- ჰარი შეხვალ ? ( ნაილი)
- კი კი
ფეხზე წამოვდექი და პალატაში შევედი , იმდენად ლამაზი იყო ასეთ სიტუაციაშიც კი , მასთან მივედი და გვერდით მივუჯექი მისი ხელი ავიღე და ცერა თითით ვეფერებოდი .
liza's p.o.v
თავალებს ვახელ და პირველს რასაც ვხედავ თეთრი ჭერია , ოთახს თვალს ვავლებ და მხედველობას ჩემს საყვარელ ადამიანზე ვაჩერებ , მაგრამ უცბად მახსენდება რაც მოხდა და ფეთიანივით საწოლზე ვჯდები და ჰარის ვეკითხები
- ჰარი , ბავშვი ხომ კარგადა ?
- დაწყანრიდი , ჯერ დაწექი
- მითხარი , ხომ კარგადა ჩემი პატარა ?
- ლიზა
- მითხარი !
- ის .. მან ... დაგვტოვა !
გავშეშდი , ვერაფერს ვამბობდი , ჰარის თვალებზე დავინახე როგორ ჩამოგორდა ცრემლი , როგორ ჩაუწითლდა თვალის გარშემო, და როგორი მუქი გახდა მისი მწვანე თვალები .
რა ვიგრძენი მაშინ ? დიდი ტკივილი , დიდი სიცარიელე ჩემს სხეულში , დიდი იმედგაცრუება . მე ჩემს პატარას ვერ ვუპატრონე , მე ვერ გადავარჩინე ჩემი პატარა .
- ჰარი , არ დავიწყებ ისტერიჩკა გოგოებივით შენს დადანაშაულებას . უბრალოდ წადი !
- გთხოვ ! ოღონდ არ დამშორდე სიცოცხლეზე მნიშვნელოვანი ხარ !
- უბრალოდ დამტოვე !
- კარგი მაგრამ პირობა მომეცი რომ არ დამშორდები !
- ვერ მოგცემ ვერაფრის პირობას ! უბრალოდ წადი გთხოვ !
- კარგი !
ოთახიდან გავიდა და დამტოვა ჩემს ფიქრებთან ესე მარტო , არ ვიცი რის გაკეთებას ვაპირებ , მაგრამ ცოტა ხნით მიდა მარტო ყოფნა .
თქვენ გგონიათ ისე მოვიქცევი , როგორც ისტერიჩკა გოგოები ? და ჰარის ჩხუბს და ყვირილს დავუწყებდი ? ცდებით ,მე არ ვგავარ ყველას , ის არ არის დამნაშავე , ის რა შუაშია თუ მე ვერ მოვუარე ჩემს შვილს ? მე ვარ ამ ყველაფერში დამნაშავე , რომ ყურადღებით ვყოფილიყავი , ეხლა ჩემი პატარა ცოცოხალი იქნებოდა .
მაგრამ რას ვიზამთ წარსულში დაბრუნება რომ შეგვეძლოს ბევრ რამეს შევცვლიდი , არა მარტო ჩემს პატარას გადავარჩენდი , სხვა დანაშაულსაც გამოვასწორებდი .
საწოლიდან წამოვდექი და იქვე დადებული ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცვი , მერე კი გარეთ გავედი , ზეინი დამხვდა იქ გაკვირვრბული მიყურებდა , ჩემი ჩანთა ავიღე და წავედი , მესმოდა უკნიდან ხმები მაგრამ არ მივბრუნრბულვარ , სად მივდიოდი ? მე თვითონაც არ ვიცი.
მართალია მე არ მივბრუნდი მაგრამ ,ზენი გამომეკიდა და გულში ჩამიკრა მეც მოვხვი ხელები და მის მკერდზე ავტირდი .
პატარაობაშიც ასე ხდებოდა ყოველთვის მისი მკლავებში ვტიროდი , და ყოველთვის ის მამშვიდებდა .
- ზეინ
- ხო
- შეგიძლია ერთ ადგილას წამიყვანო ?
- წამოდი
ძალიან კარგად მიცნობს ჩემი ძმა, იცის როდის რა უნდა მკითხოს და მითხრას , ეხლა ზოგიერთი ძმა კითხვებს დააყრიდა , და ტვინს გაუბურღავდა , მაგრამ ზეინი განსხვავებულია , ბავშვობაშიც ასეთი იყო . ყოველთვის ყველაფერს მისრულებდა .
მოვედით ჩემს მდელოზე , ჩემს მესაიდუმლე ადგილას .
- მე წავალ , და თუ რამე დამირეკე . მიყვარხარ
- მეც მიყვარხარ. !
აი ისევ დამრჩი მარტო ჩემს ფიქრებთან ,სრულიად მარტო . რას ვაპირებ ეხლა ? არ ვიცი ! იცით როგორ მჭირდება ეხლა ჰარი ? ისე როგორც ჰაერი . მაგრამ არ შემიძლია , რატომ ? მასაც ხომ სტკივა გული ? ისიც ხომ წუხს ? მასაც ისე ეტკინა გული როგორც მე , ისიც ხომ მამა უნდა გამხდარიყო ? ისიც ხომ მისი შვილია ? რატომ არ შემიძლია ახლა მივიდე და გემრიელად ჩაეხუტო ?
არ ვიცი , რაღაც მიშლის ხელს , მაგრამ რა ? არ ვიცი !
ისე წამომივიდა ცრემლები ვერც შევნიშნე , ცრემლები მოვიწმინდე და უსასრულობაში ყურება დავიწყე . ვფიქრობდი თუ რა მოხდებოდა ხვალ...
მდელოზე დავწექი და ცაში ვიყურებოდი , ვხედავდი ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას , და ვხედავდი მთვარეს ...
ასე ვიწექი იქამდე სანამ მთვარე მზემ არ ჩაანაცვლა , წამოვჯექი და ვუყურებდი ჰორიზონტზე როგორ მოჩანდა მზის მკრთალი სხივები ...
__________________
პირველ რიგში მადლობა მინდა გადაგიხადოთ ყველას , ასეთი აქტიურობისთვის , და იმედია ასე გაგრძელდება ...
რაც შეეხება მოთხრობას ,
ამ თავის დაწერის დროს , ცრემლები მომდიოდა ძან იმოქმედა ჩემზე ამ თავმა
მთელი გულით და სულით დავწერე ეს თავი , და იმედი მაქვს ცუდი არ გამოვიდა .
გთხოვთ დაავოუთეთ და დააკომენტარეთ 🙏
მიყვარხართ ყველა ...💜💜
(15)
Depuis le début
