Ο Αναρχικος

Κεφάλαιο 26°

Το τηλέφωνο μου χτύπησε και είχα μήνυμα από την Κλειώ.

Ξέρω πως μπορεί αυτό να είναι λάθος.

Ρισκάρω την ζωή της. Την βάζω σε μεγάλο κίνδυνο μόνο και μόνο για να είμαι μαζι της.

Θα την προστατέψω με κάθε τρόπο.

Μου έστειλε να βρεθούμε αλλά δεν της απάντησα.

Ειχα πολύ δουλειά. Όλα πρέπει να πετύχουν απόψε δεν έχω ώρα για να ασχοληθώ με το τηλέφωνο.

[~]

Φορέσαμε όλοι της κουκούλες και στεκομασταν πίσω από το κτήριο.

Στα χέρια μου κράταγα δύο μολότοφ και ένα όπλο.

Περίμενα εκεί μέχρι που ο Καμερον έδωσε το σύνθημα και ξεκίνησα να ρίχνω μολότοφ με μανία.

Τότε από το πουθενά εμφανίστηκε η άλλη ομάδα αναρχικών και ξεκίνησε ένας μεγάλος καυγάς.

Άρης:"Άλεξ χρόνια και ζαμάνια" λέει και με πλησιάζει

Ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Τον μισώ τόσο πολύ.

Άλεξ:"Παίζεις βρώμικα. Ήξερες πως θα βρισκόμασταν εμείς εδώ. Πιάσε τους μαντράχαλους σου και εξαφανίστητε αμέσως" λέω εκνευρισμένος

Ξαφνικά έρχονται δυο τύποι και με αρπάζουν από τα χέρια.

Ο Άρης με πλησιάζει βγάζοντας ένα μαχαίρι.

Άρης:"Για να δούμε πόσο δυνατός είσαι" λέει και ξεκινά να χαράζει μια γραμμή πάνω στο στήθος μου

Ποναγα τόσο πολύ αλλά δεν θα του κάνω την χαρά να του το δείξω.

Καμερον:"Άσε τον αλλιώς θα τους σκοτώσω" λέει και σημαδεύει με το όπλο τους δύο άντρες του

Με αφήνουν και μπαίνουν μέσα στα αμάξια

Άρης:"Θα τα ξανά πούμε" λέει και εξαφανιζονται

Με βοήθησαν οι άλλοι να σηκωθώ και με πήγαν σπίτι.

Πλησίασα την πόρτα και εκεί είδα την Κλειώ να κάθεται και να με περιμένει

Κλειώ:"Άλεξ που ήσουν με ανησύχησες" λέει και πέφτει στην αγκαλιά μου

Τυλίγω τα χέρια μου γύρω της και την σφίγγω επάνω μου

Άλεξ:"Δεν έπρεπε να έρθεις εδώ θα σε επερνα εγώ τηλέφωνο" της λέω και ξαφνικά πάω να πέσω αλλά στηρίζομαι στο πομολο της πόρτας

Κλειώ POV
Με κράταγε στην αγκαλιά του και ξαφνικά πήγε να πέσει. Πρόσεξα την μπλούζα του πως είχε αίμα πάνω.