Still fallin' for him

31 de ontknoping 2/2

Iedereen houdt zijn wapen gereed.

Sorry Jas. Ik hou van je.

...

We wachten af, maar er gebeurt niks. Verward kijken we elkaar aan.

"Bedank me later ahahhaa!" Lacht Drew aan de andere kant van de lijn.

Natuurlijk heeft onze hacker weer wat bedacht. Opgelucht halen we adem.

Dat scheelde niks.

"Oke Nic, de granaten!"

De granaten worden naar binnen gegooid en Vera en Nicolas zetten hun masker op.

"Oke Drew, over 60 seconde schakel je de cameras uit. Over." Zegt Ryan.

"Begrepen."

"Indeling A, B, C maak je klaar voor de aanval" zeg ik.

"Camera's zijn uit. Over" roept Drew.

"Val aan!" Schreeuwt Benz.

Indeling A valt via de voorkant aan.

Indeling B via de achterkant en C via het dak.

We kijken toe hoe onze zwaarbewapende team naar binnen rent. Het lijkt net een actiefilm.

De eerste schoten zijn gelost. En ook wij rennen nu naar binnen.
We weten alleen niet waar te zoeken.

Eenmaal in het gebouw zien we tientallen mannen op de grond liggen. Knock- out.

"Drew voor het team. Ik heb toegang tot de camerabeelden, en er is een zolderkamer op de bovenste etage, in de noorvleugel. Kamer 212. Dat is de enige kamer waar we geen toegang tot hebben. De kans dat Abigail daar is, is zeer groot. Over."

"Ontvangen. Over." We rennnen naar de bovenste verdieping en schieten iedereen neer die op ons weg komt. Ik had liever niet zoveel bloed aan mijn handen, maar we hebben geen keus.

Ineens gaat er een loeiharde sirene af en komt er een groep gewapende mannen ons kant op  rennen.
Met moeite schieten we terug.
Ik zie hoe bepaalde  leden van ons team geraakt worden.

"Aahgh!" roept Benz  en ik zie een kogel in zijn arm. Het bloed gutst eruit.

"Snel, naar boven!"  Roept hij.

We rennen naar boven en alles lijkt een waas. We hebben niet eens tijd om te denken.

Ik weet niet hoe, maar ineens staan we voor kamer 212.
Benz trapt de deur in en als we binnen lopen zien we een meisje met haar hoofd door een lus van een touw, gehangen aan het plafond.

"Abigail!!" Schreeuwt Benz.

Ze hebben haar gewoon opgehangen. Shit.  Het beeld maakt mij gewoon misselijk.

Benz raakt haar voet aan en tot onze verbazing beweegt ze haar voet.

"Abigail?!"  Schreeuwt hij weer. "Jongens ze leeft nog!"

We zijn niet lang genoeg om  haar los te maken. Ryan klimt op mijn schouders en Benz op die van hem.

Met moeite lukt het hem om de knoop los te maken, waardoor ze hard op de grond valt. Ze geeft een kreun van de pijn .

Benz pakt haar op en tranen stromen over zijn wangen. Ik heb hem nooit zo gezien, en ook al is hij mijn vijand, ik wil hem nooit zo zien.

Abigail's lichaam zit onder de blauwe plekken en de naaldafdrukken zijn in haar armen te zien.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door een paar schoten. Ze klonken dichtbij.  "Jongens we moeten weg hier!"

"Hier is een raam!" Roept Ryan.

Met z'n vieren rennen klimmen we door het raam. Het is best wel hoog, maar we hebben erger meegemaakt.

Ryan gaat als eerst en daarna volg ik.
Voor Benz is het moeilijk met Abigail in zijn handen, maar het lukt wel.

Indeling D staat te wachten met de auto's en gehaast stappen we in.
"Oke jongens, jullie hebben nog één minuut voordat het huis ontploft. Allemaal snel naar buiten en de auto's in! Over" roept Drew.

Ik zie hoe ons team naar buiten rent en snel rijden we weg.

Het is even stil tijdens de rit, maar dan begint iedereen ineens keihard  te lachen.

Het is ons gewoon gelukt!

Benz trekt een pijnlijk gezicht tijdens het lachen en dan pas zie ik zijn wond.

"Benz, wanneer ben je geraakt?"  Vraag ik.

Het bloedt echt hevig.

"Het was het waard... ik heb alles wat ik nodig heb bij me." Antwoord hij en kijkt naar Abigail.

We zijn onderweg naar het ziekenhuis en we zijn er dan ook snel.
Alles gaat zo snel ineens. Iedereen zit te ver weg met zijn gedachtes om de tijd te kunnen beseffen.

Maar het is ons gelukt...

°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●

Yesss, het laatse hoofdstuk!

Hierna nog een epiloog, die je zeker moet lezen! En nog een dankwoord.

♥️