achie Kaelle eh, si Unnie Anya naman, hmm, in between.

Ayan na, they’re now standing in front of me, wearing the sweetest smile ever, she really is an angel.

“Sachie, I thought you weren’t coming?” I asked her.