Love at its Toughest (Love Series #2)

Chapter 16: A Tough Test

She shrugged. "Let's say... Paris?"

Napakunot noo nito. "Kahit kailan, hindi naging solusyon ang pagtakbo sa problema. Isa iyan sa mga natutunan ko. At alam kong alam mo iyon."

She pouted. "Kaya nga hindi ko rin tinuloy. Kahit pa may naghihintay sa'king career doon." She let out a breath. "I wanted to reconcile with Terrence. Because love is like that. And we should always work out this marriage. Pero kasi, sarado pa ang isip ko, ayokong ma-pressure na kaya kailangan ko siyang patawarin agad kasi mag-asawa kami. Ayokong mapilitan lang. Gusto kong maintindihan talaga. Mali ba iyon?"

Tinapik-tapik nito ang kamay niya. "Masyado ka pa kasing bata para mag-handle ng kasal. Pero, edad lang naman iyan. Maturity ang dapat basehan. Alam mo, nang pinayuhan mo 'ko noon tungkol sa malaking kasalanan ko, para kang anghel. Ramdam ko, parang mas matanda ka pa sa'kin. Mas nauna kang patawarin ako kaysa sa sarili ko. Kaya masasabi 'kong okay lang ang maturity level mo. Sa nakikita ko naman ngayon..."

"What?"

"Level ng paniniwala mo sa Diyos ang tumatagilid."

Nangalumbaba siya. "I know..." mahinang sabi niya. Noong na-comatose si Terrence noon, ang talagang natutunan niya ay ang pangako ng Diyos sa lahat nang nagmamahal Rito na 'All things work together for good'. He is love and He made life. Eunice held onto that. And she must admit, her faith was shaken because of what happened.

Minsan lang nagkamali si Terrence but it really blew her hard. And when you're hurt and your faith is not yet that strong, makakalimot ka na may Diyos pala. At ganoon mismo ang nangyari sa kanya.

"Naalala mo iyong sinabi mo sa'kin noon sa ospital?" untag ni Alfred.

Umiling siya. "What is it?"

Napangiti ito. "Sometimes, we must hurt in order to know, fall in order to grow..."

"Lose in order to gain, because most of life's greatest lessons are learned through pain..." patuloy niya.

"Noong sinabi mo iyon para akong nabatukan ng malakas, eh. Kasi totoo. Kapag natatalo, nakakakuha tayo ng experiences. Kapag natutumba, natututo tayong tumayo. Kapag nasasaktan, natututo tayong maging matibay. Alam ng Diyos na hindi kakayanin mabuhay ng mahinang tao sa mundo na 'to. Kaya sadyang hinahasa Niya tayo para mas maging matatag na tao."

She smiled. Warmth covered her heart that instant.

"Lagi kong tinatandaan iyon, Eunice, para mas maintindihan ko kung bakit kailangang mawala si Rachelle sa 'kin agad. Alam nating lahat na may rason, eh. Kaya kahit masakit pa rin na wala na iyong taong mamahalin ko habang buhay, nagpapatuloy ako dahil sa anak ko. Natuto kaya ako sa mga sinabi mo sa'kin. Naging inspirasyon ko rin kayong mag-asawa dahil sa mga pinagdaanan niyo. Iyong hindi kayo sumuko. Hindi mo sinisisi ang Diyos kung bakit ganoon ang nangyayari."

Niyukyok niya ang ulo sa ibabaw ng lamesa. She's started silently crying.

"Pagsubok lang 'to, Eunice. Sa inyong mag-asawa. Para mas tumatag pa ang paniniwala niyo sa Panginoon. Pagsubok lang rin 'to sa'yo, para mas matututo kang kumapit sa Kanya. Sabi mo pa, mas malapit ang Diyos sa mga nasasaktan at naghihirap ang kalooban." Naramdaman niya ang pagpisil nito sa kamay niya. "Kapag lumapit ka, papatatagin ka Niya. Totoo iyon. Sa'yo ko rin nakuha iyon."

"Terrence told me that."

"Saludo ako kay Terrence. Kasi nilalapit ka niya sa Diyos. Kung titimbangin nga ang kabutihan at pagmamahal niya sa'yo, walang-wala ang nagawa niyang kasalanan ngayon."

She sobbed. "He lied to me..."

"Inamin niya naman iyon, di'ba? At alam niyang mali iyon. Humingi siya ng tawad, sabi mo. Ngayon, pakikinggan mo lang ang rason niya kung bakit kailangan niyang magsinungaling."