De Nieuwe Wereld 8: Elodie's Erfgoed (GEPUBLICEERD)

Hoofdstuk 3

Nog steeds ondersteboven door Irmins woorden, waar ze vast veel te veel achter zocht, volgde Milina hen naar de eetzaal.

Irmin kreeg gelijk over het behandelen als lucht. Er was een derde plaats vrijgemaakt aan de enorme tafel, maar die lag zowat aan de overkant van waar Shadi zichzelf heel dicht bij haar eregast had geplaatst.

Na de lunch, die bestond uit een overdaad aan vers bereide gerechten, werden ze naar het kantoor van de Regidor gebracht. Irmin kreeg een luxe zetel aangewezen en zij werd genegeerd. Ze kreeg rode wangen toen Irmin zelf een stoel bijschoof voor haar, waardoor Shadi's gezicht verduisterde. De erfgename herstelde zich vlug en bij haar vaders binnenkomst deed ze alsof er niets aan de hand was, maar ook de Regidor begroette enkel de neef van zijn collega.

Het gesprek ging goed. Irmin was niet voor niets de leider van de kolonisatie. Hij had er een talent voor anderen te bewegen het met hem eens te zijn. Niet dat er ook maar iets aan hem was, dat ze gemaakt kon noemen. In tegenstelling tot hun gastheer en diens dochter, was Irmin goudeerlijk. Hij liet alleen de belangrijkste reden voor hun komst achterwege.

Ze kregen toestemming voor de benodigde onderzoeken en dat was het. Vlak voordat ze de burcht weer verlieten werden ze echter nog even tegengehouden door Shadi, die naar een uitnodiging viste om langs te mogen komen. Uit beleefdheid kon Irmin niet weigeren, maar tot Milina's opluchting zorgde hij er wel voor dat Shadi naar het paleis in Cunera's hoofdresidentie zou komen en niet naar de locatie waar ze het schip aan het bouwen waren.

Tijdens de terugreis werd er niet veel gesproken. Milina voelde zich vreemd terneergedrukt en Irmin was diep in gedachten. Zou hij denken aan de mooie dochter van de Regidor? Om zichzelf af te leiden pakte ze haar notepad en liep haar notulen van het gesprek na. Ze hadden toestemming gekregen om vijftig man, onder begeleiding van enkele biologen, in een deel van Alta te laten studeren. Dus nu was aan haar de taak om die vijftig Cuneranen te selecteren. Ze zou zenuwachtig moeten zijn, maar het enige waar ze steeds aan bleef denken, was hoe Shadi telkens een hand op Irmins arm of schouder had gelegd.

Terug op de locatie nam ze zo zakelijk als ze kon afscheid en begon ze aan de moeilijke klus van het selecteren.

Ze zorgde ervoor dat ze zelf ook mee naar Alta kon, toen haar geruchten bereikten dat de dochter van Alta's Regidor steeds vaker tochtjes plande naar Cunera.

Het hele jaar dat ze daar was mistte ze haar vrienden ontzettend, maar ze wist dat ze beter niet in de buurt van Irmin kon zijn, wanneer hij zijn hart verloor aan de Altaanse. Zou hij haar al verteld hebben van zijn plan? En, belangrijker nog, zou hij een uitzondering maken voor haar als ze mee wilde gaan naar de nieuwe wereld?

Met een enthousiasme die ze niet voelde stortte ze zich op haar lessen. Het was heel wat anders dan waar ze voor gestudeerd had, maar werken met de natuur gaf haar een zeldzame voldoening. Ze begon steeds meer uit te zien naar het moment waarop ze zouden vertrekken van deze wereld.

Toen het termijn van de overeenkomst op Alta afliep was ze gedwongen om terug te gaan naar Cunera. Terug naar haar positie als assistente van Irmin. Of zou hij intussen een nieuwe assistente hebben aangenomen?

De locatie was niet langer verlaten, tientallen Cuneranen liepen rond. Er was nog zoveel te doen en ze hadden nog maar een klein half jaar te gaan.

Terugvallen in haar oude rol was minder moeilijk dan ze had verwacht. Dat kwam voornamelijk doordat Irmin er niet zoveel meer was. Asel zat nu meestal in zijn kantoor en met hem besprak ze de voortgang van de kolonisatie. Het ging eigenlijk best goed. Regelmatig ging ze kijken bij de pendelshuttle die alle onderdelen en voorraden naar het schip bracht dat boven Cunera, in de ruimte, gemonteerd werd. Ze overzag de aanlevering van de voorwerpen die mee gingen naar de nieuwe wereld en zorgde ervoor dat alles wat gebruikt zou worden een puur natuurlijke oorsprong had.