Zawgyi
"ဆရာ သူမေသေသးဘူးေနာ္.....''
"ထားခဲ့လိုက္ မဟုတ္လည္း ဒီအတိုင္းေအးခဲၿပီး ေသ သြားလိမ့္မယ္.....''
အသံေတြကို သူၾကားေနရေပမယ့္ ဆက္ၿပီးၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဘက္က လႈပ္႐ွားလို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးေပ။
"ဪ...ဝမ္ရီေပၚ အပြဲပြဲ ႏႊဲလာခဲ့သမ်ွ အခုေတာ့မင္း ဘာတက္ႏိုင္ေသးလဲ....စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူး...ဟားဟား....''
ကားရပ္သြားၿပီး တစ္ၿပိဳင္နက္ မိုးသံၾကားမွ ေဖာက္ထြက္လာတဲ့ စကားသံ ကိုသူပီပီသသ ၾကားလိုက္ရသည္။
"ရၿပီး ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့....''
သူ႔ခႏၱာကိုယ္ တစ္ခုလံုး စိုစြတ္စြတ္ေျမျပင္ေပၚသို႔ မလွမပ ပစ္က်သြားရခဲ့သည္။
စကားသံမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ကားျပန္လည္ေမာင္းထြက္သြားသည့္အထိ အတန္ၾကာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
ဝမ္ရီေပၚ မင္းမေသးသင့္ေသးဘူး မင္းကိုအခုလိုလုပ္သြားတဲ့ ေကာင္ေတြကို မင္းျပန္လက္စားေခ်ရအံုးမယ္။
သူ႔ကိုယ္သူ အသိစိတ္မလႊတ္သြားေအာင္ အားေပးရင္း အားယူ၍ ထသည္။
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း တစ္စစ္စစ္ နာက်င္လာတဲ့ ဝမ္းဗိုက္ေၾကာင့္ သူအံကို တင္းတင္းႀကိပ္မိသည္။
ဟိုေကာင္ေတြ အဖြဲသူ႔ကို လုပ္သြားတာ ဗိုက္မွာလည္း ဓားဒဏ္ရာႏွင့္ လက္ေမာင္းကိုလည္း ထိထားသည္။
သူသြားေနရင္မွ မဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေတာင္ေစာင္းအတိုင္း ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ျပဳတ္က်သြားသည္။
တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ရပ္တန္႔ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ မတ္ေဆာက္သည့္ ဆင္ေျခေလ်ာက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တြန္းခ်ပစ္ေနသလို ႐ွိကာ နာက်င္ေနသည့္ ေျခလက္ေတြကလည္း လံုေလာက္သည့္ အားစိုက္ထုပ္ျခင္းအတြက္ မလိုက္ေလ်ာခဲ့ၾကေပ။
ထို႔ေနာက္ မာေက်ာေက်ာ အရာတစ္ခုႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုးပစ္ေဆာက္မိၿပီး ခႏၱာကိုယ္ တစ္ခုလံုး မီးပြင့္သြားသည္။
